Eίναι καιρός τώρα, που δεν μπορώ να καθίσω μπροστά στον υπολογιστή για να μοιραστώ σκέψεις μου.
Ναι, είμαι σε μεγάλη πίεση, αλλά πάντα έβρισκα χρόνο να γράψω στο blog.
Δεν είναι πρόβλημα ο χρόνος.
Ούτε θα έλεγα, ότι δεν μπορώ να μαζέψω το μυαλό μου.
Αντιθέτως, νομίζω, ότι τα κουτάκια στο κεφάλι μου είναι πιο τακτοποιημένα από ποτέ.
Eίμαι, όμως, σε μία ψυχολογική εγρήγορση, που έχω μεγάλη ανάγκη τις ώρες που βρίσκομαι στο σπίτι, να είμαι σε επαφή με συμπυκνωμένα συναισθήματα με το αγόρι μου και το παιδί μας.
Ναι, κάτι έχει συμβεί, που μας έχει αναστατώσει, αλλά την ίδια στιγμή, μας έχει ενώσει ακόμη περισσότερο.
