“Ο ΚΛΟΥΒΙΟΣ ΚΑΙ Η ΣΟΥΒΛΙΤΣΑ!” ΚΑΙ Η DORA, Η ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΡΙΑ

Ναι, ναι! Καμία σχέση!

Όσον αφορά τη θεματολογία τουλάχιστον!

Όχι, όχι!

Ας το πάρουμε αλλιώς!
Κάποιοι από εσάς γνωρίζετε ποιοί είναι (αρκετοί…..ε; Αρκετοί…!).

Για όσους δεν γνωρίζετε, θα σας πω ότι “Ο Μπαρμπα Μυτούσης και τα ανηψούδια του” ήταν η πρώτη παιδική εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση! …Ναι…δεν μπορώ να κρυφτώ! Τόοοοτε  είχαμε κι εμείς παιδικές σειρές! Την εξής μία με τον Κλούβιο και τη Σουβλίτσα!

Η σειρα ήταν παιδικό κουκλοθέατρο, της Ελένης Θεοχάρη-Περάκη με πρωταγωνιστές τον Μπαρμπα Μυτούση, τον τεμπελη και γκρινιάρη ανηψιό Κλούβιο (ο οποίος ήταν δημιούργημα της Άλκης Ζεη) και την έξυπνη και σκανταλιάρα Σουβλίτσα!

Η σειρά εκτός από ψυχαγωγικό είχε και εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Μέσα από κάθε ιστορία ο Μπαρμπα Μυτούσης μάθαινε διάφορα πράγματα στα ανηψούδια του, όπως τα έλεγε!

Κάποιες φορές οι πρωταγωνιστές έκαναν ερωτήσεις-τύπου Dora η εξερευνήτρια, όπως λέω εγώ.

Έθεταν μία ερώτηση για να ακονίσουν τη σκέψη των πιτσιρικίων και την παρατηρητικότητά τους, έτσι ώστε αυτά να απαντούν φωνάζοντας (πιστεύοντας ότι ο ήρωας που προβάλει η τηλεόραση έχει ακούσει τη σωστή απάντησή τους)! (Δηλαδή: Πόσα λουλούδια έκοψε ο Κλούβιος για να χαρίσει στην αδερφούλα του, Σουβλίτσα;( Aπάντηση του πιτσιρικίου)…Μπράβο (απαντούσε στο βρόντο ο Μπαρμπαμυτούσης).

Λίγο (έως πολύ) πιο ανεπιτήδευτα από ό,τι είναι η Dora η εξερευνήτρια.

Μία από όλες τις φορές, λοιπόν, που παρακολουθούσα  αποχαζεμένη τη σειρά (δεν πρέπει να ήμουν πάνω από 3,5) , έκανε μία τέτοια ερώτηση ο Μπαρμπα Μυτούσης.

Φώναξα κι εγώ την απάντηση και ήταν από αυτές τις μοναδικές στιγμές, που ο ήρωας απάντησε “Μπράβο, παιδιά! Σωστή ήταν η απάντησή σας! Και η δική σου “Κόρη-συννεφούλα”(το όνομά μου)!”

Κι εκεί…πάγωσε ό χρόνος!

Θυμάμαι ακόμη όλη τη σκηνή!

Την εικόνα της τηλεόρασης.  Πού ήμουν, πού καθόμουν και τη μοναδική αίσθηση που είχα για πρώτη φορά στη ζωή μου, όπου ένιωσα, ότι ο Μπαρμπα Μυτούσης με έβλεπε αληθινά και ότι η τηλεόραση ήταν ένας χώρος που επικοινωνούσε με το σπίτι μου.

Η μητέρα μου ακόμη θυμάται εμένα να φωνάζω με χαρά  “Ο Μπαρμπα Μυτούσης με βλέπει, ο Μπαρμπα Μυτούσης με βλέπει”!

Ήταν μαγεία!

Μαγεία που μόνο ένα παιδί μπορεί να ζήσει!.

Αυτό που λένε ότι όταν κοιμόμαστε τα παιχνίδια ζωντανεύουν;

Αυτό!

Κάποια πράγματα που τα παιδιά φαντάζονται ως πραγματικά, τα ζουν έτσι και ως δια μαγείας…έτσι συμβαίνουν! Γιατί πιστεύουν! Ονειρεύονται και πιστεύουν ότι όλα είναι πιθανά!

Είναι τόσο έντονα χαραγμένη στο μυαλό μου αυτή η ανάμνηση, που όποτε ανατρέχω σε αυτήν, είναι σαν να συνέβη χτες.

Α! Και αλήθεια… Τα παιχνίδια ζωντανεύουν το βράδυ.

Κοιμάστε τόσο βαριά, που δεν το καταλαβαίνετε!

🙂