Αυτό το κείμενο θα μπορούσε να έχει υπότιτλο: “Κι ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα” και θα με λέγατε τρελή.
Που είμαι, αλλά μην βγάλετε συμπέρασμα από αυτό.
Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Πριν από 5 χρόνια και όταν η κόρη μου ήταν 9 ετών, είπαμε να κάνουμε έναν ορθοδοντικό έλεγχο, μιας και και κάνουμε σχεδόν όλους τους απαραίτητους προληπτικούς ελέγχους.
Προς μεγάλη απογοήτευση της κόρης μου, η ορθοδοντικός διαπίστωσε πως στην τότε φάση δεν υπήρχε κάποιο θέμα.
Και λέω “προς μεγάλη απογοήτευση”, γιατί η τότε 9χρονη ήθελε να φορέσει σιδεράκια!
Φυσικά και μόνο το δικό μου παιδί. Τί νομίζατε;
(Είχα γράψει το σχετικό άρθρο, που μπορείτε να το διαβάσετε εδώ : “Μαμά, θέλω να φορέσω σιδεράκια!” )
Από τότε συνεχίζοντας με συνέπεια τον οδοντιατρικό έλεγχο, πριν λίγους μήνες ο οδοντίατρός μας διαπίστωσε μία αλλαγή στην οδοντοστοιχία της έφηβης, οπότε ζήτησε μία πανοραμική αποτύπωση και σύστησε και ορθοδοντικό έλεγχο.
Φροντίσαμε και τα δύο άμεσα.
Θα περίμενε κανείς, πως δεν θα χρειαζόταν αφού είχε ήδη γίνει έλεγχος πριν από κάποια χρόνια.
Κι όμως από το σύνολο της διαδικασίας προέκυψε, ότι υπάρχει κάποιο θεματάκι, που χρήζει θεραπεία και αυτή η θεραπεία σημαίνει “Σιδεράκια”.
Η ανάγκη δεν έχει να κάνει με αισθητικό θέμα, οπότε και δεν σήκωνε διαπραγμάτευση και αναβολή.
Αν και από αυτά που έμαθα, (ανοίγω παρένθεση) μία αισθητική ανωμαλία που μπορεί να θεωρούμε ότι δεν είναι κάτι σημαντικό, μπορεί στην πορεία να δημιουργήσει πρόβλημα(κλείνω παρένθεση).
Σε κάποιο σπίτι, λοιπόν, το άκουσα της λέξης “σιδεράκια”, σημαίνει αγωνία, δυσαρέσκεια, απογοήτευση κι όλα τα συναφή.
Στο δικό μας έγινε πάρτυ!
“Επιτέλους! Το όνειρό της έγινε πραγματικότητα.”
Φυσικά και επειδή σε αυτό το σπίτι έχουμε συνηθίσει να ζούμε όλα τα περίεργα (η μάνα, εξάλλου, δίνει το παράδειγμα :p ), δεν μας έκανε εντύπωση.
Κάποιος θα αναρωτηθεί: “Aρα ο προηγούμενος ορθοδοντικός έλεγχος δεν ήταν σωστός;”
Και βέβαια ήταν σωστός και άψογος (από την τότε γλυκύτατη ορθοδοντικό μας, που έφυγε στο εξωτερικό), απλά η ανάπτυξη των παιδιών φέρνει μεγάλες αλλαγές σε όλο τον οργανισμό τους και φυσικά και στα δόντια.
Κάποια δόντια αναπτύσσονται και βγαίνουν μετά την ηλικία των 10 ετών, οπότε όλη η στοίχιση και η μορφολογία του στόματος αλλάζει.
Μάλιστα, τώρα που πλέον όλα έχουν πάρει το δρόμο τους κατάλαβα ότι ίσως αν είχαμε κάνει επανέλεγχο 1-2 χρόνια νωρίτερα (που νομίζω ότι μας το είχε πει η ορθοδοντικός, αλλά εγώ το αμέλησα), να χρειαζόταν μια λίγο διαφορετική αντιμετώπιση.
Πάλι δεν θα γλιτώναμε τα σιδεράκια, αλλά ίσως η διάρκεια της θεραπείας να ήταν μικρότερη.
Βέβαια, κρατώντας το θετικό, θα πω ότι η ώριμη και υπεύθυνη αντιμετώπιση της έφηβης στην παρούσα φάση είναι πολύ βοηθητική και δεν ξέρω, εάν θα το αντιμετώπιζε το ίδιο στην ηλικία των 10-11 ετών.
Που λέτε, διατηρούσαμε γενικά μία συστολή, γιατί άλλο να το λες κι άλλο να το κάνεις, οπότε περιμέναμε την ημέρα που θα τα φορέσει, για να δούμε αντιδράσεις. Αρκετοί φίλοι και φίλες της, που είχαν αντίστοιχη εμπειρία της έλεγαν ότι θα πονάει, ότι θα την ενοχλούν, ότι θα την σφίγγουν, ότι μπορεί να νιώθει άβολα, μπλα-μπλα-μπλα.
Και ούτε πόνεσε, ούτε πονάει, ούτε την σφίγγουν, ούτε την ενοχλούν στην εμφάνισή της.
Το μόνο εκνευριστικό στην όλη διαδικασία είναι, ότι πρέπει να συνηθίσει το νέο τρόπο που μασάει την τροφή της και πως πρέπει να αποφεύγει κάποιες τροφές, που και πάλι ήταν τυχερή, γιατί δεν ήταν από τις αγαπημένες της.
Οπότε:
Επιχείρηση “Σιδεράκια” -Εβδομάδα 1η : Όλα τέλεια!
Για να ξέρετε, ο ορθοδοντικός έλεγχος γίνεται δωρεάν.
Στην περίπτωση που χρειάζεται κάποια ορθοδοντική θεραπεία, σίγουρα είναι ένα κόστος που βαρύνει την οικογένεια, αλλά μην θεωρείται ότι όλες οι περιπτώσεις χρειάζονται μεγάλο κόστος αντιμετώπισης.
Επίσης οι περισσότεροι ορθοδοντικοι κατανοώντας, ότι είναι μία επιβάρυνση στον οικογενειακό προϋπολογισμό και οι εποχές δύσκολες, κάνουν συνεννοήσεις και διευκολύνσεις. Συνήθως γίνεται συμφωνία και δίνεται το συνολικό ποσό σταδιακά μέσα στο διάστημα της ορθοδοντικής θεραπείας.
Οπότε κάπως έτσι, ένα όνειρο της (Duhhhhh!!! Μόνο το δικό μου παιδί, ξαναλέω) έγινε πραγματικότητα.
Όταν με το καλό ολοκληρωθεί και και βγάλει τα σιδεράκια, είπα στον ορθοδοντικό να μου τα δώσει,να τα κάνω βραχιόλι. Ή μενταγιόν.
Για την ώρα απολαμβάνουμε το πλατύ χαμόγελο της έφηβης, γιατί όχι μόνο δεν το κρύβει, το δείχνει σε κάθε ευκαιρία.
Και καλά κάνει.
Έχει το πιο όμορφο “σιδηρούν” χαμόγελο στον κόσμο. 🙂
Όπως αυτές οι δύο έφηβες που χαίρονται που τραγουδούν και το δείχνουν με το δικό τους χαμόγελο.
Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με το “Παιδί και ορθοδοντική” στο άρθρο που είχα γράψει στον α’ έλεγχο που είχα κάνει στην κόρη εδώ:
“Μαμά, θέλω να φορέσω σιδεράκια”
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments