ΥΠΕΡΟΧΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΑΝΤΟΥ! :)

Κάθε μέρα συναπαντιόμαστε με πολλούς ανθρώπους.

Ανθρώπους που γνωρίζουμε,

ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε το όνομά τους, αλλά ξέρουμε την εικόνα τους από τις συχνές συναντήσεις στο δρόμο,

ανθρώπους που δεν έχουμε ξαναδεί  και μπορεί να μην ξανδούμε ποτέ,

ανθρώπους κι ανθρώπους.

Θα μπορούσα να καταγράφω για ώρες.

Ανάμεσα σε όλα αυτά τα συναπαντήματα, υπάρχουν πολλοί υπέροχοι άνθρωποι.

Υπέροχοι, γιατί φωτίζουν τη μέρα σου και υπογραμμίζουν την δική σου ανθρώπινη υπόσταση.

Τις περισσότερες φορές δεν χρειάζονται πολλά για να συμβεί αυτό.

Μια φωτογραφία, μία φράση, ένα χαμόγελο, για να κάνουν αναπροσδιορισμό της διαδρομής των σκέψεών σου.

Έτσι κι αυτό το απόγευμα στο τρένο γυρίζοντας στο σπίτι με σκέψεις ανήσυχες,  τη μουσική μου να παίζει στα ακουστικά, τα μάτια μου να χαζεύουν ειδήσεις και λόγια στην πολυγραφότατη  κοινωνική δικτύωση, χωρίς να συμμετέχω γιατί το μυαλό ουσιαστικά βρίσκεται αλλού, βλέπω μια όμορφη φωτογραφία ενός φωτεινού κοριτσιού της  ZitaDeltaRo .katrin* (@kapazita στο twitter) και την μοιράζομαι κάνοντάς την RT.

H @kapazita είναι ένα κορίτσι, που δεν το γνωρίζω προσωπικά.

Δεν μιλάμε συχνά.

Δεν ξέρουμε πολλά η μία για την άλλη…well…για μένα ξέρει αρκετά (πολυγραφότατη στο blog και όχι μόνο) κι όμως κάπου ακουμπούν οι ψυχές μας (και βέβαια στα social media)!

Στις φωτογραφίες, στις ατάκες και στα κείμενα, που κρύβουν την παιδική ζαβολιά, την παιδική σκέψη, την αθωότητα αυτών των χρόνων και η παρουσία της σχηματίζει χαμόγελο στο πρόσωπό μου.

Και εκείνο το απόγευμα την ώρα, που πολυλογούν στρεσσαρισμένα κάποιες σκέψεις μου,

μου έρχεται αυτό το tweet

 

Πριν καν δω τη φωτογραφία, φωτίστηκε η ψυχή μου!

Όταν την είδα κιόλας….

συγκινήθηκα τόσο πολύ!

Εκτός από το ότι είναι μια πραγματικά  υπέροχη και τρυφερή δική της εικόνα,

και μου την αφιέρωσε,

αγγίζει τόσο πολύ την καρδιά μου!!

Θάμπωσε λίγο περισσότερο η ματιά μου,

όταν αφού την ευχαρίστησα, μου έγραψε :

 

Ένα κορίτσι, με το οποίο δεν μιλάμε συχνά,

περπατάμε παράλληλα,

βλέπουμε και χαμογελάμε η μία στην άλλη,

στεκόμαστε στα λόγια, τις σκέψεις, στο πού ρίχνουμε τις  ματιές μας,

και κάνουμε μαντεψιές, τί αγγίζει τις καρδιές μας.

Τουλάχιστον εκείνη μάντεψε καλά για τη δικιά μου

και φώτισε τις σκέψεις μου!

Ευχαριστώ! 🙂

Μία υπέροχη συνάντηση με ένα υπέροχο κορίτσι! 🙂

Ξέρετε;

Mην τους ψάχνετε μακριά και σε πολύπλοκα πράγματα και καταστάσεις.

Οι υπέροχοι άνθρωποι είναι δίπλα μας

και είναι απλοί και ανεπιτήδευτοι!

Μαμά Μαμαδοπούλου