ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ! ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΑ ΠΑΙΞΩ! ΝΑΙ! ΝΑΙ!

Είναι Σαββατοκύριακο!

Το πρόγραμμα full πριν καν ξημερώσει το Σάββατο.

Το πιτσιρίκι δεν καταλαβαίνει διαφορά στο πρωινό ξύπνημα. Για την ακρίβεια ξυπνά και νωρίτερα από τις καθημερινές για να χαζέψει τηλεόραση και σε ξυπνά κι εσένα (τα έχουμε πει).

Άρα ξεκινάς και έχεις:

Να κάνεις δουλειές (νοικοκυρέματα, πλυσίματα, μαγειρέματα, σιδερώματα κλπ)

Να ψωνίσεις.

Να κάνετε μελέτη.

Να οργανωθείς σε λογαριασμούς και άλλες υποχρεώσεις της εβδομάδας που ακολουθεί.

Να  δεις ένα -δύο φιλικά πρόσωπα (αν προλάβεις).

Να πας το πιτσιρίκι βόλτα σε καμιά εξοχή ή άλσος, πάρκο για να πάρει λίγο οξυγόνο και να το δει ο ήλιος μην αρχίσει και παίρνει εκείνο το  ωχροπρασινοκίτρινο χρώμα.

Και άλλα που τώρα μου ξεφεύγουν κι έρχεται εκείνη η στιγμή που (συνήθως είναι απόγευμα) και το πιτσιρίκι σου λέει,

“Μπαμπαααάαα, Μαμαααααάαα, ελάτε να παίξουμεεεεε φιδάκιιιι!”

Και κοιτάζεστε…

Και πες την αλήθει, μαμά, προτιμάς να αρχίσεις επιτόπου να κατεβάσεις όλα τα κουζινικά από τα ντουλάπια και να κάνεις φασίνα ή να φτιάξεις γεμιστές κολοκυθοκορφάδες, παρά να κάτσεις να παίξεις.

Κι εσύ, μπαμπα, δεν προτιμάς να σου πω να κάνεις εγκατάσταση των Windows από την αρχή; Όχι, πες, πες! Ε;

Βα-ριέ-σαι!

Δεν έχεις όρεξη.

Είσαι κουρασμένος/η και δεν θέλεις να παίξεις.

Και εκεί που νιώθεις άσχημα, γιατί κι αυτό το πιτσιρίκι θέλει παρέα για να παίξει το έρημο το επιτραπέζιο (αν είναι και μοναχοπαίδι…..), την ίδια ώρα απλά δεν θες!

Και πες, όχι, πες, σκέφτεσαι κι εσύ, πόσο άθλιος γονιός είσαι και τί κακό κάνεις στο παιδί  που δεν παίζεις μαζί του, αλλά…έλα τώρα!

Δεν είναι ανθρώπινο να μην έχεις όρεξη να παίξεις επιτραπέζιο μετά από ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο;

Κάνατε τόσα πράγματα μαζί. Όλο το Σαββατοκύριακο πήγατε μαζί για ψώνια, πήγατε βόλτα έξω, μαγειρέψατε παίζοντας, διαβάσατε βιβλία, αλλά τώρα…ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ!

Απλά!

Όταν ήταν πιο μικρή, καταπιέζαμε λίγο τα  “θέλω” μας και καθόμασταν να παίξουμε.

Είχαμε-δεν είχαμε διάθεση, παίζαμε.

Μετά από λίγη σκέψη όμως διαπιστώσαμε και οι δύο γονείς, ότι αυτή η πίεση μόνο εκνευρισμό μας έφερνε και μάλιστα το παιχνίδι με το παιδί δεν ήταν και τόσο διασκεδαστικό, γιατί γινόταν ως “καθήκον” και όχι ως ψυχαγωγία.

Αφού το συζητήσαμε και έχοντας ως βάση το γεγονός,  ότι κάνουμε πολλά άλλα πράγματα μαζί (μην το γενικεύσουμε-εδώ μιλάμε για κάποιες στιγμές), αποφασίσαμε ότι όταν δεν έχουμε όρεξη, δεν θα παίζουμε!

Οπότε όταν σήμερα  αφού είχα σηκωθεί στις 07:30, είχα φτιάξει πρωινό, είχαμε πάει βόλτα έξω, γυρίζοντας σπίτι έφτιαξα δύο φαγητα (γιουβέτσι για σήμερα-παστίτσιο για αύριο), διαβάσαμε παραμύθια και παίξαμε ένα παιχνίδι εκπαιδευτικό στον υπολογιστή, σιδέρωσα 3 πλυντήρια (ε…..όχι τις συσκευές..καταλαβαίνετε..:p) και έκατσα να πιώ έναν καφέ, ήρθε η μικρή με το “φιδάκι” στο χέρι για να παίξουμε…απλά της είπα ότι δεν έχω όρεξη τώρα.

Αντίστοιχα είχε και ο μπαμπάς τα δικά του που έκανε όλη μέρα.

Μάλιστα (ναι, ναι, φάτε με) της είπα να παίξει μόνη της.

Να παίξει με δύο πιόνια!

Την μπλόκαρα λίγο, αλλά το ξεπέρασε.

Το μόνο που μου είπε είναι, ότι αύριο θα πει στην μαμά μου, ότι δεν την παίζω!….

“Κι εγώ θα πω στη δικιά σου ότι με πιέζεις” πήγα να της πω, αλλά κρατήθηκα….:p

(Photo by bonesdog)