Στο μεταξύ πίσω στη Γη…

Έχουν περάσει τόσα χρόνια, η κόρη οδεύει προς τα 18 και ακόμη και τώρα, όταν μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, προτιμά να κάθεται στις πίσω θέσεις.
Με μία βασική διαφορά. Ενώ όταν ήταν μικρή μου μιλούσε ακατάπαυστα, έκανε τις πιο σοκαριστικές ερωτήσεις και ανακοινώσεις, τώρα φοράει τα ακουστικά της και ακούει μουσική σιγοψιθυρίζοντας τραγούδια. Εφηβεία, γαρ!

Σε εκείνα τα παιδικά χρόνια με τις πολλές ερωτήσεις,  θυμάμαι ότι έχω διηγηθεί αμέτρητες ιστορίες και έχω απαντήσει σε ισάριθμα ερωτηματικά.
Νομίζω, ότι εκείνες οι συζητήσεις ήταν οι πιο απολαυστικές, στοχευμένες και “εκπαιδευτικές” που κάναμε μιας και ήταν ανοιχτοί οι δίαυλοι και “ρουφούσε”, ότι της έλεγα. Κακά τα ψέματα, η βόλτα με το αυτοκίνητο λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά.

Κάπως έτσι και ο μπαμπάς της ιστορίας του νέου βιβλίου του Oliver Jeffers, “Στο μεταξύ πίσω στη Γη…” , πηγαίνει  μια βόλτα με το αυτοκίνητο με τα δύο του παιδιά στο πίσω κάθισμα. Στη διαδρομή η βόλτα στην πόλη μετατρέπεται σε βόλτα στο σύμπαν, στους πλανήτες και στην ιστορία.

Τους μιλά για τα έτη φωτός κάνοντας ένα παράλληλο μακρινό ταξίδι στην ιστορία της Γης.
Με αφορμή έναν παιδικό τσακωμό διεκδίκησης κάποιου αντικειμένου (“Δικό μου – όχι είναι δικό μου!”) ξεκινά ένα όμορφο ταξίδι.

Μέσα από αυτό το ιστορικό ταξίδι και όσα χιλιάδες χρόνια πίσω και εάν πάμε, σε όποια εποχή σε διαφορετικές χώρες, φαίνεται ξεκάθαρα ότι  το ανθρώπινο γένος  έχει ζήσει πολλούς παράλογους πολέμους.

Και όλα ξεκινούν από την προσπάθεια – επιθυμία του ανθρώπου να αποκτήσει ακόμη περισσότερα, να κάνει δικό του κάτι που δεν είναι. Όπως η Γη. Δεν μας ανήκει. Την δανειζόμαστε. Η Γη που είναι από τους πιο μικρούς πλανήτες μέσα στο σύμπαν.

Ο μπαμπάς δικαιολογεί τα λεγόμενά του, λέγοντας ότι τα πρώτα χρόνια – πολλά εκατομμύρια χρόνια πριν- οι άνθρωποι δεν μάλωναν μεταξύ τους, γιατί απλά ήταν απασχολημένοι με σοβαρότερα προβλήματα, αφού  καθημερινά να προσπαθούν να επιβιώσουν.

Το “Στο μεταξύ πίσω στη Γη…” του Oliver Jeffers κυκλοφορεί σε μετάφραση του Φίλιππου Μανδηλαρά από τις Εκδόσεις Ίκαρος και μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του εδώ

“Όπου και να ταξιδεύεις, είναι πάντοτε ωραίο να φτάνεις στο σπίτι σου.”
Νιλ Άρμστρονγκ, για την επιστροφή στη γη με το Apollo 11, το 1969

Μαμά Μαμαδοπούλου