Μου το είπε σήμερα κι ενώ καταβρόχθιζε ένα πιάτο φασολάκια, τα οποία τρώει με δυσκολία στην Αθήνα.
Έβλεπα το ελαφρώς ηλιοκαμμένο προσωπάκι με τα κόκκινα μάτια από τις βουτιές, να μασουλάει το λαδερό φαγητό με μεγάλη απόλαυση και χαμογέλασα, γιατί σκεφτόμουν πως ίσως ό,τι κι αν της έβαζα να φάει, θα της άρεσε.
Λίγο η κούραση από τις βουτιές που ανοίγει την όρεξη, λίγο η διάθεση, είναι αρκετά για να της φαίνονται όλα όσα μαγειρεύω νόστιμα.
Βέβαια, όσο κάθομαι και το σκέφτομαι, αναλογίζομαι ότι ίσως να μην είναι μόνο αυτοί οι λόγοι.
Μπορεί όντως να μαγειρεύω πιο νόστιμα αυτές τις μέρες.
Για παράδειγμα, το σημερινό γεύμα αποτελούνταν από φασολάκια, κρεμμύδια και φρέσκες ντομάτες από τον κήπο της γιαγιάς. Όπως και να το κάνουμε, έχουν άλλη νοστιμάδα.
Καλοφροντισμένα, χωρίς λιπάσματα και σε καθαρό έδαφος ακόμη και όταν τα μυρίζεις ωμά, σου έρχονται τα αρώματά τους.
Επίσης στις διακοπές επειδή είμαι πιο ήρεμη και σαφέστατα έχω περισσότερο χρόνο, δεν βιάζω το μαγείρεμα. Του δίνω το χρόνο του. Ασχολούμαι όπως και αυτοί οι επώνυμοι σεφ που βλέπουμε στην τελεόραση. (Μεταξύ μας μαγειρεύω πιο μερακλήδικα και το απολαμβάνω κι εγώ περισσότερο, γιατί δεν έχω την πίεση της καθημερινότητας.)
Άρα, μπορεί και να έχει δίκιο και όντως η μαμά να μαγειρεύει πιο νόστιμα στις διακοπές.
Όμως τα μπαχαρικά που βάζουν τις τελευταίες λιχούδικες νοστιμιές είναι αυτά που έρχονται από τη στιγμή του οικογενειακού γεύματος- αυτού που κάθε μεσημέρι μας συγκεντρώνει και τους τρεις, μετά από ένα πρωινό με βουτιές, βόλτες, γέλια κι αγκαλιές.
Εκεί είναι η νοστιμάδα. 🙂
Μαμά Μαμαδοπούλου
Υ.Γ. Το ζυμωτό ψωμί της φωτογραφίας το έφτιαξε η γιαγιά λίγες μέρες πριν φύγουμε διακοπές. Για να κάνει ακόμη πιο νόστιμο το οικογενειακό τραπέζι.
No Comments