Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τότε που ηVictoria Hislop έγραψε Το Νησί , εμπνευσμένο από την ιστορία της Σπιναλόγκας, του νησιού των λεπρών στην Κρήτη.
Ένα βιβλίο που μίλησε για το στίγμα, την απώλεια, το θάρρος, την ελπίδα απέναντι στην ανίατη ασθένεια, ένα βιβλίο που άγγιξε εκατομμύρια αναγνωστών παγκοσμίως.
Ακόμη κι αν δεν το έχετε διαβάσει, θα γνωρίζετε την υπέροχη μεταφορά του βιβλίου στην τηλεόραση.
Πριν ξεκινήσετε, να το διαβάσετε, όμως, θα σας μιλήσω για το Το νησί της Μαρίας.
Η συγγραφέας έχει αγαπήσει την Ελλάδα, έμαθε ελληνικά και πλέον περνά αρκετό από το χρόνο της εδώ και στην Κρήτη. Εκεί σε μία μάζωξη, μία δασκάλα της είπε, πόσο θα ήθελε να διαβάσει το βιβλίο στην τάξη της, μιας και μιλάει για τόσο πολλά θέματα, αλλά είναι λίγο “ενήλικο”.
Τότε της ήρθε η ιδέα, να προσαρμόσει την ιστορία για πιο μικρούς αναγνώστες και έτσι προέκυψε “Το νησί της Μαρίας”.
Την περίοδο, που έγραφε το παιδικό βιβλίο, εμφανίστηκε ο Covid-19 και αρκετές ομοιότητες με τη λέπρα προέκυψαν. Η καθημερινότητά μας γέμισε από έννοιες, όπως αυτή της καραντίνας, της απομόνωσης, αλλά και της απώλειας αγαπημένων προσώπων.
Η Victoria Hislop συνεργάστηκε με την εικονογράφο Τζιλ Σμιθ, η οποία απέδωσε υπέροχα τα ελληνικά χρώματα, αλλά και όλη την ενέργεια της ιστορίας.
Θα σας πω, ότι το αγάπησα και στη βιβλιοθήκη μας πήρε τη θέση του δίπλα στο Νησί και στο Μια Νύχτα του Αυγούστου.
Απευθύνεται σε παιδιά από 10 ετών.
Διαβάσετε κι εσείς τη ματιά της μικρής Μαρίας, θα σας αρέσει πολύ.
Το βιβλίο κυκλοφορεί σε μετάφραση της Φωτεινής Πίπη από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Με λένε Μαρία Πετράκη.
Κι αυτή είναι η ιστορία της ζωής μου.
Εμπνευσμένη από το παγκόσμιο μπεστ σέλερ Το Νησί και προσαρμοσμένη για τα παιδιά, η συγκινητική ιστορία της Μαρίας για το πως η ζωή της συνδέθηκε με τη Σπιναλόγκα, ένα μικρό νησί κοντά στην Κρήτη, είναι ένας ύμνος στη φιλία και στην οικογένεια, στο θάρρος, στην ελπίδα και στην αγάπη. Πάνω απ’όλα , όμως, είναι μια ιστορία επίκαιρη, όσο ποτέ άλλοτε.
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments