ΗΜΕΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΤΡΕΝΟ! :)

Πόσο περίεργα φαντάζουν κάποια πράγματα….

Δεν είναι πολλές μέρες, που μία κοπελίτσα μοίραζε free press  έξω από το σταθμό του τρένου.

Κοντοστάθηκα και πήρα ένα, για να το ξεφυλλίσω κάποια στιγμή μέσα στη μέρα.

Αμέσως μου ήρθε εικόνα από το παρελθόν, όχι πολύ μακριά, 3-4 χρόνια πριν, όπου κάθε πρωί φτάνοντας στο σταθμό του Ηλεκτρικού είχα το νου μου, να προλάβω τη διανομή των free press, για να έχω να διαβάζω στη διαδρομή για τη δουλειά, που είναι μακριά από το σπίτι.

Έβαζα τα ακουστικά μου, άκουγα τη μουσική μου και διάβαζα ειδήσεις, άρθρα και διασκέδαζα με τις προβλέψεις των ζωδίων, ειδικά τις ημέρες που πρότειναν “σύντομο ταξίδι αναψυχής μέσα στη μέρα…”. Αnyway!

Σήμερα διαβάζω ειδήσεις και μάλιστα “stop the press” νέα με όλα τα ειδησεογραφικά site σε ετοιμότητα, να ανακοινώσουν την είδηση σημαντική ή ασήμαντη, απόψεις και αναλύσεις σε blog και όχι μόνο και επιπλέον έχω τη δυνατότητα όλα αυτά να τα μοιραστώ με άλλους ανθρώπους, φίλους, γνωστούς και αγνώστους μέσα από τα social media.

Είναι μέρες που θέλω να ενημερωθώ χαλαρά και αφού διαβάσω τίτλους ειδήσεων και βασικά θέματα της ημέρας, θα συνομιλήσω στο Τwitter και στο Facebook με τους φίλους μου και τις φιλενάδες μου, όπως και είναι και μέρες που έχω έεεεεμπνευσηηηη, πρέπει να έχω έεεεμπνευση και γράφω ποστ στο application “Pages” του Iphone, οπότε και φτάνοντας στο γραφείο, είναι έτοιμο προς δημοσίευση.

Αντίστοιχα και το απόγευμα θα συνομιλήσω, θα παραμιλήσω (κυρίως για την πείνα μου και το παγωτό που με περιμένει στο σπίτι) και θα παρακολουθήσω τις εξελίξεις της ημέρας μέσα από το ευφυολογήματα (ή και όχι τόσο πάντα) διαφόρων γειτόνων στα social media.

Σε μία από αυτές τις “γειτονιές” είδα σήμερα μία εικόνα που με έφερε κάποια χρόνια πίσω.

Η εικόνα ήταν από την ταινία “What Dreams May Come”(απόδοση στα ελληνικά :“Θα σε βρω στον παράδεισο”) με το Robin Williams, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο.

Με το που την είδα είχα flash back στις μέρες εκείνες, που διάβαζα αυτό το βιβλίο στο τρένο και “βούταγα” μέσα στις σελίδες του τόσο πολύ που δεν καταλάβαινα πότε περνούσε η ώρα.

Θυμάμαι πολλές φορές, να διαβάζω βιβλία και να παρακαλάω να μην φτάσουμε γρήγορα στον προορισμό μου, γιατί δεν ήθελα να αφήσω το κεφάλαιο στη μέση ή να αδημονώ την ώρα της επιστροφής για να συνεχίσω.

Και ήταν αυτές οι ώρες που μεταφερόμουν αλλού, σε ένα χώρο που ήμουν μόνη με το βιβλίο, μία ώρα ησυχαστήριο.

Και τώρα διαβάζω βιβλία στο τρένο, αλλά η αλήθεια είναι όχι τόσο συχνά, όπως τότε, χωρίς να σημαίνει ότι διαβάζω γενικά λιγότερες ώρες. Δεν κρίνω, τί είναι καλύτερο και τί χειρότερο! Τα πράγματα αλλάζουν.

Μου αρέσει αυτό το “ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο”, που μου προσφέρει το κινητό μου, όπως και αγαπώ την επικοινωνία που έχω μέσα από αυτό (μέσα από τα social media), καθώς αισθάνομαι, ότι έχω μόνιμη παρέα στη διαδρομή μου.

Την ίδια ώρα δεν μπορώ να πω, ότι δεν νοσταλγώ εκείνες τις μέρες, που η μόνη μου επιλογή ήταν ένα βιβλίο, ένα περιοδικό, μία εφημερίδα…

Ναι, και τώρα τα έχω ψηφιακά, όμως τώρα έχω και τον πειρασμό, να διαβάζω μία είδηση, ένα άρθρο ή ένα λογοτέχνημα σε κάποιο blog και να σταματάω την ανάγνωση, γιατί μου ήρθε νοτιφικέσιο από τη φιλενάδα μου, που θέλει να με ρωτήσει, αν θα κανονίσουμε να παίξουν τα παιδιά το Σαββατοκύριακο, όπου….. ναι, και τα προηγούμενα χρόνια είχαμε την επικοινωνία με sms, μόνο που δεν τα στέλναμε, όποτε μας ερχόταν η διάθεση, γιατί σκεφτόμασταν, πού μπορεί να βρίσκεται ο άλλος και  μήπως ενοχλήσουμε ακόμη και με το “τιιιιιτ-τιιιιιτ” που θα κάνει το κινητό του, παραλαμβάνοντας το μήνυμα.

Γενικά, η δυνατότητα που έχουμε να στείλουμε μήνυμα, tweet, σχόλιο στο Facebook, όπου ξέρουμε, ότι δεν θα ενοχλήσουμε, καθώς ο φίλος μας, θα το δει, όταν μπορεί, μας έχει δώσει μία μεγαλύτερη ελευθερία να στέλνουμε μηνύματα.

Ξέρω….θίγω πολλά θέματα μαζί, αλλά είναι η ώρα περασμένη και δεν μπορώ να τα αναλύσω τώρα. Εξάλλου, υπάρχουν και οι ειδικοί! ;p

Η ουσία είναι, ότι υποσχέθηκα στον εαυτό μου, όχι για να με πιέσω, αλλά για να μου χαρίσω κάποιες στιγμές από αυτές που νοστάλγησα, να επιλέξω κάποια (τουλάχιστον μία για αρχή) μέρα της εδομάδας, που θα είναι αποκλειστικά και μόνο Ημέρα Βιβλίου στο Tρένο και θα αφιερώνω κάποια διαδρομή μου στην ανάγνωση του βιβλίου, που έχω επιλέξει και διαβάζω ανά περίοδο.

Γιατί, όπως και να το κάνεις, είναι μαγικό, να κάνεις διαδρομή μέσα στη διαδρομή και δεν υπάρχει καλύτερο μέσο γι’αυτό από το βιβλίο, που θα είναι φίλος μου για πάντα!! 🙂