“ΜΑΘΗΜΑ: ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΓΩΓΗ” ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΕΛΙΚΑ;

Στις αρχές της σχολικής χρονιάς οι γονείς της Β’ Δημοτικού, είχαμε μία συνάντηση με το Διεθυντή του σχολείου.

Λίγο για να μας προετοιμάσει, τί να περιμένουμε το νέο έτος, αλλά και για να ακούσει τις παρατηρήσεις μας μετά την πρώτη χρονιά στο σχολείο.

Ομολογώ, ότι εκτίμησα πάρα πολύ το πραγματικό του ενδιαφέρον, να ακούσει τις εντυπώσεις μας και να πάρει ένα είδους report “για τη δουλειά, που έκανε το σχολείο στην Α’Δημοτικού”.

Μέσα σε όλα τα θετικά που ακούστηκαν(γιατί πραγματικά είναι ένα δημόσιο σχολείο με εμπνευσμένους εκπαιδευτικούς), ακούστηκαν και κάποια παράπονα για το σύστημα αλλά και κάποιες απορίες σχετικά με τα μαθήματα.

Συζητήσαμε και παραδεχτήκαμε όλοι, ότι τα παιδιά από την Α’Δημοτικού ακόμη μπαίνουν σε πολύ γρήγορους ρυθμούς με πολλά διαφορετικά αντικείμενα.

Βγαίνοντας από τη συνάντηση, η συζήτηση συνεχίστηκε σε πηγαδάκια, όπου άκουσα μία μαμά να λέει,

“Eίναι τόσες ώρες στο σχολείο! Γιατί να μην γυρίζουν πιο νωρίς στο σπίτι.Κάποια μαθήματα νομίζω, ότι είναι περιττά!  Τί χρειάζεται πια αυτή η Θεατρική Αγωγή; Μάθημα, το να παίζουν θέατρο;”

Και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που άκουσα κάτι τέτοιο. Μόλις λίγες μέρες πριν ένας μπαμπάς μου είπε κάτι αντίστοιχο απαξιωτικό για το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής, αλλά και πάλι…. δεν μπορώ να πω κάτι, γιατί πόσο μας ενημερώνουν κι εμάς ως γονείς για το λογο ύπαρξης μαθημάτων, όπως αυτό;

Η αλήθεια είναι, ότι ο λόγος ύπαρξής της δεν είναι τόσο προφανής όπως π.χ. η Γλώσσα, τα Μαθηματικά, τα Αγγλικά, η Γυμναστική, τα Καλλιτεχνικά, αλλά….τί προσφέρει τελικά το Θεατρικό Παιχνίδι, η Θεατρική Αγωγή;

Είναι απλά ένα παιχνίδι “για να περάσει η ώρα”, όπως χαρακτηριστικά μου είπε ο συγκεκριμένος μπαμπάς;

Έχοντας ερευνήσει η ίδια το θέμα, γνωρίζω για τη σημασία της Θεατρικής Αγωγής στην παιδική ηλικία,  από τότε που τη συνάντησα για πρώτη φορά ανάμεσα στα αντικείμενα με τα οποία θα ερχόταν σε επαφή η μικρή μας στην προσχολική ακόμη ηλικία.

Από τότε το Θεατρικό Παιχνίδι -τη Θεατρική Αγωγή τη συναντάμε όλο και περισσότερο στις δραστηριότητες, που διοργανώνουν εργαστήρια για παιδιά και ομολογουμένως η δουλειά που κάνουν είναι αξιόλογη.

Βοηθούν απίστευτα στη ψυχολογία και τη διαμορφωση της προσωπικότητας του παιδιού και μάλιστα πολλές φορές ειδικοί συστήνουν το Θεατρικό Παιχνίδι σε πολλές περιπτώσεις παιδιών με προβλήματα κοινωνικότητας και όχι μόνο.

Θέλησα όμως να έχω την άποψη ενός εκπαιδευτικού, που έχει επαφή με το αντικείμενο, οπότε  και ζήτησα από την  κυρία Άννα Παπαδοπούλου Διευθύντρια Προσχολικής Αγωγής των Εκπαιδευτηρίων “Ο Πλάτων”, με την οποία είχα πρόσφατα μία συζήτηση,να μου πει λίγα πράγματα σχετικά με τη Θεατρική Αγωγή στο σχολείο τους και ποιός ο ρόλος της σε διαφορετικές ηλικές:

“Στην Προσχολική Αγωγή, τα παιδιά μας μαθαίνουν χρησιμοποιώντας όλες τις μορφές της τέχνης όπως: καλλιτεχνικά, μουσική και φυσικά θεατρικό παιχνίδι. Τα παιδιά αναλαμβάνουν ρόλους είτε από παραμύθια που υπάρχουν ήδη είτε από παραμύθια που φτιάχνουν τα ίδια τα παιδιά.

Με τον τρόπο αυτό εξασκούνται στην τέχνη του διαλόγου και εκφράζουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους.

Με διαλόγους που δεν είναι προκαθορισμένοι, τα παιδιά μας εξασκούν την φαντασία και την δημιουργικότητά τους.

Το θεατρικό παιχνίδι δεν έχει καθορισμένη ώρα στην προσχολική αγωγή αφού είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας και με οποιαδήποτε αφορμή (ένα παραμύθι, ένας πίνακας ζωγραφικής ή ένα ποίημα) μπορεί να ξεκινήσει το θεατρικό παιχνίδι.

Στο Δημοτικό σχολείο, το μάθημα της Θεατρικής αγωγής έχει σαν στόχο να γνωρίσουν οι μαθητές την θεατρική τέχνη.

Βασίζεται πάρα πολύ στην τεχνική του αυτοσχεδιασμού όπου οι μαθητές ενεργοποιούν την φαντασία τους για να δημιουργήσουν τον δικό τους διάλογο, την δική τους ιστορία.

Ακόμα μέσα από το μάθημα αυτό οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν γνωστούς Θεατρικούς συγγραφείς και να αναπαραστήσουν κομμάτια ή και ολόκληρα έργα τους. Οι μαθητές κάνουν ακόμα θεατρικές ασκήσεις (σαν την προετοιμασία του ηθοποιού πριν ανέβει στη σκηνή).

Είναι πραγματικά ένα μάθημα που απελευθερώνει τους μαθητές και τους ζητά να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να είναι δημιουργικοί, να  χρησιμοποιήσουν την φαντασία τους και να συνεργαστούν αποτελεσματικά.”

Νομζω, ότι όσοι είχαμε πάρει μέρος σε σχολικές θεατρικές παραστάσεις, αν ανατρέξουμε σε εκείνη την εποχή και θυμηθούμε συναισθήματα και εικόνες, θα καταλάβουμε πόσο σημαντικό μάθημα είναι η Θεατρική Αγωγή στα σχολεία και πόσο μας βοήθησε.

Και άκου τώρα….τί σχετικό θυμήθηκα…

Ναι, κυρίες και κύριοι, έχω πάρει μέρος και  στην παράσταση του σχολείου μας,  “Γκόλφω”, όταν ήμουν περίπου 12 ετών.

Όχι, όχι δεν είχα πάρει το ρόλο της πρωταγωνίστριας, γιατί σκηνοθέτης ήταν ο αδερφός της μαμάς και δεν ήθελε στη διανομή των ρόλων να θεωρηθεί (λέει), ότι είχα την εύνοιά του (λέει), επειδή ήταν θείος μου.

Και κάπου εκεί ήταν που πληγώθηκα, γιατί αισθάνθηκα αδικημένη (ένεκα του υποκριτικού μου ταλέντου, καταλαβαίνετε…) και αποφάσισα, να αφοσιωθώ στην παντοτινή μου πιστή αγάπη, το τραγούδι, οπότε και στη σχολική γιορτή τραγούδησα solo το “Μάνα μου, τα κλεφτόπουλα!”.

Κι έτσι το θέατρο έχασε μία “Κατίνα Παξινού”!

(Thank God, να λέτε…;p)

(photo via http://northshorekid.com)