slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD

ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ…

12 Ιουλίου, 2015

Μέρες δύσκολες. Μέρες περίεργες.

Για όλους.

Πιέσεις από παντού.

Στεκόμαστε όλοι “παγωμένοι” και περιμένουμε.

Σαν να έχει πατηθεί το pause σ’αυτή τη χώρα.

Η εσωτερική μας ενέργεια όμως υπάρχει. Υπάρχει και συσσωρεύεται.

Σκέφτομαι καμιά φορά, πώς όταν πια ληφθεί η όποια τελική απόφαση για την πορεία της χώρας μας , μπορεί να απελεθερώσουμε όλη τη δυναμική που συμπιέζουμε και να γίνουμε ελατήρια.

Γιατί η ανθρώπινη φύση δεν κλείνει μηχανές όταν είναι στην αναμονή.

Δουλεύει στο “ρελαντί”.
Γι’αυτό πρέπει να κάνουμε πράγματα.

Τις τελευταίες εβδομάδες έχει αλλάξει και η καθημερινότητά μας.

Νιώθω τυχερή, που αυτή την εποχή η μικρή μας βρίσκεται σε παππουδογιαγιοδιακοπές.

Είναι καλό και για την ίδια, αλλά και για εμάς.

Άλλες χρονιές οι γονείς απολαμβάναμε αυτή την περίοδο. Κάναμε βόλτες, πηγαίναμε σινεμά, βγαίναμε για ένα ποτό, κοιμόμασταν παραπάνω….

Φέτος  οι μέρες μακριά της έχουν άλλα καλά.

Η  μικρή περνά υπέροχα με την καλοκαιρινή παρέα της και είναι χαρούμενη και εμείς που είμαστε σίγουροι, ότι βρίσκεται στα καλύτερα χέρια (αυτά του παππού και της γιαγιάς που τη λατρεύουν), έχουμε το περιθώριο να παρακολουθησουμε την επικαιρότητα, να κάνουμε ανασύνταξη, να συζητήσουμε πολύ (πάααααρα πολύ) χωρίς να έχουμε την αγωνία και την ανησυχία της παρουσίας του παιδιού. Ε, ναι! Και της καθημερινής φροντίδας του. (Να τα λέμε όλα, όπως ισχύουν.)

Δεν της έχουμε κρύψει την κατάσταση.

Αντιθέτως και είχαμε συζητήσει κάποια πράγματα πριν φύγει, αλλά και τώρα μιλάμε στο τηλέφωνο και της απαντούμε σε όποια απορία και την καθησυχάζουμε όταν αναφέρει πράγματα που ακούει σε συζητήσεις των μεγάλων στο χωριό.

μέρες περίεργες2

Είναι ήρεμη με μόνη ένταση μια μέρα που κάποια ξαδέρφη της είπε ότι την επόμενη μέρα θα είχαμε δραχμή και όχι ευρώ, οπότε και μου εξέφρασε την πρώτη αγωνία της :

“Mαμά, πότε θα προλάβω να μάθω τις δραχμές; Έκανα αμάν να μάθω στο σχολείο τα ευρώ και τα λεπτά. Τώρα πρέπει να μάθω τις δραχμές;”.

Γέλασα λίγο, κατανόησα όμως την ανησυχία της και της εξηγησα, να μην φοβάται τίποτα (Eξάλλου, αν χρειαστεί, μαζί θα τα μάθουμε. :p) .

Ναι, είναι πολύ σημαντικό για την ψυχολογία του μπαμπά της και τη δική μου, το ότι μπορούμε να ανοίξουμε οποιαδήποτε συζήτηση όποτε θελήσουμε χωρίς να σκεφτούμε, ότι μπορεί να τρομάξει εκείνη. Να αναλύσουμε μεταξύ μας ακόμη και τα πιο ακραία σενάρια, τις δυσκολίες και τους κινδύνους στη δουλειά μας και τον περιορισμό των εξόδων.

Όχι, δεν έχουμε απολαύσει βόλτες για σινεμά, ποτό ή φαγητό, που κάναμε άλλες χρονιές και ναι, υπολογίζουμε τα χρήματα που θα ξοδέψουμε.

Αυτές τις περίεργες και δύσκολες μέρες έχουμε έρθει πιο κοντά μεταξύ μας αλλά και με τους ανθρώπους που αγαπιόμαστε, όπως έχουμε δει συμπεριφορές που σε άλλες εποχές ήταν αλλιώς- που δεν με εκπλήσσουν(ίσως φταίει το ότι μεγαλώνω).

Αυτές τις περίεργες και δύσκολες μέρες βλέπω ό,τι γίνεται γύρω μου. Εισπράττω εκφράσεις. Εξηγώ πολλά. Κάποια τα δικαιολογώ. Κάποια όχι.

Αυτές τις περίεργες και δύσκολες μέρες, έχω δύναμη και μένω αισιόδοξη. Δεν το βάζω κάτω. Μάλλον…κατά ένα περίεργο τρόπο, έχω μάθει να μην το βάζω κάτω. Όσο ανυπόμονη είμαι σε πράγματα που θέλω να κάνω, τόσο υπομονή έχω στις κακοτράχαλες εποχές. Γιατί ελπίζω.

Κι αυτές τις περίεργες και δύσκολες μέρες κάνω υπομονή, αλλά δεν μένω στην αναμονή.

Μιλάω με τους φίλους μου (είναι πολύτιμο και δεν κοστίζει), συναντιόμαστε στα σπίτια μας (ούτε αυτό κοστίζει), πάω βόλτες με τα πόδια μέσα στην πόλη (Αγαπώ το Άλσος μας), βγάζω πολλές φωτογραφίες, ακούω μουσική, διαβάζω βιβλία, βλέπω ταινίες και σειρές στο σπίτι….

Κάνω πολλά πράγματα. Πράγματα που με αποφορτίζουν και με γεμίζουν δύναμη και θετική διάθεση.

Δεν έχω λύσει όλα τα προβλήματα της ζωής μου.   Το αντίθετο.
Δεν έχω εισοδήματα και ζω από το μισθό μου, ο οποίος έχει μπει σε μια εποχή άμεσης αβεβαιότητας όπως για τους περισσότερους.

Δεν ξέρω, τί μπορεί να γίνει.

Ξέρω όμως, πως ό,τι και να γίνει, εγώ θα είμαι ψύχραιμη και ήρεμη για να το αντιμετωπίσω.

Και θα το αντιμετωπίσω.
Ας μην μένουμε στην αναμονή.

Ακόμη κι αυτές οι δύσκολες και περίεργες μέρες είναι η ζωή μας, που περνά και δεν ξαναγυρίζει.

Ας γεμίσουμε τη μέρα μας με διαφορετικά πράγματα.

Ναι,δεν θα αφήσουμε την ενημέρωση απ’έξω. Δεν γίνεται να αφήσουμε την ενημέρωση απ’έξω.

Γίνεται όμως, να μοιραστούμε πράγματα και να διαιρέσουμε ανησυχίες και στεναχώριες και να πολλαπλασιάσουμε τη χαρά των όμορφων στιγμών.

Και κάπως έτσι θα τη βρούμε και την άκρη μετά. 🙂

Mαμά Μαμαδοπούλου

 

 

2 Comments

  • Reply roubinakim 13 Ιουλίου, 2015 at 9:10 πμ

    Μακάρι να τα έβλεπε όλος ο κόσμος κάπως έτσι τα πράγματα, έστω και στο 1/10 αυτών των όσων λες κι ίσως όχι όλος ο κόσμος αφού δεν είναι δυνατόν, αλλά ο περισσότερος ίσως;

    • Reply KidsCloud 14 Ιουλίου, 2015 at 10:18 μμ

      🙂 <3

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!