Η οικογένεια ζητά εδώ και καιρό στιφάδο!
Δήλωσα ότι θα το ετοιμάσω το 3ήμερο. Επειδή είναι ένα φαγητό που δεν το φτιάχνω συχνά, δεν θυμόμουν τη συνταγή, οπότε και ανέτρεξα στη βοήθεια της μαμάς μου, που φτιάχνει νοστιμότατο στιφάδο.
Χθες, λοιπόν, έγραψε μόνη της τη συνταγή σε ένα κομμάτι χαρτί και την άφησε στον πάγκο της κουζίνας.
Η συνταγή είχε και υστερόγραφο :
“Tα κρεμμυδάκια βάλτα στο χλιαρό νερό και να πέρνης να καθαρίζης, αφενός δεν θα κλαις και αφετέρου ξεφλουδίζουν εύκολα!! (φόρεσε γάντια για τα χεράκια)!! Καλή Επιτυχία! Η Μανούλα”
(Εντάααααξει κι εσείς…μας ξέφυγαν κάποια ορθογραφικά…:) )
Επίτηδες άφησα να φαίνεται η ημερομηνία στη φωτογραφία.
02.06.2012 …Είμαι 41.
Πόση τρυφερότητα ακόμη και σε αυτή τη συνταγή στιφάδου!
Ενδιαφέρον να μην “κάψουν” τα μάτια μου και βάλω τα κλάματα από τα κρεμμύδια, αλλά και να μην επιβαρύνω τα χέρια μου. Να φορέσω γάντια “στα χεράκια”. Ασχέτως του γεγονότος που είναι χερούκλες, γιατί …μικροκαμωμένη δεν με λες, για τη μάνα μου αυτά τα χέρια θα είναι πάντα “χεράκια”.
Και εκείνη θέλει να είναι “Η Μανούλα”!
Α, ρε μάνα!!
Πώς με καταλαβαίνεις! Δεν θα μεγαλώσω ποτέ!! 😉
2 Comments
Τέλειο!!!!
Μήπως κάπως ετσι δεν είμαστε κι εμείς?
Eνώ κοιτάζουμε τα 6χρονα παιδιά μας λέμε “κοίτα τα ΜΩΡΑ μου πως
μεγάλωσαν! Ολόκληρα παιδάκια έγιναν”
Και στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι εκείνα το βρέφη με την αξέχαστη
φανταστική μυρωδιά…
Η αγαπημένη σπυ Μανούλα…Να τη χαιρεσαι και να σε χαιρεται κοριτσι μου…Καληνυχτα!