Finding Nemo!

Λίγες μέρες κάποιο τηλεοπτικό κανάλι πρόβαλε το Nemo!

Φυσικά και η τηλεόραση κόλλησε εκεί και εννοείται, ότι με κάποιο τρόπο το παρακολουθούσαμε οικογενειακώς.

Μπαμπάς και μαμά περιορίσαμε τις δουλειές που είχαμε να κάνουμε στο καθιστικό, για να έχουμε επαφή με την τηλεόραση και η μικρή λόγω Παρασκευής πήρε παράταση στην ώρα ύπνου.

Τη συγκεκριμένη ταινία δεν θυμάμαι πόσες φορές την έχουμε δει.

Και κάθε φορά την παρακολουθούμε με την ίδια όρεξη, όπως την πρώτη φορά.

Ή μάλλον…όχι! Η πρώτη φορά ήταν διαφορετική.

Η ταινία είχε προβληθεί για πρώτη φορά το 2003.

Θυμάμαι ότι ήθελα πάρα πολύ να την δω.

Πάντα ήμουν λάτρης των παιδικών ταινιών και σειρών…βασικά σε ό,τι έχει να κάνει σε ψυχαγωγία σε “παιδικό”, τώρα που το σκέφτομαι.:p

Κι όλο κανόνιζα να τη δω κι όλο κάτι γινόταν και δεν την έβλεπα.

Μέχρι που κάποιο βράδυ 2 χρόνια μετά  κάπου κοντά στα Χριστούγεννα και ενώ η μικρή ήταν ενός έτους, η ελληνική τηλεόραση είχε προγραμματισμένη προβολή της.

Ως νέοι γονείς και θέλοντας να δώσουμε χαρά στο μωρό μας, είπαμε να καθίσουμε το βράδυ να τη δούμε μαζί.

Θέλαμε να πιστεύουμε ότι η μικρή θα τη δει και θα την απολαύσουμε οικογενειακά.

Καθίσαμε στον καναπέ, βάλαμε τη μικρή ανάμεσά μας και ξεκίνησε η προβολή.

Η μικρή είχε ενθουσιαστεί, παρά το γεγονός ότι δεν καταλάβαινε και πολλά από την ιστορία.

Όσο ενθουσιαζόταν εκείνη, τόσο φουσκώναμε εμείς από μια πρωτόγνωρη χαρά.

Αυτή την αίσθηση ευφορίας κάθε φορά που κάνεις κάτι που έχεις ονειρευτεί για πρώτη φορά με το μωρό σου.

Από την ώρα που μαθαίνεις ότι θα γίνεις γονιός και ύστερα, κάνεις όνειρα για όταν θα μοιράζεσαι στιγμές με το παιδί σου, (που δεν έχεις γεννήσει ακόμη).

Ονειρεύεσαι την πρώτη φορά που θα καθίσει στο τραπέζι και θα γευματίσει μαζί σου αυτόνομο, την πρώτη φορά που θα πάτε μαζί στο αγαπημένο εστιατόριο που έχετε οι γονείς όλα τα χρόνια της σχέσης σας, την πρώτη φορά που θα παρακολουθήσετε μαζί μια θεατρική παράσταση, την πρώτη φορά που θα κάνετε μαζί μια σκανταλιά, την πρώτη φορά που θα πάτε μαζί σε μια συναυλία ….και αυτές οι πρώτες φορές είναι πολλές και όσο μεγαλώνει πιο ουσιαστικές.

Έτσι λοιπόν εκείνο το βράδυ ήταν η πρώτη φορά που καθίσαμε οικογενειακώς, να δούμε μαζί μια παιδική ταινία.

Η ταινία γλυκειά, χαριτωμένη, πανέξυπνη σε πλοκή,

λόγια, εκφράσεις, χιούμορ

και καταφέρνει να κρατάει το ενδιαφέρον των ενηλίκων,

ενώ η μικρή πιτσιρίκα ενός έτους μετά το πρώτο μισάωρο αποκοιμιέται ξαπλωμένη μισή πάνω στη μαμά και μισή πάνω στον μπαμπά, οι οποίοι συνεχίζουν να παρακολουθούν.

Παρακολουθούν και χαϊδεύουν το μωρό που κοιμάται.

Και η συγκίνηση είναι στα ύψη.

Στο τέλος της ταινίας κοιτιούνται με ένα χαμόγελο.

Είναι αυτή η ματιά που λέει όλα όσα νιώθουν χωρίς να πουν λόγια.

Κοιτούν το μωρό που κοιμάται βαθιά και ονειρεύεται, το χαϊδεύουν και το φιλούν απαλά μην και το ξυπνήσουν και το παίρνουν αγκαλιά για να το βάλουν να συνεχίσει τον ήρεμο ύπνο του στην κούνια του.

Στέκουν πάνω από την κούνια και το κοιτούν, σαν να έχουν βρει το δικό τους Νemo.

Τη δεύτερη φορά που θα το δουν, η μικρή θα είναι 2,5 χρονών, θα το παρακολουθήσει όλο, θα γελάσει πολύ και θα γίνει μία από τις πιο αγαπημένες της ταινίες.

Μια από τις πιο αγαπημένες μας ταινίες ως οικογένεια. 🙂

Kολυμπάμε! Κολυμπάμε! 🙂 Kαι μιλάμε και φαλαινέζικα!

Mέσα στο 2015 θα κυκλοφορήσει το “Ψάχνοντας την Dory”!

Αγαπώ Dory! Λατρεύω Dory!!

 

Μαμά Μαμαδοπούλου