♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΑΠΗ! ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

Είναι στιγμές που νιώθεις την ανάγκη να καταγράψεις σκέψεις, συναισθήματα και όταν κάθεσαι μπροστά στον υπολογιστή, καταλαβαίνεις, ότι είναι τόσο τεράστια που δεν θα μπορέσουν να χωρέσουν σε ένα κείμενο.

7 χρόνια πριν γέννησα ένα κοριτσάκι! ♥

Ενα κοριτσάκι, που από ό,τι καταλαβαίνω για μένα θα είναι πάντα “κοριτσάκι”!

Το κοριτσάκι μας!

Δεν θα καταγράψω συναισθήματα.

Ούτε σκέψεις.

Ίσως κάποια άλλη στιγμή.

Σήμερα ζω τη γενέθλια μέρα και ο χρόνος και ο χώρος είναι όλος δικός της.

Είναι η μέρα που ανατρέχουμε στις αναμνήσεις εκείνης της μέρας.

Θέλει να ακούει και να ξανακούει, τί έγινε εκείνη τη μέρα.

Πώς την υποδεχθήκαμε. Πώς νιώσαμε. Τί σκεφτόμασταν.

Συναισθήματα και σκέψεις που φουσκώνει το μέσα σου!

Ξεκλέβω αυτά τα λίγα λεπτά, για να καταγράψω τις πρώτες στιγμές αυτών των γενεθλίων.

Εδώ και μέρες σκεφτόμαστε και οργανώνουμε το πάρτυ που θα κάνει για τους στενούς φίλους της κάποια άλλη μέρα.

Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να είναι ξεχωριστό και να περάσει όμορφα.

Είναι όμως και αυτή η μέρα που είναι ξεχωριστή από μόνη της, αλλά θέλουμε κι εμείς κάθε χρόνο να την κάνουμε ακόμη πιο ξεχωριστή.

Με μια πινελιά!

Όχι εξωφρενικά πράγματα.

Φέτος, λοιπόν, εκεί που αναζητούσα την ιδέα, οι φίλοι “Μικροί Μεγάλοι” κοινοποίησαν στη σελίδα τους στο Facebook την ιδέα που θα υλοποιούσαμε φέτος (Facebook Fan Page “Μικροί Μεγάλοι” https://www.facebook.com/mikroimegaloi ).

Το βράδυ πριν από τα γενέθλιά της θα φούσκωνα μπαλόνια για να τα βρει το πρωί που θα ξυπνήσει.

Κι έτσι έκανα.

Αγόρασα μπαλόνια και όταν κοιμήθηκε, ανέλαβα δράση!

Φοοοουυυυυυυυ! Φοοοοοοουυυυυυυ! Φοοοοοοουυυυυυ!

18 χρωματιστά  μπαλόνια!

“Μα, γιατί δεν παίρνεις αυτή την ειδική μπαλονοτρόμπα να τα φουσκώσεις;”, αναρωτήθηκε η γιαγιά.

“Θέλω να γεμίσουν με αέρα της μαμάς!”  🙂

18 μπαλόνια γέμισαν το δωμάτιο μόλις κοιμήθηκε.

Ο μπαμπάς φρόντισε να τα σκορπίσει.

“Μην ξυπνήσει το βράδυ το παιδί είναι σκοτεινά, πατήσει κανένα, το σπάσει και τρομάξει!”

Ο μπαμπάς του μικρού κοριτσιού…. 🙂

Ο μπαμπάς που είχε δουλειά και θα έφευγε πρωί-πρωί και στεναχωρήθηκε, που θα έχανε αυτή τη στιγμή.

Αυτό το ξεχωριστό πρωινό ξύπνημα. Θα συναντηθούν το απόγευμα (κάτι της ετοιμάζει κι εκείνος….Σσσσ!).

Kαι το πρωί ξύπνησα νωρίτερα από εκείνη.

Τα ξανασυγκέντρωσα όλα μπροστά της και πήγα στο κρεββάτι της.

Τη χάιδεψα, τη φίλησα και της είπα “Χρόνια πολλά” και ό,τι γλυκόλογο έχω μέσα μου.

Άνοιξε τα μάτια της και η αντίδρασή της ήταν τόσο διαφορετική από αυτή που περίμενα.

Περίμενα ότι θα ξυπνήσει και θα χαρεί, φωνάζοντας και γελώντας.

Εκείνη άνοιξε διάπλατα τα μάτια της, γύρισε μου χαμογέλασε, έκανε μία κίνηση “ανατριχίλας” (όπως τη λέμε-όταν χαίρεται πολύ, τρέμει ολόκληρη στιγμές) και μου είπε, “Μαμά, τα ετοιμάσατε όλα αυτά το βράδυ, που κοιμόμουν;”

Όταν της είπα όλη τη διαδικασία, με κοίταξε και χαμογέλασε κι έμεινε να κοιτάει τα μπαλόνια.

“Και πώς φούσκωσες, μαμά, όλα αυτά τα μπαλόνια; Πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο!”

Μπορούσα να φουσκώσω άλλα τόσα (θα με μάζευαν λιπόθυμη μετά, βέβαια…:p).

Aνοίξαμε τα παράθυρα κι άρχισε να παίζει με αυτά.

Και το φως  πλημμύρισε το χώρο. 🙂

 

 

Xρόνια πολλά, αγάπη μου!

Κι αν ποτέ διαβάσεις αυτά που γράφει η μαμά και δεις κι αυτό το post, να θυμάσαι ότι θέλουμε να είσαι γερή και ευτυχισμένη κυνηγώντας και ζώντας τα δικά σου όνειρα.

Εμείς θα κάνουμε, ό,τι μπορούμε για να πατάς στα πόδια σου με ασφάλεια και πολλή, απέραντη αγάπη (πιο πάνω από τον ουρανό και πέρα από το διάστημα, όπως λέμε) κι εσύ να ονειρεύεσαι και να ζεις.

Επίσης, μία συμβουλή από τη μαμά, που να τη θυμάσαι πάντα:

Μην επιτρέψεις σε κανέναν, να σου πει ότι δεν μπορείς.

Όλα τα μπορείς, αρκεί να θέλεις, να το πιστέψεις και να προσπαθήσεις!

Σ’ αγαπώ πιο πάνω από τον ουρανό και πέρα από το διάστημα!

♥