Να θυμάμαι τη συνταγή: Tα πασχαλινά κουλουράκια της γιαγιάς (της)! :)

Είναι αυτές οι μέρες που βγάζουμε φωτογραφίες τα κουλουράκια μας, τα αυγουλάκια μας….ναι…δεν ακούγεται ωραίο, γιατί δεν είμαστε κότες….Τέλος πάντων, καταλάβατε!

Όλα τα σόσιαλ μήδια γεμίζουν από σχετικές φωτογραφίες και τα blog από τις συνταγές τους.

Φτιάξαμε κι εμείς με τη μικρή κουλουράκια και φέτος με τη συνταγή της μαμάς μου.

Η ιστορία ξεκίνησε με την κόρη μου να θέλει να φτιάξουμε τα κουλουράκια σε σχήμα λιβελούλας, αράχνης, σκαθαριού και νυχτερίδας.  (Ίιιιου!)  Εύστοχα η @EleniGarifalaki, μου σημείωσε να βάλουμε και την κατάλληλη μουσική υπόκρουση, που δεν ήταν άλλη από το “Νυχτερίδες κι αράαααααχνες, γλυκειάααααα μου!” του Στέλιου Καζαντζίδη! Είδα το σχόλιο μετά  την παρασκευή  και δεν το πρόλαβα!

Μετά από διαπραγματευτικές διαδικασίες κατάφερα να πείσω την κόρη μου, ότι επειδή αυτά τα κουλουράκια θα είχαν σε πολλά σημεία λεπτή ζύμη (π.χ. στις κεραίες και τα φτερά τους), θα καιγόντουσαν(λες και θα μπορούσαμε να τα σχεδιάσουμε….)!…

Ήμουν πειστική και κατάφερα να της αλλάξω γνώμη ευτυχώς!

Ακόμη θα ήμασταν στην κουζίνα προσπαθώντας να σχεδιάσουμε τίποτα κολεόπτερα.

Τελικά φτιάξαμε τις κλασσικές πλεξούδες και κάτι άλλα σχέδια που έβλεπα από τη μαμά μου, συμπεριλαμβάνοντας κάποια special σχήματα (ιδέες της μικρής) καρδούλες, πίτσα(…ναι!), hot dog(..ω, ναι!) και ένα πάντσο (…μα…δεν πιστεύω να απορείτε!).

Ψήθηκαν, μοσχομύρισε το σπίτι και αφού τελειώσαμε αποφάσισα να καταγράψω τη συνταγή στο blog.

Όχι τόσο για να έχω την ιστορία και να τη θυμάμαι, αλλά γιατί κάθε χρόνο μου δίνει η μητέρα μου τη συνταγή κι εγώ τη χάνω.

Ε, είπα, να την καταγράψω για του χρόνου.

Λοιπόοον!

Χρειαζόμαστε μίξερ!

Α! Και ταψιά (ας έχετε τουλάχιστον 2-θα καταλάβετε παρακάτω)

Και χαρτί λαδόκολλας

Υλικά

* 5 αυγά

* 1.350 γρ. μαλακό αλεύρι

* 250 γρ. φρέσκο βούτυρο (τύπου Κερκύρας) -εμείς βάλαμε το Flora

* 250 γρ. βούτυρο από τα άλλα (βιτάμ ή super fresco δηλαδή)

* 500 γρ. ζάχαρη

* Μισό κουταλάκι μαχλέπι ή μαστίχα (όποιο διαλέξετε, το κάνετε σκόνη) εμείς επιλέξαμε μαχλέπι

* Μισό ποτήρι χυμό πορτοκάλι

* Ξύσμα φλούδας 3 πορτοκαλιών

* Μισό φακελλάκι μπέικιν πάουντερ

* 2 βανίλιες

* 1 κουταλάκι σόδα σκόνη

* Λίγο αλάτι- εμείς βάλαμε μια “τσιμπιά”

Εκτέλεση (Φμπάμ!)

Άφησα τα βούτυρα έξω από το ψυγείο να μαλακώσουν (τα έβαλα και λίιιιγο στο φούρνο μικροκυμάτων, για να μαλακώσουν ακόμη περισσότερο).

Τα έριξα στο μπολ του μίξερ, πρόσθεσα τη ζάχαρη και τα άφησα να χτυπηθούν για 10′ στη μεσαία σκάλα.

Στη συνέχεια  άλλαξα τη σκάλα του μίξερ στο πιο σιγανό και άρχισα να προσθέτω τα υπόλοιπα υλικά:

Τα 4 αυγά (όχι και τα 5), μαχλέπι, πορτοκαλάδα, ξύσμα πορτοκαλιών, μπέικιν πάουντερ, βανίλιες, αλάτι και σόδα (Όχι το αλεύρι!).

Αφού έγιναν ένα ομοιόμορφο μείγμα, το άδειασα σε μία λεκανίτσα (Α!Ναι! Θέλετε και μια μικρή λεκανίτσα….πολύ μεγάλο μπολ)  και άρχισα να προσθέτω το αλεύρι σιγά-σιγά και να ζυμώνω.

Μόλις ανακατευτηκαν καλά τα υλικά, η ζύμη έγινε μαλακή (κολλάει στα χέρια, μην το φοβηθείτε), οπότε και την άφησα να “ξεκουραστεί” (όπως γράφει η μαμά μου στο ραβασάκι της) για μισή ώρα.

Σημ:  Αν φοράτε δαχτυλίδια και βέρες, καλό θα είναι να τα βγάλετε πριν αρχίσετε το ζύμωμα. Και μπορεί να χαλάσετε τα δαχτυλίδια, αλλά για λόγους υγιεινής. Όσο καθαρά κι αν είναι, όλο και κάτι μπορεί να έχει μείνει σε καμιά μικρή σχισμή.

Άπλωσα χαρτί λαδόκολλας στα ταψιά (το προτιμώ από το να λαδώνω ή να βουτυρώνω τα ταψιά) και αρχίσαμε με τη μικρή το “πλάθω κουλουράααακια με τα δυό χεράαααακια”.

Γεμίζαμε ταψια, αφήνοντας χώρο στα κουλουράκια μεταξύ τους, για να μην κολλήσουν μεταξύ τους στο ψήσιμο, επειδή θα φουσκώσουν.

Σε ένα μπολ βάλαμε τον κρόκο του 5ου αυγού και λίγες σταγόνες νερό και αλείψαμε τα κουλουράκια, για να πάρουν χρώμα και να γυαλίζουν!

Ο φούρνος προθερμάνθηκε στους 180 βαθμούς και το κάθε ταψί κουλουράκια ήθελε 20′ για να ψηθεί.

Τα 20′ που μεσολαβούσαν από το ένα ταψί στο άλλο ήταν αρκετός χρόνος για να φτιάξουμε σχέδια (σίγουρα δεν θα έφτανε για να φτιάξουμε τη λιβελούλα).

Το σπίτι μοσχομύρισε και τα κουλουράκια φούσκωσαν και έγιναν νόστιμα.

“ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!” έγραψε στο ραβασάκι της η μαμά μου!

Και του χρόνου, μαμά! 🙂

Μαμά Μαμαδοπούλου