Είναι δυό μέρες, που κάνω προετοιμασίες για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, αφού γονείς και αδέλφια θα μαζευτούμε στο σπίτι μας.
Το τέλος του χρόνου με βρίσκει άρρωστη με τις αντιβιώσεις αγκαλιά (όχι δεν κινδυνεύουν να τους “κολλήσω” τώρα πια) και με μια ημικρανία, που έχει κατσικωθεί στο κεφάλι μου.
(Image by Amodiovalerio Verde)
Μεχρι να βγάλω το ταψί που έχω στο φούρνο, είπα να καταγράψω πολύ σύντομα τη γεύση που έχω από τη χρονιά που φεύγει, για να ανατρέξω σε αυτή σε στιγμές προσωπικής αναζήτησης.
Ένώ ήταν μια χρονιά που έφερε αρκετές φορές θλίψη από προσωπικά γεγονότα και θέματα που ζήσαμε όλοι σαν κοινωνία, ήταν μια χρονιά που μου έκανε και καλό.
Όλες οι δυσκολίες, οι αναποδιές, τα ξεκαθαρίσματα, μου πρόσφεραν δύναμη και γνώση.
Γνώση για τον εαυτό μου, που φέρνει ανάγκη διορθωτικών κινήσεων στο πώς έβλεπα κάποιους τομείς της ζωής μου.
Ας μην παραμυθιάζομαι, αλλαγές προς το καλύτερο έρχονται όταν πρώτα διαπιστώνουμε τί θέλουμε να αλλάξει και πώς.
Μια αλλαγή δεν σημαίνει πάντα ότι θα είναι και καλή, ούτε χρειάζεται να είναι πάντα απότομη γιατί πονάει.
Το 2014 μου έφερε πόνο ψυχής για ανθρώπους μου που αρρώστησαν και άλλους που “έφυγαν” άδικα…Και ποιός “φεύγει” δίκαια; Οh, well!
To 2014 με έφερε πιο κοντά ουσιαστικά στους ανθρώπους.
Ή μάλλον μου έδωσε την αφορμή να το κάνω μόνη μου!
Γιατί εκτίμησα τί σημαίνει να χάνεις κάτι, αλλά και τί να έχεις.
Είπα πολύ περισσότερες φορές “Σ’αγαπώ”, γιατί συνειδητοποίησα ότι μπορείς και περισσότερο.
Έδωσα περισσότερα φιλιά, γιατί υπάρχει πάντα χρόνος και χώρος.
Άφησα πίσω μικρότητες και μοίρασα χαμόγελα κι ακόμη και όταν πιέστηκα κάποιες φορές (ξέρετε….π.χ. σε παράξενους πελάτες), αυτό στη συνέχεια μου έφερε εσωτερική ηρεμία.
Eίπα “Καλημέρα” κι ας μην πήρα απάντηση.
Στο κλείσιμο του χρόνου, αυτές τις τελευταίες μέρες που τα μικρόβιά μου μέχρι να πάρω την αντιβίωση με ανάγκασαν να κρατηθώ μακριά από τους αγαπημένους μου για να μην τους κολλήσω, στερήθηκα αγκαλιές και αξιολόγησα την ιαματική τους επιρροή.
Στο κλείσιμο του χρόνου, στον απολογισμό που κάνω, νιώθω καλά.
Με τον εαυτό μου.
Νιώθω ήρεμη και πιο…ώριμη.
Η ωριμότητα εκλογικεύει, δίνει υπομονή, ψυχραιμία και συμπόνοια.
Γιατί η ωριμότητα έρχεται μέσα από τη γνώση και κυρίως την κατανόηση.
Και μ’αυτό θέλω να κάνω ποδαρικό στο 2015!
Καλή χρονιά σε όλους με υγεία και όνειρα που πραγματοποιούνται! 🙂
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments