Μικρές επαναστάσεις #hello_εφηβεία

Πλέον είναι 15 μισό. Δηλαδή, για να τα λέμε σωστά, είναι 16. My sweet sixteen.

Πιεσμένη μέσα στο σπίτι, κάποιες ημέρες πλέον δεν την χωρούν οι 4 τοίχοι, όπως και όλους μας βασικά.
Ψάχνει τρόπους να εκτονωθεί.
Χορεύει, κάνει γυμναστική, ζωγραφίζει και βέβαια, παράλληλα και ταυτόχρονα ακούει μουσική και μιλάει συνέχεια με τις φίλες της.
Συνέχεια, όμως! Για το οποίο χαίρομαι, γιατί αυτή είναι η φυσιολογική κατάσταση. Να μιλά με τις φίλες της! #hello_εφηβεία

Έχει μπει όμως, και σε εκείνη τη φάση, που θέλει να κάνει τη δική της επανάσταση, να δώσει το δικό της στίγμα μέσα από την εμφάνισή της.
Την καταλαβαίνω απόλυτα.
Στη δική της ηλικία έκανα τη δική μου επανάσταση.
Σκισμένα και γραμμένα τζην, αλυσίδες, πετσιά στα χέρια, βαμμένες τουφίτσες στα μαλλιά κι ένα σωρό άλλες στυλιστικές επιλογές, ήταν ένας τρόπος δικής μου έκφρασης. Οι γονείς μου μου είχαν δώσει χώρο, χωρίς να είναι επικριτικοί.
Εξέφραζαν τη γνώμη και την επιθυμία τους σχετικά με το πώς ήθελα να με βλέπουν, αλλά εγώ έκανα αυτό που ήθελα. Κλασική έφηβη.

Έτσι και το κορίτσι μας αυτήν την περίοδο, που είναι κλεισμένη μέσα, περνάει διάφορες φάσεις σχετικά με το τί θέλει να κάνει με την εικόνα της.

Τη μία θέλει να αλλάξει ριζικά τα μαλλιά της (μου φέρνει και μου δείχνει φωτογραφίες με ξυρισμένα κεφάλια από τη μία πλευρά), την άλλη θέλει να βάψει μαύρα τα νύχια της κι άλλα τέτοια.

Μέχρι τώρα δεν χρησιμοποιούσε προϊόντα μακιγιάζ. Δεν ήθελε.
Μετά από την καθιερωμένη κυριακάτικη βόλτα με τις φίλες της, ήρθε διστακτικά και  με ρώτησε, εάν θα της πήγαινε η μάσκαρα.
Έπιασα το μήνυμα. 😉

-“Φυσικά. Αυτά τα όμορφα μάτια θα φαίνονται ακόμη πιο όμορφα. Μήπως θέλεις την επόμενη φορά που θα βγείτε βόλτα, να δοκιμάσεις να φορέσεις κι εσύ;”
-“Ναι, αμέ!”

Φυσικά και δοκίμασε και φυσικά της άρεσε και βέβαια, η μαμά της τόνισε λίγο περισσότερο το βλέμμα με μια ανοιχτόχρωμη διακριτική σκιά.

Την επόμενη ημέρα παρήγγειλα από το αγαπημένο μου kikocosmetics.gr τη δική της μάσκαρα και ένα μαύρο μανό.
Όταν ήρθε η παραγγελία, χάρηκε πολύ.
Δεν περίμενε, ότι θα της είχα παραγγείλει και μαύρο  μανό.

Της πέρασα εγώ το βερνίκι για να μην πασαλειφθεί και την παρατηρούσα να περιεργάζεται το δικό της διαφορετικό εαυτό.

Ο μπαμπάς της δεν ενθουσιάστηκε και τόσο με το μαύρο χρώμα (γιατί γενικώς δεν του αρέσουν τα σκουρόχρωμα νύχια).
Όμως, της εξήγησα ότι πρώτα από όλα έχει σημασία  να αρέσεις εσύ στον εαυτό σου και της θύμισα ότι αν και το γνωρίζω ότι δεν του αρέσουν, κάποιες φορές επιλέγω κι εγώ σκούρο χρώμα, γιατί απλά εμένα μου αρέσουν.
Ο μπαμπάς το σέβεται και εγώ απολαμβάνω τη δική μου χρωματική επιλογή.

Η έφηβη υπογράμμισε, πως όταν με το καλό επιστρέψουν στο σχολείο δεν πρόκειται να επιστρέψει με μαύρα βαμμένα νύχια και ότι θέλει να το απολαύσει αυτές τις ημέρες.

Και τώρα μόλις κλείσουμε ραντεβού για κούρεμα, θέλει να συζητήσει με τον κομμωτή μας, πώς μπορεί να αλλάξει τα μαλλιά της.
Αποφάσισε να μην ξυρίσει τελείως τη μία πλευρά. Της πρότεινα να το συζητήσει με τον κομμωτή μας, που τον εμπιστεύεται και θα της πει ακριβώς, τί της ταιριάζει.
Μου είπε ότι σκέφτεται ένα undercut, οπότε θα φαίνεται ξυρισμένο το κάτω μέρος κι αυτό μόνο όταν πιάνει τα μαλλιά της επάνω.
Oh, well!

Έτσι, που λέτε.

Κι εγώ πρέπει να κλείσω ραντεβού να βάψω ρίζα, γιατί έχει παραγίνει.

Μαμά Μαμαδοπούλου