Χαθήκαμε, βρε παιδιά! (Φοιτήτρια ξανά!)

Τι κάνετε, μωρέ;
Όλοι καλά; Το σπίτι; Τα παιδιά;
Πάντα καλά!

Τον τελευταίο καιρό είμαι λιγότερο δραστήρια στα social media και γενικά λίγο εξαφανισμένη.
Με ψάχνουν οι φιλενάδες μου, με τη μάνα μου μιλάω στο viber (θα σας τα πω κι αυτά άλλη στιγμή), το παιδί μου με ξεφορτώθηκε και ο λόγος είναι ότι ξεκίνησαν τα μαθήματα του μεταπτυχιακού στο πανεπιστήμιο + πλησιάζει ο καιρός για τις εξετάσεις για το Proficiency.

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη με όλη αυτή τη διαδικασία και έχω απίστευτη όρεξη, ενώ η μόνη κούραση που νιώθω είναι όταν φτάνει αυτή η ώρα που κλείνουν τα βλέφαρα από τη νύστα.

Το μόνο που με στεναχωρεί είναι που η ημέρα έχει μόνο 24 ώρες και δεν μπορώ να τα χωρέσω όλα.

Να θυμάστε, ότι ποτέ δεν είναι αργά.
Η βαθιά επιθυμία, η θέληση και η ψυχή μας δεν ορίζονται από βιολογική ηλικία.
Αρκεί να πιστέψουμε σε αυτό. Στο όνειρο ή πιο απλά στην επιθυμία.

Να μην με ξεχνάτε, που είναι λίγο ακανόνιστη η παρουσία μου και να ξέρετε, ότι σας σκέφτομαι πολύ.

Είναι που έχω πολύ διάβασμα (κι αυτές οι ορολογίες όλες στα αγγλικά πχια!), είναι και λίγο “καινούριο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω;” φάση, καταλαβαίνετε.

Σας στέλνω φιλιά!
Σμουτς!

Μαμά Μαμαδοπούλου, η φοιτήτρια!

Φωτογραφία από Erik Lindstrom από το Pixabay