Κλείνω τα 41 σε λίγο καιρό και νιώθω, ότι δεν σου έχω πει τόσες πολλές φορές αυτό που πρέπει να ακούς κάθε μέρα όπως πρέπει.
Ισως να έχω( κάτσε να δεις πώς μου το είπανε;) πρόβλημα οικειότητας.
Γι’αυτό, λέει, δεν μου αρέσει να με πιάνουν παρά μόνο οι δικοί μου άνθρωποι. ( Ίσως και γι’αυτό δεν πολυσυμπαθώ το κομμωτήριο.Χμ…)
Ξέρεις, τί νιώθω. Ξέεεεεεερεις!
Αλλά είναι που κάποιες φορές, επειδή το θεωρώ δεδομένο, δεν στο λέω, όπως θα ήθελες εσύ να το ακούσεις.
Το ξέρεις, ότι δεν ήμουν ποτέ και το μέσο -κοριτσάκι που ηθελε “γούτσου γούτσου” και έλεγε πολλά.
Το θυμάσαι…Αγοροκόριτσο. Με πέτρες έπαιζα.
Πώς το είχε πει ο μπαμπάς; Α! Ναι! “Eγώ έχω δύο αγόρια, όχι ένα κορίτσι και ένα αγόρι.”
Κι επειδη, δεν “μπορείς να μπεις στον υπολογιστή“, όπως λες, θα στο πω μεν εδώ δημόσια, αλλά -εννοείται- και όταν σε δω από κοντά.
Μάααναααα,
Σ’αγαπάω!!
Kάθε μέρα!
Κάθε λεπτό!
Όχι μόνο, γιατί είσαι η μαμά μου,
αλλά γιατί είσαι ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου.
(photo via http://awarenessoftheheart.com/tag/angel/)
2 Σχόλια
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!
[…] Κάθε χρόνο λέω δεν θα γράψω άρθο για τη Γιορτή της Μητέρας. […]