Η κόρη μου πήγε σχολείο όταν ήταν δυόμιση ετών.
Μιλάω για το πρώτο “σχολείο”. Τον Παιδικό Σταθμό.
Εκεί έμαθε τα πρώτα σημαντικά -εκτός σπιτιού- πράγματα της ζωής της.
Δεν ήταν μόνο οι γνώσεις, με τη στενή έννοια, που άρχισε να αποκομίζει («μάθαμε να γράφουμε το όνομά μας» – Yeaaaah!), αλλά να μαθαίνει τι σημαίνει συμμετοχή της ως μέλος μιας ομάδας πιτσιρικιών, τι σημαίνει υπευθυνότητα (εντάξει…γεύση υπευθυνότητας) και πολλά ακόμα που τη βοήθησαν να χτίσει το χαρακτήρα της.
Σε αυτήν την προσχολική ηλικία έκανε και την πρώτη επαφή της με δεξιότητες και δραστηριότητες, που θα ανέπτυσσε στη συνέχεια.
Για παράδειγμα, κάπου γύρω στα 4 έκανε τα πρώτα μαθήματά της στην πληροφορική.
Εντάξει…μην φανταστείτε ότι έφτιαχνε πίνακες στο excel. Απλά πήρε μια πρώτη πειθαρχημένη γεύση από το αντικείμενο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το πρωινό που μου ανακοίνωσε ότι επειδή η κυρία τους έδειξε το πάουερ πόοοοιντ, θα μπορούσε τώρα πια να με βοηθάει στη δουλειά μου.
Η κυρία τους στην πραγματικότητα τους είχε δείξει το power point στην οθόνη του υπολογιστή: “Αυτό είναι το power point”. Το 4χρονο όμως πίστεψε ότι ήταν έτοιμο για σύνταξη marketing plan.
Ωραία και χρήσιμα όλα αυτά, αυτό όμως που είχαμε ως πρώτη έννοια μας ήταν να βρούμε κάτι που θα καλλιεργούσε τη διάθεσή της για άθληση.
Έτσι στην καθημερινότητά της προσθέσαμε αθλητικές δραστηριότητες.
Η ίδια το είδε ως ένα ακόμη παιχνίδι και μια ευκαιρία να συναντιέται με άλλα παιδιά της ηλικίας της, ως μία ακόμη ψυχαγωγία, δηλαδή (που ουσιαστικά αυτό είναι βέβαια).
Σε αυτή την ηλικία ξεκινάς με αυτό το στόχο: να καλλιεργήσεις τη διάθεση για τον αθλητισμό, γιατί ευτυχώς από κίνηση και δράση άλλο τίποτα (ως γνωστόν, τα νήπια ποπό δεν βάζουν κάτω).
Ο μπαμπάς της κι εγώ γυμναζόμαστε.
Πέρα όμως από εμάς ως πρότυπο στα μάτια της, θέλαμε να την εκπαιδεύσουμε (εκμεταλλευόμενοι και λίγο τη μιμητική διάθεση αυτής της ηλικίας) στο να θεωρήσει την άσκηση ως δεδομένο και απαραίτητο κομμάτι της ζωής της.
Να βάλουμε την άθληση στη ρουτίνα της ζωής της από την αρχή. Να είναι κομμάτι της, όπως είναι όλα τα υπόλοιπα που θα κάνει.
Και ξέρετε, όταν μπει κάτι στη ρουτίνα, φεύγει πιο δύσκολα.
Απόδειξη, ότι η πιτσιρίκα από τότε δεν έχει σταματήσει τις αθλητικές δραστηριότητες καμία χρονιά. Το σπουδαιότερο όλων είναι πως αυτό πια είναι δική της επιλογή.
Σήμερα, στα 10 της χρόνια παρακολουθεί δύο διαφορετικά προγράμματα άθλησης: ένα πρόγραμμα βόλεϊ και ένα κολύμβησης.
Οι αθλητικές δραστηριότητες της έχουν προσφέρει πολλά.
Πέρα από τη συντήρηση μιας καλής φυσικής κατάστασης, έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση, ενισχύει την ψυχική της διαθεση και την κοινωνικότητά της.
Θυμάμαι ότι ήταν τέτοιες μέρες που είχαμε επιλέξει να ξεκινήσει τις πρώτες αθλητικές της δραστηριότητές της στο σχολείο.
Επειδή ίσως κι άλλοι νέοι γονείς είναι σε μία τέτοια αναζήτηση αυτή την εποχή, πέρα από τη δική μου εμπειρία ως γονιός, θεώρησα καλό να έχω μία γνώμη από κάποιον ειδικό στο θέμα και γι’ αυτό ζήτησα από τους αγαπημένους συνεργάτες στα Εκπαιδευτήρια «Ο Πλάτων, να μας πουν λίγα πράγματα σε σχέση με το θέμα, οπότε και έθεσα τις ερωτήσεις μου.
– Ποιες δεξιότητες αναπτύσσουν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας όταν ασχολούνται με τον αθλητισμό;
Με ποια αθλήματα μπορούν να ξεκινήσουν σε αυτή την ηλικία;
Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας (3-5 ετών) μέσα από την ενασχόληση με τον αθλητισμό αναπτύσσουν τις απλές κινητικές προσαρμοστικές δεξιότητες. Γνωρίζουν μέσα από την κίνηση το σώμα τους και βελτιώνουν την οπτική και ακουστική αντίληψη καθώς και τις ικανότητες συντονισμού. Αναπτύσσουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους και τη μη λεκτική επικοινωνία. Με τη συμμετοχή τους σε ελεύθερα και οργανωμένα ομαδικά και ατομικά παιχνίδια προωθείται η ομαδικότητα, η συνεργασία, η αυτοπειθαρχία, ο σεβασμός των αντιπάλων, η τιμιότητα, η δικαιοσύνη και η τήρηση των κανόνων.
Κάποια αθλήματα με τα οποία μπορούν να ασχοληθούν παιδιά αυτής της ηλικίας είναι η κολύμβηση και η μουσικοκινητική αγωγή.
Οι δραστηριότητες που έχουμε αναπτύξει για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας στα Εκπαιδευτήρια “Ο Πλάτων” είναι το μίνι τένις, το καράτε, η κολύμβηση και η ρυθμική.
Το πρόγραμμα του μίνι τένις απευθύνεται στους μικρούς αθλητές του νηπιαγωγείου (4-6 ετών) των εκπαιδευτηρίων, ενώ το μάθημα διακρίνεται για την παιγνιώδη μορφή του και με το έντονο στοιχείο του παραμυθιού. Στόχος είναι η ανάπτυξη των βασικών συναρμοστικών, συντονιστικών και τεχνικών ικανοτήτων του παιδιού καθώς και η εκμάθηση της βασικής τεχνικής του αθλήματος. Η δραστηριότητα εμπλουτίζεται από πολύχρωμο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, ειδικά προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις των παιδιών.
Κολύμβηση: Σ’ αυτό το πρόγραμμα, παιδιά ηλικίας 3 – 6 ετών εξοικειώνονται με το υγρό στοιχείο και με την πάροδο του χρόνου κατορθώνουν να κολυμπούν μόνα τους, χωρίς καμία τεχνική εξωτερική υποστήριξη. Ο γενικός σκοπός της διδασκαλίας της κολύμβησης είναι η ανάπτυξη της σχέσης του ατόμου με το νερό είτε με απλή επίπλευση είτε με κολύμβηση. Η προσαρμογή αυτή πραγματοποιείται μέσα από συγκεκριμένο διδακτικό πρόγραμμα, προσαρμοσμένο σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού. Η εξοικείωση με το νερό οδηγεί το παιδί στην αυτοπεποίθηση, στην υπερνίκηση του φόβου, στην άνεση των κινήσεων μέσα στο νερό καθώς και στην ασφαλή κολύμβηση.
Η ρυθμική μέσα από την κινητική δραστηριότητα δίνει στα παιδιά την ευκαιρία να εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν τις ικανότητές τους, χρησιμοποιώντας το σώμα τους σε σχέση με το χώρο και το ρυθμό. Αναπτύσσουν τις βασικές κινητικές δεξιότητες και τις εκφράζουν με δημιουργική κίνηση και χορό. Μαθαίνουν να χειρίζονται τα όργανα της ρυθμικής (μπάλα, κορδέλα, σχοινάκι, στεφάνι). Βελτιώνουν τη φυσική τους κατάσταση, διασκεδάζουν, συνεργάζονται με ασφάλεια και οδηγούνται μέσα από τη μουσική και τον χορό, στην αυτογνωσία και την αυτοεκτίμηση.
Τα οφέλη που αποκομίζουν οι μαθητές που ασχολούνται με το καράτε, εκτός από την γυμναστική, την ανάπτυξη δύναμης και την απόκτηση καλής φυσικής κατάστασης είναι πολλά. Πρώτα απ’ όλα, μέσα από την εκμάθηση τεχνικών αυτοάμυνας καθίστανται ικανά να υπερασπίζονται τον εαυτό του. Από την άλλη, το καράτε εμπλουτίζει την προσωπικότητά του με πολλά θετικά στοιχεία, όπως ήθος, ευγένεια, πειθαρχία, ευστροφία, αυτοέλεγχο και αυτοπεποίθηση. Το σύστημα που διδάσκεται στα Εκπαιδευτήρια “Ο Πλάτων” είναι το Shotokan karate Do, επίσημα αναγνωρισμένο από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.
- Ποια είναι η σημασία των αθλητικών δραστηριοτήτων παράλληλα με το υπόλοιπο εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο σχολείο;
Παράλληλα με την πνευματική καλλιέργεια και τη διανοητική θωράκιση, οι αθλητικές δραστηριότητες ενθαρρύνουν τους μαθητές στην ανάπτυξη της πρωτοβουλίας, της ευθύνης, της ευαισθησίας, καθώς και των ιδιαίτερων κλίσεων μέσα από την αθλητική τους εκπαίδευση. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μπορούν να διαμορφώσουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, όχι μόνο με σταθερές και επαρκείς γνώσεις αλλά και με ένα υγιές και εύρωστο σώμα.
Στόχος των αθλητικών δραστηριοτήτων στο σχολείο είναι η ενδυνάμωση της έφεσης για σωματική άσκηση, η εκμάθηση των ατομικών και ομαδικών αθλημάτων μέσα από την καθοδήγηση των γυμναστών.
Ευχαριστώ πολύ τον κύριο Λιάρο για το χρόνο του και τις απαντήσεις στις ερωτήσεις μου.
Αυτό που θα ήθελα να σημειώσω όμως κλείνοντας είναι πως πέρα από την όποια προσπάθεια γίνεται από το σχολείο ή τους εκπαιδευτικούς γυμναστές, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι σε όλη αυτή τη διαδικασία έχουμε εμείς, οι γονείς.
Η ενασχόληση με αθλητικές δραστηριότητες πρέπει να είναι μέρος ψυχαγωγίας και όχι αγγαρεία.
Δεν είναι μόνο το πρότυπο που δίνουμε με τις δικές μας επιλογές (να γυμναζόμαστε, ναι; ), πρέπει να ενθαρρύνουμε και να επιβραβεύουμε την προσπάθεια των παιδιών από την αρχή.
Να τα βοηθήσουμε να προσεγγίσουν τα αθλήματα με αγάπη και χαρά και το κυριότερο, να τα βοηθήσουμε, να επιλέξουν αυτό που τους ταιριάζει περισσότερο.
Αυτό με το οποίο θα περνούν χρόνο και τελειώνοντας την προπόνηση, θα κατευθύνονται στην αγκαλιά μας ευτυχισμένα.
Έτοιμα να μοιραστούν τα κατορθώματά τους. 🙂
Μαμά Μαμαδοπουλου
No Comments