Tην Κυριακή το βράδυ και παρά το γεγονός, ότι η κόρη μου είχε περάσει μία όμορφη μέρα, πριν κοιμηθεί “κόλλησε” στο μόνο αδιάφορο μισάωρο (γιατί δεν θα το πω αρνητικό) που δεν έβρισκε, τί να κάνει γιατί βαριόταν, πέταξε την φράση:
“Σήμερα ήταν η χειρότερη μέρα μου, μαμάααααα”.
(Όπου “μαμάαααααα” = γκρίνια-νυστάζω-θέλω να κοιμηθώ-μου φταίνε όλα)
Έτσι.
α) Για να τονίσει με την υπερβολή στο μέγιστο βαθμό, πόσο δεν της άρεσε, που εκείνο το μοναδικό μισάωρο της ημέρας δεν έβρισκε, τί να κάνει και….
β) Γιατί σου λέει, “Μάνα είναι. Δεν θα αντέξει να το ακουσει αυτό και θα κάνει ό,τι της πω.”
Πολύ αυθόρμητα όμως, μου βγήκε το εξής:
“Μακάρι, αγάπη μου, να είναι έτσι η χειρότερη μέρα της ζωής σου.
Στο εύχομαι από την καρδιά μου πραγματικά πολύ.”
Και φυσικά το εννοούσα.
Και φυσικά την μπλόκαρα.
Σίγουρα δεν περίμενε αυτή την απάντηση.
Στη συνέχεια της εξήγησα, τί ήθελα να πω.
Να μην είναι στο ελάχιστο παραπάνω πιο δυσάρεστη η όποια μέρα της ζωής της.
Να είναι μόνο καλύτερη.
Λίγη ώρα πριν με την κούραση της μέρας, να έχει συσσωρευθεί και με κάποια ίχνη γκρίνιας να εκδηλώνονται, μου είπε….
“Μαμάαααα! Με γρουσούζεψεεεεες! Το ίδιο χειρότερη είναι αυτή τη στιγμή(το τόνισε) η μέρα μου.
Όπως την Κυριακή. Εσύ φταις, που μου το ευχήθηκεεεες. Μπουχουοχουχουυυ!” (#drama_princess)
Γιατί τα παιδιά κάποιες φορές υπερβάλουν, είτε για να τραβήξουν την προσοχή, είτε γιατί νιώθουν μεγενθυμένα τα συναισθημάτα της στιγμής έχοντας τη λογική σε δεύτερη μοίρα.
Και την επόμενη μέρα ξυπνούν χαμογελαστά.
Αύριο θα είναι μία άλλη μέρα, Σκάρλετ.
Καλύτερη. 🙂
Και βέβαια σε 10′ είχε κοιμηθεί. 😉
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments