Για μένα λέω! Για τον άντρα μου! Την κολλητή μου από το σχολείο και την κουμπάρα μου (μαμά 2 πιτσιρικίων έκαστη)! Τον αδερφό μου (μπαμπα των 2 ανηψακίων μου)! ….Την κολλητή σου (μαμά 3 πιτσιρικίων)! Τον ξάδερφό σου (μπαμπά ενός πιτσιρικίου)! Εσένα…Ναι, εσένα!
Κάποια στιγμή το έχεις ζήσει κι εσύ!
Αν όχι, υποκλίνομαι και σου βγάζω το καπέλλο!!
Μένεις έγκυος (αν είσαι μπαμπάς, μην το παρεξηγήσεις……μήπως όμως κι εσύ δεν έζησες με κάποιο τρόπο την εγκυμοσύνη; …..Το ‘σωσα; Mπααα, ε;)!
Ή μάλλον και πιο πριν…αποφασίζετε να κάνετε παιδί! Αρχίζετε τα σχέδια! Τα καλύτερα θα του προσφέρετε! Στα ωραιότερα θα το πάτε! Θα του δώσετε παιδεία (όχι αυτήν που δεν έχουν και θα έπρεπε να έχουν στο σχολείο- την άλλη. Την γενική μόρφωση-καλλιέργεια).
Κάνετε όνειρα! Ξαφνικά όλα όσα έχουν σχέση με τα παιδικά αποκτούν ενδιαφέρον.
Τα παιδικά βιβλία! Τα εκπαιδευτικά παιχνίδια! Οι παιδικές παραστάσεις! Τα παιδικά τραγούδια (το “είμαι μια καμήλα” αρχίζει να σε γοητεύει….παραδέξου το! -Μέχρι που τώρα, βέβαια, το ακούς και πετάς καντήλες!!)! Οι παιδικές κατασκευές!
Όπου υπάρχει το προσδιοριστικό επίθετο “ΠΑΙΔΙΚΟΣ/Η/Ο-ΟΙ/ΕΣ/Α” κάνεις στάση και διαβάζεις, ψάχνεις, περιεργάζεσαι, κάνεις googling (καινούρια ” χάι” έκφραση), δοκιμάζεις (έλα, τώρα, πείσε με ότι πριν την γέννα δεν κολλούσες για ώρες στον διάδρομο με τα βρεφικά παιχνίδια του γνωστού παιχνιδάδικου που όλοι βρίζουμε κι όλοι εκεί είμαστε, παίζοντας με τα εκπαιδευτικά για να διαπιστώσεις ποιό μομπάιλ κούνιας μπορεί να βοηθήσει περισότερο στην ανάπτυξή του μωρού, αυτό με τα αρκουδάκια που παίζει τραγουδάκια στα αγγλικά ή αυτό με τα λαγουδάκια που ρίχνει φωτάκια στο ταβάνι)…
Και να τα γεννητούρια και πλέον έχεις όλη την όρεξη να εφαρμόσεις όλη την θεωρία στην πράξη!
Κι αρχίζεις να κάνεις κάτι από όλα αυτά και στην πορεία, βλέπεις την ταμπελα νέον που γράφει “CHANGE OF PLAN” να αναβοσβήνει!! Και όσο μεγαλώνει το παιδί, το φαινόμενο είναι ακόμη πιο συχνό! Γιατί απλά κανόνισες χωρίς τον ξενοδόχο! Διάλεξες κάτι εσύ με ενθουσιασμό με δικά σου κριτήρια και τελικά….τζίφος!
Πόσες φορές δεν αγόρασες το super εκπαιδευτικό πανάκριβο παιχνίδι, που το πήγες με χαρά στο σπίτι και ενώ στην αρχή το πιτσιρίκι ξετρελλάθηκε, το έπαιξε για 5 ΟΛΟΚΛΗΡΑ λεπτά και μετά έπαιζε για μία ώρα με τις κορδέλλες που ήταν τυλιγμένο το δώρο…;
Πόσες φορές δεν πήρες εισιτήρια για αυτήν την πανάκριβη παράσταση με τους ήρωες στο πάγο που πήγατε όλο χαρά και ενθουσιασμό και όταν φεύγατε ρώτησες, τί του άρεσε περισσότερο και σου απάντησε τα μπισκότα που του αγόρασες στο διάλειμμα της παράστασης…;
Να πώ κι άλλα; Το’χεις, ε; Το’χεις!
Μιλώντας για μας, θα πω ότι κάποια στιγμή πριν 2 χρόνια συνειδητοποιήσαμε ότι ως γονείς “προσπαθούσαμε” πολύ περισσότερο από ό,τι το παιδί χρειάζεται σε αυτήν την ηλικία!
Συνειδητοποιήσαμε ότι μία θεατρική παράσταση σε ένα θεατράκι-αίθουσα που χωρούσε με το ζόρι 50 άτομα με έναν άγνωστο αλλά πολύ ταλαντούχο θίασο με διαδραστικό μουσικό παιχνίδι, ήταν πιο διασκεδαστικό για το παιδί, το οποίο έφυγε χαμογελαστό και ζητούσε συνέχεια να ξαναπάει (και με ένα εισιτήριο 10 ευρώ και όχι 60!)
“Το φιδάκι” είναι πιο διασκεδαστικό από το παιχνίδι της “Ξανθιάς Κούκλας που ποτέ δεν συμπαθούσα-συγγνώμη κιόλας”, που για να το ξεκινήσεις να το παίξεις πρέπει να έχεις μαζί σου και κάποιον που να έχει τελειώσει τουλάχιστον συμβολαιογράφος, άντε Νομική για να σε βοηθήσει με τους όρους του παιχνιδιού (και να σημειώσω ότι το πρώτο κοστίζει 8-10 ευρω και το δεύτερο 30).
Είναι αυτό, για να το μεταφέρω και σε παράδειγμα ενήλικα, που κάνεις δώρο στην γιαγιά ένα smart phone super duper wow high5 etc, και εκείνη το χρησιμοποιεί μόνο για να σε πάρει τηλέφωνο φορώντας και τα γυαλιά της! Ε, μα τί περίμενες; Θα κάνατε chat ή θα ενεργοποιούσε προφίλ στο facebook; “Γιαγιά, τί θα πουν οι mutual;”
Πλέον έχουμε γίνει πιο προσεκτικοί στις επιλογές μας και βέβαια και γιατί οι καιροί δεν είναι εύκολοι για να ξοδεύουμε χρήματα άσκοπα ή στην τύχη, αλλά και γιατί από ένα σημείο και ύστερα νιώσαμε ανόητοι. Επηρεαζόμασταν από το δικό μας κριτήριο και παρασυρόμενοι, βέβαια, και από τις αιτήσεις-απαιτήσεις του παιδιού για αγορές (με ό,τι έβλεπε κυρίως στην τηλεόραση) ώσπου βάλαμε ένα φρένο. Έγινε επανατοποθέτηση, όπως το είπαμε με τον μπαμπά.
Υπήρξε μία αφορμή γι’αυτό. Κάθε καλοκαίρι ξεκαθάρίζω ρούχα, παιχνίδια, βιβλία που δεν χρειαζεται η μικρή και τα δίνω σε ιδρύματα. Πριν από δύο χρόνια, λοιπόν, συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν παιχνίδια που της είχαμε αγοράσει δώρο για γιορτή-γενέθλεια-Χριστούγεννα-Πάσχα κλπ εμείς και οι παππούδες-γιαγιάδες, τα οποία μας είχε ζητήσει με σθένος η ίδια και με τα οποία είχε παίξει από ελάχιστα έως καθόλου. Αυτά τα παιχνίδια με έναν πρόχειρο υπολογισμό στοίχιζαν 300 ευρώ (30 ευρώ το τάδε επιτραπέζιο, 50 ευρώ η πολυκατοικία της μικρούλας κουκλίτσας , 40 ευρώ ο προτζέκτορας των ξωτικών και πάει λέγοντας)!
300 ευρώ;;; Και χωρίς να υπολογίσω κι άλλα περιττά έξοδα σε βόλτες που βαρέθηκε, σε θεατρικά που ήθελε να φύγει στο διάλειμμα κλπ κλπ!
E, OXI! Ήταν μέχρι εκεί!
Επανατοποθέτηση!!
Δεν κάναμε την αλλαγή για εξοικονόμηση χρημάτων στην τσέπη μας. Η αλλαγή έγινε για την ίδια πρώτα απ’όλα. Προτιμήσαμε να ξοδεύουμε χρήματα σε ωφέλιμη και ψυχαγωγική ώρα για εκείνη. Την γράψαμε σε ένα μάθημα μουσικής προπαιδείας, το οποίο εκτός από την εισαγωγή στην μουσική της πρόσφερε και παιχνίδι και νέους φίλους. Αγοράσαμε ένα καλύτερο ποδήλατο με το οποίο πάμε βόλτα στα πάρκο της γειτονιάς. Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσει μαθήματα σε τμήμα στίβου για παιδιά. Επειδή της αρέσει πολύ η ζωγραφική, αγοράσαμε καινούρια σύνεργα για τις ώρες που περνά μόνη της στο δωματιό της ζωγραφίζοντας.
Βέβαια, η αλήθεια στο τί χρειάζεται ένα παιδί για να περάσει όμορφα παίζοντας, βρίσκεται αλλού!
Το ξέρεις! Το ξέρω!
Το μόνο που χρειάζονται τα παιδιά για να παίξουν, είναι άλλα παιδιά! Τίποτε άλλο!
Κι εδώ σταματήστε με για σήμερα, γιατί αν αρχίσω τώρα να σας λέω και για αυτό, θα τελειώσω αύριο κι έχω και σίδερο που με περιμένει!
(Πού θα πάει; Θα μεγαλώσει! Θα της βρω εγώ διασκεδαστικά εκπαιδευτικά παιχνίδια…Μαγείρεμα! Ξεσκόνισμα! Σφουγγάρισμα…)
No Comments