slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD ΕΦΗΒΕΙΑ

Κολικοί Προεφηβείας

17 Ιανουαρίου, 2016

Η αλήθεια είναι, ότι δεν σε πήρα χαμπάρι αμέσως, δεσποινίς Προεφηβεία.

Μπήκες κρυφά κι αθόρυβα, λογικά ενώ εγώ κοιμόμουν.

Με τον καιρό όμως η παρουσία σου άρχισε να μην περνά απαρατήρητη.

Αφήνεις παντού τα σημάδια σου πια.

Στην αλλαγή της εικόνας του προσώπου σου,

στην ανάπτυξη του σώματός σου,

στις επιλογές στο ντύσιμο, στις τηλεοπτικές σειρές που σου αρέσουν,

στα βιβλία που θέλεις να διαβάσεις,

στη μουσική που ακούς και στον τρόπο, που θέλεις να χορεύεις,

person-woman-music-pink-large

στις στιγμές απομόνωσης στο παιδικό δωμάτιο,

στην πόρτα που κλείνει, όταν αλλάζεις ρούχα,

στις μεταπτώσεις της διάθεσης,

στην ονειροπώληση που κάνεις και χάνεσαι.

girl day dreaming

στον τρόπο που επεξεργάζεσαι τις σχέσεις σου (φιλικές, συγγενικές και όποιες άλλες),

στην αμφισβήτηση πραγμάτων που μέχρι τώρα δεχόσουν ως δεδομένα,

στον γενικότερο τρόπο σκέψης, στην αντίληψη, στην ευαισθησία,
στην αυτοκριτική που κάνεις,
στην παροδική μυστικότητα (παροδική, γιατί μετά έρχεσαι μόνη σου και τα λες όλα),

στην αυστηρότητά σου απέναντι σε όσους ξέρεις ότι σε αγαπούν άνευ όρων,

στον ανεξήγητο (για σένα) εκνευρισμό, που έχεις κάποιες στιγμές,

αλλά και στον πιο παθιασμένο, βαθυ και ουσιαστικό τρόπο που εκφράζεις την αγάπη σου.

 

Η παιδικότητα κάποιες φορές νιώθει κάπως περίεργα με την παρουσία σου.

Στέκει λίγο άβολα, αμήχανα πιο πέρα και δεν ξέρει πάντα, πώς να σου φερθεί.

Ξέρει ότι πάντα θα έχει μια θέση σε μια γωνιά του σπιτιού και με την πρώτη ευκαιρία θα ξεπετάγεται, για να σε κάνει να νιώσεις κάμποση από την ανεμελιά της.

Χαμογελάει πονηρά, γιατί ξέρει ότι και ο δικός σου χρόνος παραμονής θα είναι μικρός.

Μέχρι να μπει με θόρυβο η εφηβεία κι εσύ να φύγεις από το παράθυρο τρέχοντας (λογικά).

Η αλήθεια είναι ότι έχεις φέρει μια μικροαναστάτωση, αλλά ξέρεις ότι εμείς θα σου δείχνουμε ακόμη περισσότερη αγάπη, γιατί νιώθουμε ότι το έχεις ανάγκη.

Γνωρίζω, ότι κι εσύ η ίδια δεν ξέρεις τί σου συμβαίνει και γι’αυτό εμείς είμαστε εδώ, για να μιλήσουμε για τα ανεξήγητα και για να σου δώσουμε τρυφερότητα και ζεστασιά.

Όποτε έχεις αυτή την ανεξήγητη αναστάτωση, τότε ο μπαμπάς κι εγώ θα γινόμαστε μεγάλη σφιχτή αγκαλιά και θα σε εγκλωβίζουμε με μεγατόνους αγάπης, που δεν θα επιτρέπουν τίποτε άλλο, παρά να ηρεμήσεις.

Όπως τότε που ήσουν νεογέννητο και όταν είχες τους κολικούς, σου χαϊδεύαμε την κοιλίτσα, σε κρατούσαμε στα χέρια μας, σε “φασκιώναμε” με τα ζεστά  όλο αγάπη φτιαγμένα κουβερτάκια από τα χεράκια των γιαγιάδων σου και εσύ σιγά-σιγά γαλήνευες.

Και οι κολικοί περνούσαν κι εσύ ηρεμούσες.

Και μεγάλωνες.

Όπως και τώρα.

Κολικοί είναι και θα περάσουν, αγάπη μου.

Σημαίνει, ότι μεγαλώνεις. 🙂

Μαμά Μαμαδοπούλου

 

 

Images via pixabay

2 Comments

  • Reply nefosis 18 Ιανουαρίου, 2016 at 1:45 μμ

    <3

    • Reply KidsCloud 18 Ιανουαρίου, 2016 at 2:46 μμ

      <3

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!