Το μαύρο κραγιόν #hello_εφηβεία

Πριν από λίγες ημέρες είχα κανονίσει να επισκεφθώ το αγαπημένο μου KIKO MILANO στη Γλυφάδα.
Μιας και τους τελευταίους μήνες η έφηβη κάνει ένα πολύ ελαφρύ μακιγιάζ, της πρότεινα να έρθει μαζί μου για βόλτα και για να της αγοράσω ένα lip gloss. Σκεφτόμουν ότι ένα διάφανο θα ήταν πολύ ωραίο, για να τονίσει το ούτως ή άλλως όμορφο χρώμα της.

Περιφερόμενες στο μαγαζί, της πρότεινα την επιλογή μου, της άρεσε, οπότε το προσθέσαμε στο καλάθι μας.
Όμως υπήρχε και κάποιο άλλο, που της έκανε μεγαλύτερη εντύπωση.
Ένα μαύρο matte liquid lip colour.

Το έφερε από εδώ, το έφερε από εκεί και μου είπε, ότι εάν δεν έχω αντίρρηση, θα ήθελε με το χαρτζιλίκι της να αγοράσει αυτό το μαύρο κραγιόν.
Δεν είχε σκοπό να το φορέσει στο σχολείο (που ούτως ή άλλως δεν πήγαινε μακιγιαρισμένη).
Το ήθελε, για να το φοράει μόνο, για  όταν θα πήγαινε βόλτες με τις φίλες της.

Ομολογώ, ότι η πρώτη μου σκέψη δεν ήταν και η πιο ευχάριστη.
Ξέρω πως το μαύρο κραγιόν, αν φορεθεί σωστά  μπορεί να δείξει πολύ σικ και μάλιστα είναι μια τάση της μόδας.
Αλλά σαν μανούυυυυλα, φανταζόμουν το γλυκό μου κοριτσάκι με ροδαλά χρώματα στο πρόσωπό της.
Το μαύρο σαν επιλογή της, με βραχυκύκλωσε λίγο.

Αν και η πρώτη μου σκέψη ήταν αρνητική, έκανα μια αναδρομή στη δική μου εφηβεία και τον τρόπο που ήθελα να εκφράζομαι με την εμφάνισή μου.
Σε αυτή την περίοδο της ζωής σου, που έχεις τις αναζητήσεις σου μέσα από μία επαναστατική διάθεση, ψάχνεις να βρεις τρόπο να εκφραστείς.

Είναι 16 χρονών και εάν φανταζόταν τον εαυτό της με αυτό το κραγιόν, ήταν δικαίωμά της να το δοκιμάσει.
Κι αν δεν άρεσε σε μένα ή σε κάποιον άλλον, δεν ήταν δικό της πρόβλημα.
Κι έτσι προσθέσαμε και αυτό στο καλάθι.

Όπως ίσως ξέρετε, το σκούρο χρώμα θέλει πολύ προσοχή για να σταθεί όμορφα.
Λίγο να ξεφύγει μπορεί γίνει μουτζούρα και να φαίνεσαι πασαλειμένη.
Η έφηβη παιδεύτηκε αρκετές ώρες στο δωμάτιό της μέχρι να το πετύχει, αλλά μετά από tutorials του youtube και αρκετές προσπάθειες, τα κατάφερε.

Με μεγάλο καμάρι την επόμενη ημέρα το φόρεσε στη βόλτα με την κολλητή (η οποία ανυπομονούσε να την δει -ήταν σε “ανοιχτή γραμμή” μηνυμάτων από την 1η σκέψη για να το αγοράσει μέχρι τις δοκιμες στο σπίτι).
Βγήκε, λοιπόν,  από το σπίτι με μάσκα (είχε προνοήσει ότι θα έπρεπε να έχει στεγνώσει καλά το κραγιόν, για να μην πασαλειφθεί), αλλά όταν επέστρεψε δεν το φορούσε. Μου είπε ότι η κολλητή ενθουσιάστηκε που την είδε, αλλά εκείνη όταν κάθισαν να φάνε βάφλες, το αφαίρεσε.
Και δεν το ξαναέβαλε μέχρι σήμερα.  Ποιός ξέρει; Δεν ρώτησα. Μπορεί να πέρασε για την ώρα και να το ξαναδούμε σε επόμενη φάση.

Και προχτές εκεί που κάναμε βόλτες μέσα σε ένα μαγαζί, με πλησιάζει και μου λέει,
“Μαμά, ποιά είναι η γνώμη σου για τα σκουλαρίκια στη μύτη; Όχι αυτά τα διακριτικά. Το μικρό χαλκά που βάζουν ανάμεσα στα ρουθούνια. “

…………………………………………………………………………..
Από μέσα μου είπα “ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ!”, αλλά απ’έξω μου τέρας ψυχραιμίας.
-“Δεν μπορώ να πω, ότι θα μου άρεσε. Εσύ, τί σκέφτεσαι;”.
-“Xμ! Σκέφτομαι ότι είναι λίγο περίεργο και ίσως με δυσκολεύει. Πώς θα είναι όταν φυσάω τη μύτη μου ή όταν έχω συνάχι….Άστο καλύτερα.”

Για την ώρα έμεινε μόνο σαν σκέψη.

Είπαμε! Εφηβεία.

Μαμά Μαμαδοπούλου

 

Image via revelist.com