Κάποιο πρωινό του καλοκαιριού στο δρόμο για το γραφείο, πέρασα έξω από μία gallery με πίνακες ζωγραφικής.
Από το σημείο που βρίσκεται η συγκεκριμένη gallery, περνώ κάθε πρωί.
Είναι η συνηθισμένη καθημερινή μου διαδρομή.
Περπατώ και ρίχνω ματιές στις βιτρίνες, χωρίς να σταματώ.
Εκείνο το πρωινό περνώντας έξω από τη gallery, το μάτι μου έπεσε σε αυτόν τον πίνακα.
Ένας πίνακας με ένα κουπί σε κίνηση μέσα στη θάλασσα….
Σταμάτησα και τον χάζευα.
Με μαγνήτισε.
Τα χρώματα, η ηρεμία του νερού, οι φυσαλίδες που δημιουργεί η κίνηση του μέσα στο νερό, η αίσθηση, ότι υπάρχει μία βάρκα που κινεί γαλήνια αυτό το κουπί…ακόμη δεν ξέρω να σας πω, εάν ήταν ένα στοιχείο ή όλα αυτά μαζί, που με έκαναν να σταματήσω μπροστά σε αυτή τη βιτρίνα.
Από εκείνη την ημέρα κάθε φορά που περνούσα έξω από το γραφείο, τον αναζητούσα για να πάρω λίγη από τη γαλήνη της εικόνας του.
Ένα απόγευμα επιστρέφοντας από το γραφείο, είχα αποφασίσει να τον φωτογραφίσω.
Σε μία άλλη δεδομένη χρονική στιγμή, όπου η οικονομική κατάσταση το επέτρεπε, ίσως να είχα μπει να ρωτήσω την αξία του.
Η παρούσα κατάσταση δεν αφήνει περιθώριο για τέτοιες σκέψεις, οπότε και σκέφτηκα, ότι έστω μία φωτογραφία θα ήταν αρκετή.
Φτάνοντας έξω από τη gallery, βλέπω ότι ο πίνακας δεν είναι εκεί!
Έψαχνα να δω, εάν του έχουν αλλάξει θέση, αλλά….πουθενά.
Πείτε με υπερβολική, αλλά…κάθε φορά, που τον έβλεπα γέμιζα ηρεμία.
Στεναχωρήθηκα, που τον είχα χάσει.
Σκέφτηκα, ότι θα πουλήθηκε και συνέχισα το δρόμο μου, βουτώντας στις σκέψεις μου.
Το επόμενο πρωί περπατώντας στο απέναντι πεζοδρόμιο, που βρίσκεται η συγκεκριμένη gallery, έπεσε το μάτι μου στη βιτρίνα της και ….ο πίνακας με το κουπί ήταν πάλι εκεί!
Περιττό να σας πω, ότι πέρασα το δρόμο όλο χαρά και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τον φωτογραφίσω μην τον ξαναχάσω.
Στάθηκα περισσότερο και προσπάθησα να διαβάσω το όνομα του δημιουργού: “Μ.Τσιγαρίδα”.
Με τη φωτογραφία του πίνακα στο κινητό μου συνέχισα χαμογελαστή για το γραφείο μου.
Το απόγευμα επιστρέφοντας, ξαναπέρασα από το ίδιο σημείο και ξαναέβγαλα ακόμη μία. Έτσι για σφάλεια! :p
Πριν λίγο αποφάσισα να ψάξω στο google για τη δημιουργό.
Τον πίνακα που αγάπησα, έχει φιλοτεχνήσει η κυρία Μπέττυ Τσιγαρίδα (www.tsigarida-betty.gr/index.htm ) .
Χάρηκα ακόμη περισσότερο, όταν βρήκα τη φωτογραφία του πίνακα (http://www.tsigarida-betty.gr/pinakes/_R001-002.JPG) η οποία κοσμεί ήδη το desktop του υπολογιστή μου.
Και κάπως έτσι, έφτιαξε η μέρα μου.
Ένας πίνακας σε μία βιτρίνα! 🙂
Είναι απίστευτη η δύναμη της τέχνης πάνω μας.
Αρκεί να αφεθούμε σε αυτή.
Μαμά Μαμαδοπούλου
2 Σχόλια
Πολύ όμορφο το έργο της Μπέττυς Τσιγαρίδα…
Δεν αντέχω, δεν αντέχω, εδώ το’χω θα το πω αυτό που μου ‘ρθε στο μυαλό: “και το να τραβάς κουπί ανελέητο, έχει ώρες – ώρες την ομορφιά του!”
Μερσί, you made my day!
Τί όμορφο αυτό που είπες….
Κι εσύ τη δικιά μου!
Και κάθε φορά με τα κείμενα σου…
Συνέχισε να γράφεις, newagemama! 🙂