HOUSTON,WE HAVE A PROBLEM (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)…

Η αλήθεια είναι ότι μετά τα χθεσινά τη μάνα την έχουν “ψιλοζώσει τα φίδια”.

Το θέμα της τάξης το είχαμε εντοπίσει αμέσως μόλις άρχισε το σχολείο τον Σεπτέμβριο. Νόμιζα, ότι στο σπίτι μας ζούσε η Monica από τα “Φιλαράκια”!! Το δωμάτιό της έπρεπε να είναι τακτοποιημένο (με την δική της τάξη πάντα). Τα πράγματα να βρίσκονται σε συγκεκριμένη θέση! Έτσι και μετακινούσες καρέκλα ή άλλα δικά της πράγματα, δεν μπορούσε να ηρεμήσει.

Την ίδια ώρα το κρεββάτι της το άλλαζε συνέχεια θέσεις.

Μία στον τοίχο! Μία στον άλλο τοίχο! Μία στην μέση του δωματίου! Έλεος! Eυτυχώς που το δωμάτιο έχει μόνο 4 τοίχους!!!!

Το θέμα, όμως, άρχισε να με απασχολεί περισσότερο, όταν διαπίστωσα ότι αυτό γινόταν βασανιστικό για την ίδια (μα, να κλαίει, αν κάτι δεν ήταν στην θέση του;;) και όταν κάποια στιγμή, διαπίστωσα ότι σε ένα μεγάλο κατάστημα παιχνιδιών προσπαθούσε να τακτοποιεί κάποια ράφια….αναφώνησα ” Χιούστον, δεν ξέρω τί κάνεις εσύ. Eμείς πάντως έχουμε πρόβλημα!!!”.

Στο νηπιαγωγείο, που τελείωσε, υπήρχε μία παιδοψυχολόγος, αξιόλογη επιστήμων και χωρίς υπερβολές στις προτάσεις-συστάσεις της.

2-3 φορές είχα ζητήσει την γνώμη της σε κάποια θέματα και ομολογουμένως με είχε βοηθήσει πάρα πολύ. Χωρίς υπερβολές και χωρίς να μου συστήσει συνεδρίες, είχα συζητήσει κάποιες ανησυχίες μου και ομολογουμένως είχα βοηθηθεί στο να δω κάποια πράγματα κυρίως στην συμπεριφορά του μπαμπά και την δική μου και στο πώς την επηρεάζαμε. Έχοντας κρατήσει από τότε μία φιλική επαφή και επειδή γνώριζε το παιδί από τα χρόνια στο νηπιαγωγείο, πήρα το θάρρος να την ρωτήσω για το θέμα της εμμονής της μικρής Monica!!

Μέσα σε λίγα λεπτά είχε διαπιστώσει τί συνέβαινε.

Η εμφάνιση της συγκεκριμένης συμπεριφοράς, Ω! Τί περίεργο!, συνέπιπτε με την έναρξη του σχολείου το οποίου σήμαινε για την ίδια :

a. Αλλαγή στο πρόγραμμά της

b. Άγχος για τη νέα κατάσταση στην ζωή της

c. Περισσότερες ώρες στο σπίτι με την γιαγιά (μέχρι το νηπιαγωγείο γύριζε σπίτι στις 17:00)

Οι ώρες που έμενε με την γιαγιά ήταν αρκετές και σαφέστατα λίγο πιο χαλαρές από ό,τι με το νηπιαγωγείο ή με την μαμά και τον μπαμπά και βέβαια μέσα σε αυτές τις ώρες μπορούσε με τον τρόπο της, να κάνει ό,τι θέλει εκείνη έμμεσα και άμεσα. Αυτό την έκανε να αισθανθεί ότι αποκτά έλεγχο πραγμάτων. Τα παιδιά, από ό,τι μου είπε, όταν αποκτούν έλεγχο πραγμάτων αγχώνονται και προσπαθούν να επιβάλουν την τάξη, όπου μπορούν στην ζωή τους. Στην προκειμένη περίπτωση η δικιά μου, προσπαθούσε να επιβάλει τάξη στο δωμάτιό της.

Το γεγονός ότι εμείς, οι γονείς της, δεν την πιέζαμε μέχρι τότε να κρατά το κρεββάτι της σε μία θέση, γιατί θεωρούσαμε ότι δεν είναι και τόσο τραγικό και σε τελική…ας κάνει ό,τι θέλει εκεί μέσα, το επιδείνωνε, με αποτέλεσμα η μικρή κάποια στιγμή να στρεσσάρεται απίστευτα (σε συνδυσμό με το άγχος του σχολείου).

Τί κάναμε;

Απλά πραγματάκια!

1. Επιβάλαμε ένα συγκεκριμένο after school πρόγραμμα για γιαγιά και μικρή, το οποίο περιελάμβανε μία συγκεκριμένη σειρά πραγμάτων, χωρίς να μπορεί να την αλλάξει εκείνη : γυρίζει από το σχολείο,  τρώει μεσημεριανό, ξεκουράζεται, κάνει την μελέτη της και μετά παίζει και βλέπει συγκεκριμένη ώρα κάποιο dvd. Με αυτόν τον τρόπο βοηθήσαμε πολύ και την ίδια και την γιαγιά.

2. Το κρεββάτι έμεινε σε συγκεκριμένη θέση. Της εξήγησα ότι δεν γίνεται να το μετακινούμε συνέχεια. Γκρίνιαξε, ξαναγκρίνιαξε, της εξήγησα ότι σε αυτό το σπίτι, όσο είναι μικρή, ο μπαμπάς κι εγώ ξέρουμε τί είναι καλύτερο για εκείνη να γίνει και όχι-δεν-θα-ξαναμετακινήσει-το-κρεββάτι-παρά-μόνον-αν-υπάρχει-λόγος-που-θα-τον-ορίσουμε-εμείς!

Σας πληροφορώ ότι με αυτές τις δύο παρεμβάσεις άλλαξε μέσα σε 1 εβδομάδα και ηρέμησε.

Το ότι της αρέσει η τάξη, της αρέσει. Είναι ένα παιδί που θέλει τα πράγματά της να βρίσκονται στην θέση τους. Όταν έχει υπερβολική ακαταστασία, ενοχλείται.

Μεταξύ μας, κι εγώ ενοχλούμαι και  μπορεί (σίιιιιιιγουρα) να της το έχω μεταδώσει  εγώ, αλλά δεν έχουμε πλέον υπερβολές, εμμονικές συμπεριφορές.

Δεν θεωρώ, ότι πρέπει να γινόμαστε υπερβολικοί και να τρέχουμε με το παραμικρό στους ειδικούς. Η υπερβολή είναι κακό πράγμα. Σε περιπτώσεις όμως που νιώθουμε αβοήθητοι και έχουμε την δυνατότητα να παρουμε μία γνώμη, δεν είναι κακό!

Εντάξει…δεν πήγα να της ζητήσω συμβουλή, που δεν έπινε το γάλα σκέτο, όταν κόψαμε το μπουκάλι….

Μου αρέσει να διαβάζω άρθρα, γνώμες, να συζητάω με άλλους γονείς, να ακούω εμπειρίες, να ζητάω βοήθεια, όταν χρειάζομαι, αλλά πάνω από όλα να είμαι κοντά στο παιδί μου και να το “διαβάζω”! Δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια και δεν εφαρμόζονται τα πάντα με τον ίδιο τρόπο!

Και συνεχίζει να με απασχολεί το θέμα της “εξαγοράς”.

Το ψάχνω…

Επειδή είναι πολύ καινούριο “φρούτο”, υποπτεύομαι κάτι που έχει σχέση με το σχολείο και τους νέους φίλους της.

Επίσης ξεψαχνίζω αν έχει παρακολουθήσει κάτι νέο σε dvd ή στο “χαζοκούτι”! Θα το βρω! Πού θα μου πάει….