Η χτεσινή μέρα ήταν γεμάτη.
Μείναμε στο σπίτι, αλλά δεν παραπονεθήκαμε.
Δεν προλάβαμε να βαρεθούμε. (Εχμ….έχω πάααααρααααα πολύ καιρό να βαρεθώ. Δεν προλαβαίνω.)
Καθαρίσαμε το σπίτι (η ηλεκτρική σκούπα κοντεύει να “ανεβάσει” ζάχαρο από την αγνή-η άχνη κατά την κόρη μου- ζάχαρη, που είχε πέσει στην κουζίνα από τη βασιλόπιτα-αλήθεια, γιατί να είναι “χιονισμένες” οι βασιλόπιτες; Ναι, είναι όμορφες και γλυκές, αλλά όχι όταν τις τρως στο δικό σου σπίτι! :p), μαγειρέψαμε (σουφλέ-πανευκολότατο και παννοστιμότατο), πλυντήρια, σίδερο κλπ και ενδιάμεσα παιχνίδια και δραστηριότήτες με τη μικρή.
Ολοκληρώσαμε όλες τις εργασίες για επανάληψη που είχε (Μα, πόση ύλη για έπανάληψη στα αγγλικά!!) και πλέον είχαμε χρόνο, να κάνουμε διάφορα!
Το πρωί και ενώ εγώ καθάριζα την κουζίνα, θέλησε να ζωγραφίσει.
Έχει μία αδυναμία στη ζωγραφική.
Μέσα στις γιορτές της είχα αγοράσει κάτι μικρά τελάρα ζωγραφικής και τέμπερες.
Έκοψα στη μεση μία μεγάλη σακκούλα και την άπλωσα σαν τραπεζομάντηλο στο γραφείο της.
Όση ώρα καθάριζα, γέμισε με χρώματα τον πίνακα με την χαριτωμένη καμηλοπάρδαλη.
Όταν τελείωσε, με φώναξε να κάνω κάποιες ψιλο-διορθώσεις και….
“Μαμά, βγήκε super τέλεια!”
Το απόγευμα αποφασίσαμε να φτιάξουμε άλλο ένα κερί (οι θείοι μας της έκαναν δώρο ένα set κατασκευής αρωματικών κεριών και έχουμε γίνει κηροποιοί :p).
Η αλήθεια είναι, ότι κάπου εκεί στις δοσολογίες των αρωματικών έλαιων τα μπέρδεψε λίγο, με αποτέλεσμα να πέσει παραπάνω ποσότητα, οπότε και την έδιωξα από την κουζίνα, για να μην “μαστουρώσει”, όπως η μάνα της (Γιούχα, σας λέω!).
Όση ώρα έκανα εγώ για να ολοκληρώσω τη δημιουργία του κεριού, εκείνη καθόταν έξω από την πόρτα της κουζίνας και βρήκε ένα άδειο κουτί από το φωτιστικό γραφείου, που είχε αγοράσει ο μπαμπάς της για το γραφείο της.
Κάποια στιγμή την άκουγα, που μιλούσε μόνη της και τραγουδούσε και σκέφτηκα, ότι είχε φτιαξει τη δική της ιστορία και έπαιζε.
Που και που φώναζε, “Μαμάααααα, πού έχεις το σελοτέιπ;”, “Mαμάααααα, πού είναι το ψαλίδι μου;” (Aυτό που εγώ πρέπει η μαμά να ξέρει που βρίσκονται τα πράγματα όλων…Εντάξει…μαζεύω ότι βρίσκεται μέσα στη μέση, αλλά….δεν είναι αυτό το θέμας μας τώρα), “Μαμάααα, πού είναι ο μαύρος μαρκαδόρος;”
Όταν μετά από λίγη ώρα πήγα κοντά της, μου σύστησε τη νέα φίλη της:
“Mαμά, αυτή είναι η Dima!”…
Μην με ρωτήσετε για το όνομα.
Βιαστικά μου είπε ότι προέκυψε από το “Τυρί” και το “Μαμά”….???? Δεν το έψαξα περισσότερο…Αχμ!
Είχε πάρει χαρτόνι από το εσωτερικό του κουτιού του φωτιστικού και με τα χαρτάκια και το σελοτέιπ, είχε φτιάξει μία φίλη Fast Food. Θα σας πω γιατί. Βασικά, μου το είπε και μόνη της.
“Μαμά, αυτή είναι η φίλη μου. Όση ώρα έφτιαχνες το κερί ήθελα να παίξω για λίγη ώρα με μία φίλη μου, οπότε έφτιαξα τη Dima! Mην τη χαλάσεις. Άστην εδώ!” (Ναι, το γνωστό σκίρτημα μέσα σου, που είναι μοναχοπαίδι και δεν έχει ένα παιδάκι να παίξει, αλλά…ας το αφήσουμε (κι) αυτό!)
Φυσικά και πιο πολλή ώρα ασχολήθηκε για να την δημιουργήσει, παρα για να παίξει μαζί της, αλλά δεν έχει σημασία.
Την πήρε δίπλα της, όταν είδε τηλεόραση, αλλά την άφησε εκεί, όταν πήγε για ύπνο. Μην το παρακάνουμε!
Πρόλαβα, να βγάλω φωτογραφία τη φιλενάδα, γιατί σήμερα το πρωί βρήκα το μάτι της Dima στον καναπέ, το κεφάλι της στο τραπέζι και το σώμα της στο πάτωμα.
Όταν τη ρώτησα, αν ήθελα να την κρατήσω ή να την πετάξω, μου απάντησε, “Έλα, καλέ μαμά! Έπαιξα χτες, τώρα διαλύθηκε, αν χρειαστώ θα φτιάξω άλλη!”
Για κλάσματα του δευτερόλέπτου – και ανόητη ούσα- στεναχωρήθηκα για την κατάληξη της Dima, αλλά μετά σοβαρεύτηκα!
Ένα παιδί μπορεί να δημιουργήσει παιχνίδι από το πιο απλό υλικό.
Μπορεί να παίξει για ώρα ακόμη και με ένα καπάκι από στυλό, γιατί το βασικό υλικό για το παιχνίδι του, βρίσκεται στο μυαλό του και στα μάτια του!
Στην παιδική απεριόριστη φαντασία του, που κάνει θαύματα! 🙂
(Καημένη Dima…Σνιφ!)
4 Comments
για τα παιδιά τα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα!!!!!
είναι φοβερή, ζωγραφίζει και δημιουργεί φανταστικά πράγματα
και η δική μου είναι μοναχοπαίδι και σκέφτομαι όπως εσύ όταν τη βλέπω να φτιάχνει πράγματα μόνη της για να περάσει όμορφα
να είστε καλά και καλή χρονιά
🙂 Ευχαριστούμε πολύ!!
Κι εσείς να έχετε μία υπέροχη και δημιουργική χρονιά!
Καλημέρα 🙂 Η κόρη σου έχει άποψη! Εσύ θα σκεφτόσουν να φτιάξεις μία κούκλα με τη συσκευασία του φωτιστικού και μάλιστα να της δώσεις τέτοιο όνομα;
Dima = DIrollo + MAma???
Τα παιδιά μας ενθουσιάζονται πιο πολύ όταν ανακαλύπτουν νέα πράγματα και ακόμη περισσότερο όταν δημιουργούν νέα πράγματα! Το έχω καταλάβει και από την κόρη μου που ενώ έχει γεμίσει ένα δωμάτιο με παιχνίδια, της αρέσει να παίζει με ο,τιδήποτε άλλο ανακαλύψει στο σπίτι εκτός από τα παιχνίδια της.
Καλή εβδομάδα!
Xαχαχαχα!! Είσαι απίστευτη!! Ούτε που θα το σκεφτόμουν το συνειρμό “Τυρί + μαμά”! Έχεις δίκιο!! Χαχαχαχα!!!
Έτσι είναι για όλα τα παιδιά. Μήπως και το παιχνίδι δεν είναι ο τρόπος τους να ανακαλύψουν τον κόσμο;
Καλή εβδομάδα να έχουμε! 🙂