Φωτιά στα Σαββατόβραδα – Ανάσες ανάμεσα στα διαβάσματα για τις εξετάσεις #hello_εφηβεία

Κι όμως λαίδη Άντζελα, μετά από τόσα χρόνια φτάσαμε σε εκείνα τα Σαββατόβραδα που η μάνα είναι μέσα και γράφει στο blog  και η κόρη σε party.
Και είμαστε μόνο στο τέλος της Α’Γυμνασίου…

Ποιός θα το έλεγε, ότι φτάσαμε στο τέλος της Α’Γυμνασίου.

Πωωωω!
Πότε ήταν που κλαίγαμε στο τέλος του Δημοτικού, πότε πέρασε και η πρώτη χρονιά αυτής της μετάβασης, πότε, πότε πότε..

Πόσα “πότε;” θα πούμε μέχρι να γίνω προγιαγιά. Τί εννοείτε;
Φυσικά και θα δω δισέγγονα.  Α! Έχω σκοπό να ζήσω πολλά χρόνια. Ναι, ναι!

Τί λέγαμε; Α, ναι!
Φτάσαμε στο τέλος της χρονιάς για την Α’Γυμνασίου και έχουμε ξεκινήσει εντατικό διάβασμα για τις προαγωγικές εξετάσεις.

Χρησιμοποιώ πανηγυρικά α’πληθυντικό, γιατί διαβάζουμε μαζί.
Δεν μελετάμε μαζί, αλλά από την ώρα που κρατώ το βιβλίο για να μου πει το μάθημα και μου το λέει, το ξαναλέει και το ξαναλέει, μέχρι να νιώσει σίγουρη, το έχω μάθει κι εγώ. Άρα, διαβάζουμε μαζί.

Σήμερα διάβαζε από το πρωί “Φυσική”.
Εκεί που ήταν συγκεντρωμένη και αποφασιστική, ότι θα προετοιμαστεί άψογα και θα γράψει όχι μόνο 20, αλλά και παραπάνω αν γίνεται, εκεί έπεφτε στα πατώματα “Ααααααα(με αυτό το βογκητό της ανημποριάς)! Δεν μπορώωωωω!” και τούμπαλιν η ψυχολογία.
Μία καταπληκτική κατάσταση, υπέροχη να την ζεις, με εμένα να έχω φάει όλα τα νύχια και τα πετσάκια από τα νεύρα μου στην προσπάθειά μου να μην εκνευριστώ κι έχοντας εξαντλήσει όλα τα “Ωωωωωωμμμμ!” του κόσμου και του Δάλαι Λάμα.
Είχα όμως έναν “άσσο στο μανίκι μου” και τον εμφάνιζα, όταν είχαμε αυτές τις μεταπτώσεις βαρεμάρας.

“Άντε, να τελειώνεις, αγάπη μου. Να πας και στο party της φίλης σου το απόγευμα!”

Και αμέσως “Τιν!” άλλαζε η διάθεση.

Σαββατόβραδο και περίμενε κι εκείνη τη δική της έξοδο. Βασικά…μόνο εκείνη, γιατί ο μπαμπάς της κι εγώ είμαστε στο σπίτι….

Θεωρώ πολύ σημαντική για την ψυχολογία σε περιόδους πίεσης, την ύπαρξη τέτοιων γεγονότων που αποσυμφορίζουν την ένταση της ημέρας.

Εγώ ήμουν ένα παιδί, που δεν είχα καμία απόκλιση από τον στόχο μου.
Όταν διάβαζα, διάβαζα και 9,5 στις 10 φορές δεν πήγαινα πουθενά.
Ένιωθα πως κάτι τέτοιο θα με αποσυντόνιζε και καταλάβαινα πως ήταν προτιμότερο να μένω προσηλωμένη στο στόχο μου. Όταν τελείωνα, βέβαια, του έδινα να καταλάβει.
Αυτό που δεν άφηνα ήταν τις προπονήσεις μου στο βόλλεϊ και όποια άλλη άσκηση είχα προγραμματισμένη. Με εκτόνωνε και άδειαζε το κεφάλι μου. Οτιδήποτε άλλο το απέφευγα.

Έκανα τα διαλείμματά μου ακούγοντας μουσική ή χαζεύοντας στην αυλή ή και άλλα πράγματα στο σπίτι, αλλά όχι κάτι περισσότερο. Βέβαια, δεν είχα και πολλές επιλογές, αφού μεγάλωνα σε ένα χωριό, που ακόμα και ο κινηματογράφος ήταν πολυτέλεια (δεν γινόντουσαν προβολές, παρά μόνο κάτι “άκυρες” Κυριακές πρωί…πόσα τραύματα κουβαλάω, γιατρέ μου..).

Με την κόρη μου δεν ισχύει το ίδιο.
Επειδή  αν και είναι πολύ καλή μαθήτρια, γενικά δεν είναι ο “φύτουλας” που ήμουν εγώ, το να έχει πρόσκληση σε μια κοινωνική εκδήλωση (είτε αυτό είναι πάρτυ, είτε συνάντηση με μια φίλη της) λειτουργεί ως κίνητρο και την κάνει να προσηλώνεται στο στόχο της ημέρας και να προσπαθεί ακόμη περισσότερο να φέρει εις πέρας τη μελέτη μιας συγκεκριμένης ύλης.

Σαφέστατα είναι πολύ πρώιμο το στάδιο κι έχουμε καιρό για τα μεγάλα ζόρια, αλλά εγώ ήμουν έτσι από αυτό το στάδιο.

Επειδή νιώθω ότι αυτά τα διαλείμματα πέρα από κίνητρο είναι και φοβερές ευκαιρίες αποφόρτισης και επαναφόρτισης της διάθεσής της, αφού παίρνει χαρά που συναντιέται με τους φίλους της,  τις επιτρέπουμε αλλα με κάποιες προϋποθέσεις, όπως :
α) να μην είναι εξαντλητικές (δηλ. στα πάρτυ η επιστροφή είναι το αργότερο στις 10 το βράδυ, έτσι ώστε να προλάβει να ρίξει τους ρυθμούς και να κοιμηθεί χωρίς υπερένταση – άρα, να μπορέσει να ξυπνήσει κανονικά το πρωί και να είναι ξεκούραστη)
και β) ιδανικά να μην “κόβουν” τη μέρα στα δύο (διότι αν π.χ. βρεθεί το μεσημέρι με τη φίλη της και καθίσουν κανένα δίωρο να κάνουν τα δικά τους, τα χορευτικά τους, τα musically  κλπ, σιγά μην μαζευτεί το μυαλό πάνω από το Nόμο της Φυσικής για τη διατήρηση της ύλης και τις μονάδες μέτρησης της μάζας).

Σε λίγες ημέρες αρχίζουν τις προαγωγικές εξετάσεις κι έχουμε ξεκινήσει την επανάληψη από την προηγούμενη εβδομάδα. Αυτό το διάστημα και 2 εκδρομές πήγε και σε 2 party και τις προπονήσεις της στο βόλλεϊ κάνει και κολυμβητήριο πηγαίνει και νομίζω, ότι όλα αυτά είναι οι λόγοι που η βαρεμάρα στο διάβασμα είναι μετριασμένη (γιατί φυσικά και υπάρχει – θα σας το επιβεβαιώσουν τα πατώματα, στα οποία πέφτει με την πρώτη ευκαιρία).

Όλα με μέτρο και με μικρές παρεμβάσεις από εμάς, γιατί όλα στη ζωή χρειάζονται.

Και τώρα πάω να την μαζέψω από το party, για να ξεκουραστεί γιατί αύριο μέχρι το απόγευμα έχει επανάληψη στα Μαθηματικά.
Μετά θα πάει στην αγαπημένη της προπόνηση βόλλεϊ.

Φωτιά στα Σαββατόβραδα, μάνα!

Μαμά Μαμαδοπούλου