slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΑΙΔΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! :)

13 Ιουνίου, 2013

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πατήστε το βελάκι και αφήστε το να παίζει όση ώρα διαβάζετε το κείμενο.

Τελείωσε άλλη μία σχολική χρονιά!

Νιώθω τέτοια συγκίνηση.

Ίσως σας φανεί περίεργο, αλλά πάντα συγκινούμαι για όλα τα παιδιά, που βλέπω στο σχολείο και όχι μόνο για τη μικρή μου.

Γνωρίζω προσωπικά ελάχιστα από αυτά,  αλλά επειδή 2 χρόνια τώρα είμαι εκεί στα κάγκελα δίπλα στο προαύλιο κάθε πρωί και τα παρατηρώ  μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι, που παίζουν, πειράζονται, γελάνε, μιλάνε, είναι σαν να γνωρίζω κι ας μην τα ξέρω.  Ή μάλλον…πλέον ξέρω και κάποια από τα ονόματά τους χωρίς όμως να τους έχω μιλήσει ποτέ. Τα ακούω να φωνάζουν το ένα στο άλλο και έτσι μου έχουν συστηθεί.

Έχω αναγνωρίσει ποιά είναι αδέρφια, ποιά είναι οι κολλητοί φίλοι, ποιά είναι οι πιο επιμελείς μαθητές, ποιά οι πιο ατίθασοι, απλά και μόνο παρατηρώντας τα.

Τα βλέπω να μεγαλώνουν και αυτά όπως βλέπω  να μεγαλώνει η κόρη μου.

όρνιθες2

Και σήμερα στην αποχαιρετιστήρια  σχολική γιορτή  τα είδα όλα εκεί με τα καλά τους, τις στολές τους (όποια είχαν θεατρικό) με λαμπερά προσωπάκια, γιατί βέβαια αρχίζουν οι διακοπές, αλλά και γιατί είναι πραγματικά χαρούμενα σε αυτό το σχολείο.

Σε ένα δημόσιο σχολείο, που αγαπά τα παιδιά του και το δείχνει.

Σε εκπαιδευτικούς που με όλους τους περιορισμένους (ή και ανύπαρκτους) πόρους δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Και δεν είναι μόνο τα λόγια που ακούς και τα “ευχαριστώ” που ανταλλάσσουν δημόσια, αλλά τα ίδια τα παιδιά.

Πού πηγαίνουν κοντά τους, τους αγκαλιάζουν και πανηγυρίζουν τα ονόματά τους στο τέλος των εκδηλώσεων.

Και έρχεται το κλείσιμο της γιορτής όπου ο κύριος Διευθυντής μας, που…ναι, θα το πω το όνομά του, ο κύριος Γιώργος Αντωνιάδης, παίρνει το μικρόφωνο για να αποχαιρετίσει τα παιδιά της ΣΤ’ και ενώ μιλάει, θαμπώνουν τα μάτια σου, γιατί λέει τα εξής:

“Ξέρετε….. βλέπω τα παιδιά της ΣΤ’ και σκέφτομαι, που όλη τη χρονιά εμείς οι εκπαιδευτικοί…εγώ πιο συγκεκριμένα, στην ένταση της ημέρας κάποιες φορές τους μίλησα απότομα.

Τα μάλωσα, γιατί κάποιες φορές σε κάποιες περιστάσεις  το κάνουμε εμείς οι μεγάλοι για δικό τους καλό.

Και τώρα που τα βλέπω και ξέρω, ότι δεν θα τα ξαναδώ…..(σπάει φωνή και βουρκώνει-δεν βγαίνει η λέξη…) μετανιώνω! 

Θα ήθελα να μην το έχω κάνει!”

………………………..

Είναι τόσες λίγες οι λέξεις για να περιγράψω όλα όσα σκέφτομαι και νιώθω….

 

Ο αποχαιρετισμός της ΣΤ’  ξεκίνησε με έναν πιτσιρίκο της Α’Δημοτικού.

Nαι….σίγουρα έχει βοηθηθεί από τη δασκάλα του και ίσως ήταν δική της ιδέα, αλλά ήταν τόσο τρυφερή κίνηση, που πραγματικά  αξίζει να τον ακούσετε.

Η μικρή μου είχε συμμετοχή σε δύο τραγούδια (μαντέψτε…το ένα ήταν το “Χάρτινο το φεγγαράκι”).

Πλατύ χαμόγελο και συγκίνηση.

Συγκίνηση μεγάλη όμως για όλους τους μαθητές.

Για τους μαθητές, που δεν είναι μόνο παιδιά των γονιών τους.

Είναι παιδιά όλων μας.

Και όπως όλοι εμείς είμαστε όλοι υπεύθυνοι για το παρόν και το μέλλον τους, έχουμε τη χαρά να τα καμαρώνουμε όλα.

Αν είχατε πατήσει το βελάκι “Play” στο ηχητικο στην αρχή του κειμένου, θα σας συντρόφευσε σε όλη την ανάγνωση  το “Imagine” του John Lennon τραγουδισμένο από τα παιδιά της ΣΤ’ Δημοτικού.

Και ξέρετε;

You may say, I’m a dreamer, but I’m not the only one!

🙂

 

(O φωτογραφίες είναι από το θεατρικό που παρουσίασε η Ε’ και ΣΤ’ τάξη με τίτλο “Κυνηγώντας την Ειρήνη ανά τους αιώνες”)

 

8 Comments

  • Reply Owl Mommy Βέρα 13 Ιουνίου, 2013 at 11:37 πμ

    Πολύ συγκινητικά τα λόγια του δασκάλου..
    Πόσο όμορφες είναι οι σχολικές γιορτές..

    • Reply KidsCloud 14 Ιουνίου, 2013 at 8:22 μμ

      Νομίζω, ότι πάντα θα είναι συγκινητικές….:)

  • Reply Ρίμα 14 Ιουνίου, 2013 at 7:20 μμ

    Γεια σας!Με λένε Ρίμα Αμπντούλ και είμαι από το 2ο δημοτικο απο το ΣΤ’2
    Κι εγω σιγκινηθηκα οσο κι εσεις.Απο οτι μας ειδατε στο τελος αν μεινατε πλυμμηρισαμε στα κλαματα επειδη καποιοι δε θα ξανασυναντηθουμε μεταξυ μας για αρκετα χρονια.Σας ευχαριστω πολυ που ανεβασατε τις φωτογραφιες.Καλο Καλοκαίρι

    • Reply KidsCloud 14 Ιουνίου, 2013 at 8:21 μμ

      Γεια σου, Ρίμα! 🙂
      Νομίζω, ότι ξέρω ποιό κορίτσι είσαι! Είχα ακούσει, να σε φωνάζουν στα πηγαδάκια οι φίλες σου!
      Ημουν δίπλα σας στα κάγκελα κάθε πρωί την ώρα της προσευχής τα τελευταία 2 χρόνια.

      Είναι μεγάλη έκπληξη και απίστευτη η συγκίνησή μου,που ανακάλυψες αυτό το άρθρο μου.
      Ήσασταν όλα τα παιδιά καταπληκτικά και νιώθω ότι και τα δύο τμήματα ήσασταν τυχερά, γιατί είχατε 2 υπέροχες δασκάλες, που σας αγάπησαν πολύ!

      Εύχομαι να συναντηθείτε σύντομα πάλι όλοι συμμαθητές και φίλοι!

      Θα σου ευχηθώ να κάνεις πάντα όνειρα και να τα κυνηγάς!!
      Να πιστεύεις, ότι όλα τα μπορείς, αρκεί να το θέλεις πολύ!
      Καλή πρόοδο στο Γυμνάσιο! 🙂

  • Reply Όλγα Χατζηχρίστου 14 Ιουνίου, 2013 at 8:38 μμ

    πόσο τρυφερές, μοναδικές στιγμές, πόσο τρυφερά λόγια, πόσο τρυφερά πλάσματα … Καλό καλοκαίρι παιδιά, παιδιά μας!

  • Reply vivi 14 Ιουνίου, 2013 at 11:08 μμ

    Καλο καλοκαίρι σε ολα τα παιδια και καθε χρονο να ζούμε όλο και περισσότερες συγκινήσεις!!!Να εχουμε ολοι υγεια να τα καμαρώνουμε!

  • Reply Anna 20 Ιουνίου, 2013 at 9:55 πμ

    Eίχα διαβάσει την ανάρτηση σου τη μέρα που την έβαλες αλλά δε μπορούσα να σχολιάσω…
    Ημουν που ήμουν διάβασα και την ανάρτηση να σου πάλι τα κλάματα.
    Αυτό που ζω φέτος δε το έχω περάσει ξανά….Ναι αγαπάω τα παιδιά μου κάθε χρόνο. Ναι δένομαι μαζί τους. Ναι στεναχωριέμαι που θα τα αφήσω αλλά φέτος ήταν αλλιώς. Πρώτη φορά που αν είδες και στο φέις μπουκ δεν πανηγυρίζω που τέλειωσε το σχολείο.
    Τα μωρά μου τέλειωσαν το δημοτικό..Άνοιξαν τα φτερά τους για αλλού…
    Και εκείνη την τελευταία μέρα μέσα στην τάξη που έπεφταν ένα ένα στην αγκαλιά μου με λυγμούς και μου έλεγαν “δε το μπορώ αυτό κυρία, σας παρακαλώ ας μη τελειώσει αυτή η χρονιά” ή “υποσχεθείτε μου πως θα μιλάμε, πως θα σας λέμε τα νέα μας και θα μας συμβουλεύετε στο γυμνάσιο”
    Πως να μη λυγίσεις και εσύ….Άκουσα τόσο όμορφα λόγια απο γονείς και παιδιά που σκεφτόμουν “για μένα τα λέτε; μα δεν έκανα τίποτα”
    Διαβάζω τα γράμματα που μου έδωσαν και κλαίω…Είμαι καλά; Τελικά η Στ τάξη που τόσο φοβόμουν είναι μια τάξη που πρέπει όλοι να πάρουν….Εχεις άλλο δέσιμο με τα παιδιά.
    Ανοίγω το πρωί το skype και πετάγονται 10 παράθυρα…”καλημέρα κυρία Αννα”
    Και τους υποσχέθηκα πως θα μαι πάντα δίπλα τους. Πως όποτε θέλουν να μου μιλήσουν , να μου γράψουν εγώ θα είμαι εκεί να τους ακούσω…

    Κρατάω κάτι ακόμα που μου είπε μια μητέρα όταν μας είδε να βγαίνουμε κλαμμένοι όλοι απο το σχολείο ….

    “Ευχαριστώ πολύ γιατί ακόμα και αυτό το κλάμα εσείς βοηθήσατε να το εκφράσει…Να δείχνει αυτό που νιώθει.Είστε ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μας στείλει ο Θεός για αυτή τη χρονιά”

    Και να πάλι έκλαψα

    Στο τέλος θα με πεις ψωνάρα αλλά τι να κάνω; Να μη στα πω;;;;
    Φιλιά και καλό καλοκαίρι 🙂

    • Reply KidsCloud 20 Ιουνίου, 2013 at 10:09 πμ

      Μα, είναι δυνατόν να σε πω ψωνάρα, γιατί είσαι τρυφερή, αγαπησιάρα, ευαίσθητη και κλαις;
      Σου έχω ξαναπεί! Δασκάλες και δάσκαλοι σαν κι εσένα, είστε ελπίδα!
      Μακάρι να είσαι πάντα έτσι (που θα είσαι)!

      Φιλιά πολλά και να περάσεις ένα όμορφο καλοκαίρι! 🙂

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!