ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

 

Το πρωί συνάντησα στο δρόμο μια παλιά μου συμμαθήτρια.

Η κόρη της φέτος πηγαίνει Α’Δημοτικού στο ίδιο σχολείο με αυτό που πηγαίνει η κόρη μου.

Χάρηκα πολύ που την είδα και όπως όλες οι μαμάδες που συναντιόμαστε στην αρχή της σχολικής χρονιάς, κάναμε ένα update για την κατάσταση που βρισκόμαστε.

 

Στο πρόσωπό της είδα εμένα 5 χρόνια πριν.

(Image by Bridget Coila)

Οι ερωτήσεις της και οι απορίες της ήταν ίδιες με εκείνες που είχα όταν η κόρη μου ξεκινούσε την Α’Δημοτικού. Δεν χωρούσαν σε ένα άρθρο, οπότε αν έχετε όρεξη μπορείτε να ταυτιστείτε μαζί μου και να τις διαβάσετε εδώ :

Από πού πάνε για το Δημοτικό; Μέρος Α

Από πού πάνε για το Δημοτικό; Μέρος Β

Από πού πάνε για το Δημοτικό; Μέρος Γ

Από πού πάνε για το Δημοτικό; Μέρος Δ

 

Mε ρώτησε η φίλη:

“Να πάρει τη μεγάλη τσάντα μαζί της;”

“Τί να της βάλω μαζί την 1η μέρα στο σχολείo; Φτάνει ένα τοστ, έτσι;”

“Οι τουαλέτες είναι καθαρές; Είναι καινούριες;”

“Πώς είναι οι δάσκαλοι; Ο διευθυντής;”

“Να την αφήσω ολοήμερο;”

Μέσα μου χαμογελούσα….η έμπειρη (και καλά), γιατί έβλεπα τον μαμαδοεαυτό μου να πηγαίνει Α΄Δημοτικού.  Θυμήθηκα.

Όλες οι ανησυχίες και οι ανασφάλειες μαζεμένες επάνω στο κεφάλι σου και με μια διάθεση να τραγικοποιείς τα πάντα, γιατί φοβάσαι, φιλενάδα μου

Είναι λογικό, γιατί είναι άγνωστο αυτό που θα αντιμετωπίσεις και μάλιστα  όχι εσύ, αλλά το παιδί σου.

Η αλλαγή από το Νηπιαγωγείο σε φοβίζει, γιατί το περιβάλλον του Δημοτικού είναι πιο …αυστηρό.

Σκέφτεσαι…

“Στο νηπιαγωγείο οι δασκάλες του φροντίζουν όχι μόνο για την εκπαίδευσή του. Το προσέχουν στα διαλείμματα, την ώρα που θα φάει το κολατσιό του ή το μεσημεριανό του, θα το έχουν στο νου τους όταν πάει στην τουαλέτα. Τώρα στο Δημοτικό; Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι το ίδιο.”

Κι όμως….

Δεν είναι ακριβώς το ίδιο, γιατί δεν πρέπει και θα το καταλάβεις στην πορεία. Όμως μην νομίσεις ότι οι εκπαιδευτικοί στο Δημοτικό δεν έχουν στο νου τους το παιδί.

Από όσα έχω δει και όλες τις εμπειρίες που έχω συγκεντρώσει από φίλους και συγγενείς, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες που αναλαμβάνουν τις τάξεις της Α’Δημοτικού ξέρουν ακριβώς πώς θα φερθούν στα πιτσιρικάκια.

Θεωρώ ότι είναι από τις πιο δύσκολες τάξεις ακριβώς γιατί αυτή η τάξη προσαρμογής είναι πολύ σημαντική. Ναι, δεν τα ακολουθούν στην τουαλέτα, ναι, δεν είναι πάνω από το κεφάλι τους όταν τρώνε το κολατσιό τους, γιατί δεν πρέπει. Χρειάζεται να αρχίσουν να λειτουργούν μόνα τους και να είναι πιο αυτόνομα και πιο υπεύθυνα.

ΟΜΩΣ τα παρακολουθούν διακριτικά και κυρίως προσπαθούν να χτίσουν τέτοια σχέση μαζί τους έτσι ώστε να νιώσουν άνετα και να ζητήσουν βοήθεια για ό,τι χρειαστούν ή να λύσουν απορίες.

Ο δάσκαλος και η δασκάλα της Α’Δημοτικού προσπαθεί να κερδίσει το σεβασμό τους και να τα μάθει να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους στα απλά πράγματα και πιστέψτε με, αυτό γίνεται με μεγάλη επιτυχία σχεδόν αυτόματα.

Εδώ , φιλενάδα, θα ήθελα να σου σημειώσω ότι πέρα από τους δασκάλους που έχουν τις Α’τάξεις Δημοτικού έχω παρατηρήσει ότι στο σχολείο μας όλοι οι δάσκαλοι  επιβλέπουν διακριτικά τα πιτσιρίκια.
Θα σου πω τώρα κάποια πράγματα, που θυμάμαι από εκείνες τις μέρες λίγο πριν την Α’Δημοτικού.

Την πρώτη φορά που διαπίστωσα και μόνη μου ότι οι τουαλέτες για λόγους υγιεινής είναι αυτό που λέμε “αλά τούρκα”, ανησύχησα.

Η κόρη μου δεν είχε συνηθίσει κάτι τέτοιο.

Όπως ήταν φυσιολογικό έφτιαξα σενάρια επιστημονικής φαντασίας με το ίδιο τέλος σε όλα :

“Το παιδί έρχεται σε δύσκολη θέση με κάτι στην τουαλέτα και επιστρέφει στο σπίτι πληγωμένο με δάκρυα”.

Τη μόνη χρησιμότητα που είχαν αυτά τα σενάρια ήταν, να τα μάθουν οι συνεργάτες του  George Lucas και ίσως τελικά να τα γυρίσουμε ταινία μετά την προβολή του τελευταίου Star Wars.

“O Darth Vader στις τουαλέτες του Δημοτικού”. 

(Image by _Teb)

Κατάλαβες….

Όσον αφορά την ώρα που τρώει το κολατσιό του, νομίζω ότι πλέον στην ηλικία των 6 μπορεί να τρώει μόνο και στο σπίτι. ….Γιατί να μην τα καταφέρνει και στο σχολείo;

Kι όμως, στα σενάρια που δημιουργούσα,  οι Stotm Trooper κάνουν επιδρομή στο προαύλιο και γίνεται μάχη, οπότε ρίχνουν κάτω το φαγητό του παιδιού.

 

(Image by starwars.wikia)

Συνέβη από κάτι storm trooper, που πήγαιναν Γ’Δημοτικού. Ο Yoda….E…η δασκάλα έσωσε την κατάσταση. Της πρότεινε να της αγοράσει ένα κουλούρι, για να μην μείνει νηστικιά.

Και πάμε στα άλλα θέματα των κανόνων.

“Πόσο δύσκολο θα είναι για το παιδί να κάνει ησυχία στην τάξη, να μην σηκώνεται από το θρανίο του, να πειθαρχεί, να συνεργάζεται, να είναι υπεύθυνο να κάνει τις εργασίες του, ΧΡΙΘΤΟΥΛΗ ΜΟΥ, ένας γρύλος! (βλ. το ανέκδοτο “Εσύ κι ο γρύλος σου”) .”

Στο νηπιαγωγείο είναι όλα πιο χαλλλλαρά. Γιατί έτσι πρέπει να είναι. Μαθαίνουν τους πρώτους κανόνες, αλλά χαλλλλλαραάαα.

Στο Δημοτικό τα πράγματα αλλάζουν και τα περισσότερα παιδιά πολύ το γουστάρουν, έχω να σου πω.

Ξαφνικά νιώθουν ότι μεγαλώνουν, ότι δεν είναι πια μωρά και αμέσως συνεργάζονται και συμμορφώνονται, γιατί υποσυνείδητα θέλουν να θεμελιώσουν και να αποδείξουν αυτό που περιμένουν οι μεγάλοι. Να αποδείξουν ότι μεγάλωσαν, γιατί….μεγάλωσαν!

Σίγουρα σε κάθε τάξη θα υπάρξει ένας τουλάχιστον καπετάν φασαρίας που θα είναι λίγο δύσκολο να τιθασευθεί, αλλά τα περισσότερα παιδιά τον πρώτο καιρό μέσα στο σχολείο γίνονται πιο υπεύθυνα.

Πιστεύω ότι αυτές τις ανησυχίες τις περνάμε όλοι οι γονείς. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Άλλοι τις εκφράζουμε, άλλοι όχι.

Είναι το προαπαιτούμενο στάδιο για να περάσεις στο επόμενο, αυτό που το ίδιο το παιδί σου αποδεικνύει ότι μεγαλώνει και πρέπει να του έχεις εμπιστοσύνη.

Στο τέλος της Α’Δημοτικού είχα γράψει ένα άρθρο που ίσως σας χαλαρώσει (για λίγα λεπτά ίσως) όπου φαίνεται πόσο πιο ήρεμη ένιωθα και πώς όλοι οι φόβοι μου και οι ανησυχίες μου (ίσως) ήταν υπερβολή : Τελειώνοντας την Α’ Δημοτικού… 🙂

Όταν πλεόν φτάνεις στην Ε’ Δημοτικού, γνωρίζεις πως όποια αγωνία και άγχος  θα το διαχειριστείς, ενώ η σχολική χρονιά είναι σε εξέλιξη.

Για πρώτη φορά πηγαίνεις στον αγιασμό, χωρίς να έχεις ρωτήσει από πριν ποιός δάσκαλος θα έχει το παιδί σου αυτή τη χρονιά. Στο παρελθόν έχεις περάσει δύσκολη χρονιά με δασκάλα στο παρελθόν και το αντιμετωπίσατε.

Ξέρεις πως οι απαιτήσεις θα είναι περισσότερες, πως τα πράγματα θα “σφίξουν” κάπως, αλλά θα τα αντιμετωπίσουμε στην ώρα τους χωρίς να αγχωνόμαστε από πριν.

Γιατί το παιδί μεγάλωσε και ουπς…εσύ ωρίμασες. Μάλλον…. γιατί πλέον το παιδί είναι πιο ώριμο.

 

Ίσως πάντα να ήταν πιο ώριμο από εσένα, γιατί δεν φοβόταν αυτό που φοβόσουν εσύ. Το άγνωστο.

Τί να λέμε τώρα;

Όταν όλο το Σαββατοκύριακο ακούς το παιδί σου να λέει,

“Ανυπομονώ να πάω στο σχολείο τη Δευτέρα!”, 

όλα είναι υπέροχα.

Καλή Σχολική Χρονιά, φιλενάδα!

 

Μαμά Μαμαδοπούλου