O ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ. :)

Μέρες διακοπών και διαπιστώνω πόσο έχει μεγαλώσει η μικρή μας.

Δείτε την έκφραση :

“Mεγαλώνει η μικρή μας”.

Που όσο κι αν μεγαλώνει, θα είναι η μικρή μας.

Αυτές οι μέρες κυλούν διαφορετικά.

Είναι οι ρυθμοί διαφορετικοί, η ματιά πιο φωτεινή, η σκέψη πιο ήρεμη και όχι μοιρασμένη σε χίλια κομμάτια (αλλά σε 999 :p), oπότε η ψυχή έχει άλλα ερεθίσματα.

Σαν να δημιουργείται χώρος, για να καθίσουν μέσα της συναισθήματα, εμπειρίες και να καταγραφούν αναμνήσεις.

Τις μέρες των διακοπών ερωτεύομαι το παιδί μου κάθε χρόνο και περισσότερο.

Είναι αυτός ο έρωτας που υπάρχει στο πετσί σου, αλλά όλη την υπόλοιπη χρονιά η καθημερινότητα δεν σου επιτρέπει να χαλαρώσεις και να θαυμάσεις το μεγαλείο της ύπαρξης που γέννησες, να σε συνεπάρει, να ρουφήξεις την κάθε εικόνα, την κάθε λέξη, την κάθε σκέψη και συλλογισμό, να γελάσεις μαζί της με το αστείο, που σκέφτηκε.

Οι φετινές διακοπές είναι διαφορετικές, όπως ήταν και οι προηγούμενες και όπως θα είναι και οι επόμενες.

Όπως αλλάζουμε όλοι μεγαλώνοντας. Μικροί και μεγάλοι.

Το μωρό έχει γίνει κοριτσάκι και οι συζητήσεις και οι προβληματισμοί παίρνουν φωτιά.

Aτάκες με τις οποίες διασκεδάσαμε και γελούσε και η ίδια, γιατί ουσιαστικά έκανε το δικό της χιούμορ:

– «Μαμά, πόσα μπάνια έχω κάνει;”

– «Χωρίς να υπολογίσουμε του κολυμβητηρίου, 4.»

-«Μα, καλά….δεν θα μετρήσουν και τα περσινά;»

(Θα’θελες!)

Και

-«Μαμά, νομίζω ,ότι θα μπορούσαμε να έχουμε για κατοικίδιο μία τσούχτρα.»

-«Πώς ακριβώς το έχεις σκεφτεί αυτό, δηλαδή;»

-«Γιατί δηλαδή άλλοι έχουν έντομα σε κουτιά; Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε 1 ή και 2 τσούχτρες και να τις εκπαιδεύσουμε να μην τσιμπάνε; Θα ήταν γλυκούλες!»

(Κακά ζελεδάκια, θα έλεγα εγώ, όπως η Dory στο Nemo!)

Μέσα σε όλα άκουσα και τα :

«Μαμά, σοβαρέψου!» όταν της έβγαλα τη γλώσσα (να δείτε, που κάποια στιγμή, θα συνεχίσω να είμαι εγώ η έφηβη της οικογένειας ;p)

Και

«Μαμά, δεν έχεις καμία αίσθηση του χιούμορ!» όταν της απάντησα, ότι δεν συμφωνούσα με την πρότασή της, να πάει ολομόναχη για κολύμπι.

Και όσο περνά ο καιρός συνειδητοποιώ, ότι την αγαπώ όλο και περισσότερο και με εκπλήσσει το ότι αυτό το συναίσθημα γίνεται όλο και μεγαλύτερο και δυνατότερο, όσο μεγαλώνει.

Εδώ και καιρό έχω αρχίσει να εκτιμώ και να θαυμάζω όλο και περισσότερο αυτόν τον άνθρωπο, που μεγαλώνει και είναι κόρη μου, για τα συναισθήματα που εκφράζει, τους προβληματισμούς και τις ευαισθησίες.

Και ο θαυμασμός είναι έρωτας!

Γι’αυτό την ερωτεύομαι  όλο και περισσότερο.

Γιατί γίνεται ένα πλάσμα αξιοθαύμαστο και αξιολάτρευτο! 🙂

 

Μαμά Μαμαδοπούλου