Ήσουν μόνο ένα παιδί

Αυτές τις ημέρες όταν ανοίγω την τηλεόραση, με πιάνει ναυτία.
Αιτία είναι η σκληρή επικαιρότητα με όλες τις αποκαλύψεις, που γίνονται σχετικά με την άσκηση βίας και τις κακοποιήσεις και ιδιαίτερα τα εγκλήματα σε βάρος παιδιών.

Αναμειγνύονται ο πόνος, η απέχθεια, το σοκ και η οργή και γυρίζει ο κόσμος μου (και το στομάχι μου μαζί).

Πονάω για όλες τις ψυχές που βασανίστηκαν και ένιωσαν τον τρόμο (γιατί σε μία τέτοια στιγμή, δεν μπορώ να διανοηθώ κάποιο άλλο συναίσθημα) και ταυτόχρονα φοβάμαι, αλλά και ελπίζω (εύχομαι) να σταματήσουν όλες αυτές οι εγκληματικές πράξεις.
Δηλώνω  ευγνώμων για ακόμη μία φορά, για όλους όσους βρήκαν τη δύναμη και το θάρρος να μιλήσουν.

Έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις με την έφηβη κόρη μας σχετικά με τους κινδύνους αποπλάνησης, παραπλάνησης και τη σεξουαλική κακοποίηση εδώ και χρόνια. Παρακολουθώντας την επικαιρότητα μαζί της και σχολιάζοντας τις ενημερώσεις, νιώθω ότι -όσο μπορούμε- την έχουμε εφοδιάσει με δύναμη και έχει νιώσει ότι μπορει να μας μιλήσει για ό,τι της συμβεί (που απεύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου). Θεωρώ, ότι είναι το πρώτο βήμα για κάθε παιδί.
Να νιώσει, ότι δεν είναι μόνο του και πρώτα απ’όλα, ότι το αγαπούν και όποτε το χρειαστεί, θα το προστατέψουν.

Μέσα σε αυτές τις σκέψεις ήρθε στα χέρια μου το βιβλίο “Ήσουν μόνο ένα παιδί” της Εύας Κασιάρου, ένα βιβλίο που μπορεί να μιλήσει για όλα αυτά σε μικρούς αλλά και σε μεγάλους.

Από το εξώφυλλο και την εικονογράφηση της Κατερίνας Βερούτσου ένα σφίξιμο μπροστά στην εικόνα ενός παιδιού, που ενώ είναι ζωντανό, φαίνεται σαν μην έχει ζωή μέσα του και να έχουν χαθεί όλα τα φωτεινά χρώματα από το πρόσωπό του.

Ένα παιδί ζωντανό-νεκρό ταλαιπωρημένο, τσακισμένο, παγωμένο όπως ακριβώς και η ψυχή του, με το μπαλόνι σφιχτά κλεισμένο στα χέρια του, σαν να θέλει από κάπου να κρατηθεί.

Το βιβλίο ανήκει στη νεανική λογοτεχνία, αλλά το διάβασα κι εγώ, όπως κάνω με όλα τα βιβλία που παρουσιάζω ανεξαρτήτως της ηλικίας που απευθύνονται.

Η συγγραφέας σε μία αφήγηση κάνει ξεκάθαρους τους πιθανούς λόγους που κρύβονται πίσω από το φόβο και την ενοχική συμπεριφορά που έχουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά και ταυτόχρονα το πόσο περίτεχνα χειριστική γίνεται η συμπεριφορά ενός τέτοιου εγκληματία, εγκλωβίζοντας τα θύματά του στη σιωπή και στο βασανισμό.

Θα έλεγα, ότι θα έπρεπε να διαβαστεί από όλους εκείνους που πολύ εύκολα και σχεδόν αβιάστα ξεστόμισαν απορίες τύπου “γιατί τώρα;” και δεν χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο.

Ελάτε όμως,να διαβάσουμε μαζί την περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Η διάθεση για περιπέτεια του “ατρόμητου” Βασίλη παρασέρνει τον ίδιο και το φίλο του, το Μάνο, να εξερευνήσουν την παλιά εγκαταλειμμένη μονοκατοικία της κυρίας Αναστασίας, γιαγιάς του δεύτερου. Τα ευρύματά τους προβληματίζουν το Βασίλη.
Η τυχαία τους συνάντηση στο λιμάνι με τη γιαγιά Αναστασία και τη συμμαθήτριά τους, τη Μαρία, θα γίνει αφορμή να αποκαλυφτεί η δύσκολη παιδική ηλικία της γιαγιάς λόγω της σεξουαλικής κακοποίησης που δέχτηκε από φιλικό πρόσωπο της οικογένειάς της, αλλά και να πάρει η Μαρία τη δική της απόφαση.

“Το παιχνίδι”
Ο Φοίβος όλο και πιο συχνά από εκείνη την ημέρα ήθελε να μένει μόνος με τη μικρή Αναστασία.
Στα αποδυτήρια του γηπέδου, όταν ξεντυνόταν, ήθελε να είναι μπροστά. Στην αρχή αυτή ντρεπόταν, αλλά ο Φοίβος την ενθάρρυνε και της έλεγε ότι πρόκειται για “ένα παιχνίδι” που θα παίξουν και, φυσικά, αυτό “το παιχνίδι” δεν πρέπει να το πει σε κανέναν.
Θα ήταν το δικό τους μυστικό και έπρεπε να του έχει απόλυτη εμπιστοσύνη, γιατί την αγαπούσε σαν κόρη του…

 

Στην αρχή του βιβλίου υπάρχει εισαγωγικό σημείωμα από το Δρ.Γιώργο Φ. Αγγελίδη, ψυχίατρο, ο οποίος προσπαθεί να δώσει ένα πολύ σύντομο στίγμα για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση και την προσέγγισης της συγγραφέως στην ιστορία του βιβλίου:
“Ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει αρμονικά τη σύγχρονη επιστημονική γνώση για θέματα παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης με την ευαισθησία και τη γλαφυρότητα της διήγησης μιας ιστορίας γραμμένης για παιδιά, εφήβους, τους γονείς τους, αλλά και άλλους ενήλικες. Ευαισθητοποιεί και ενημερώνει τον αναγνώστη, χωρίς να τον πανικοβάλει, για ένα αρκετά συχνό φαινόμενο, τόσο πολύ συναισθηματικά φορτισμένο που μπορεί να στιγματίσει και να επηρεάσει αρνητικά, με θλίψη και ενοχές, όλη την κατοπινή ζωή ενός ανθρώπου που έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική του ηλικία. Είναι ένα κείμενο γεμάτο συναισθήματα, άλλοτε ευχάριστα και λυτρωτικάκαι άλλοτε άσχημα, δυσάρεστα και δυσβάσταχτα.”

 

Το βιβλίο “Ήσουν μόνο ένα παιδί” της Εύας Κασιάρου κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Μαμά Μαμαδοπούλου