Είναι πάρα πολύ εύκολο “να σε πάρει από κάτω”, όπως λέμε, και να “σκοτεινιάσεις” και εσύ και όλοι όσοι ζουν μαζί σου ή κοντά σου.
Αν και όμοιά της δεν είχε υπάρξει κατάσταση στα ελληνικά δεδομένα, έχουμε ζοριστεί με πολλά και στο παρελθόν.
Μάλιστα, υπήρχαν και περιπτώσεις που περιοριστήκαμε από μόνοι μας στο σπίτι, για να παρακολουθούμε εξελίξεις.
Να θυμίσω τις φονικές πλημμύρες, τις πυρκαγιές, ακόμη και τα capital control.
Μέναμε στο σπίτι και παρακολουθούσαμε όλα όσα εκτυλίσσονταν.Σίγουρα ήταν δική μας επιλογή.
Είχαμε περιοριστεί στο σπίτι, όμως, και οι περισσότεροι είχαμε αγκαλιάσει ο ένας τον άλλον (εχμ….ίσως όχι και τόσο στην περίοδο των capital control…).
Σήμερα ζούμε κάτι τελείως διαφορετικό.
Δεν μπορούμε να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον πραγματικά.
Μπορούμε, όμως, να το κάνουμε με τη σκέψη και τον τρόπο που ζούμε την καθημερινότητά μας.
Το να περιοριστούμε με σύνεση στο σπίτι, είναι το ζητούμενο.
Η στάση αυτή από μόνη της γίνεται μία τεράστια νοητή δυνατή αγκαλιά – ασπίδα προστασίας για όλους και κυρίως για αυτούς που κινδυνεύουν περισσότερο.
Έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, αν μείνουμε όλοι στο σπίτι είναι, σαν να δημιουργούμε ένα μικρό φρούριο, που αφήνει τον κορωνοϊό απ’έξω.
ΠΡΕΠΕΙ να μείνουμε στο σπίτι, για να περιορίσουμε το πρόβλημα.
Όμως, να είμαστε ψύχραιμοι.
Αν αφεθείς στη ροή των ειδήσεων, είναι πολύ εύκολο -χωρίς υπερβολή- να σε πιάσει πανικός ή να πέσεις σε κατάθλιψη.
Θα σας πω, τί είχα εφαρμόσει για το τελευταίο όλες τις προηγούμενες φορές που χρειάστηκε να μείνουμε στο σπίτι.
* Πρώτα από όλα, συνέχισα να ξυπνάω την ίδια ώρα που ξυπνούσα για να πάω στη δουλειά.
Δεν άλλαξα το ωρολόγιο πρόγραμμά μου.
* Φρόντιζα τον εαυτό μου : Πέρα από το καθημερινό μπάνιο μου, έφτιαχνα τα μαλλιά μου, έκανα το ελαφρύ μακιγιάζ μου, δεν έμενα με τις πυτζάμες, αλλά άλλαζα ρούχα κι ας έμενα μέσα. Αυτό βοηθούσε τη δική μου διάθεση, αλλά και τη διάθεση της οικογένειάς μου.
Η εικόνα μου δεν δήλωνε παραίτηση.
* Ήμουν συνεχώς απασχολημένη: Ναι, δεν μπορώ να πάω για τρέξιμο, αλλά αφού ασχοληθώ με το σπίτι μου, μπορώ να μαγειρέψω, να φτιάξω τις ντουλάπες μου, να ασχοληθώ με το πάτσγουωρκ και τις κοπτοραπτικές μου, να γράψω στο blog μου, να διαβάσω βιβλία και να δούμε σειρές και ταινίες. Η επιλογή της τηλεόρασης γίνεται με μέτρο και με προσοχή και δεν είναι ανοιχτή όλη την ημέρα.
Η ενεργητικότητα φέρνει δύναμη, δημιουργικότητα και καθαρή σκέψη. Η “μηχανή” πρέπει να είναι σε λειτουργία.
* Και βέβαια, η οικογένεια περνάμε χρόνο μαζί.
Εάν “σκοτεινιάσουμε” και χάσουμε την ψυχραιμία μας, θα χάσουμε την καθαρότητα στη σκέψη μας και αυτή τη στιγμή, δεν είναι απλά σημαντική, αλλά απαραίτητη.
Οφείλουμε να είμαστε σε επαγρύπνηση,για να κάνουμε όλες αυτές τις απαραίτητες κινήσεις πρόληψης, αλλά και να κάνουμε έναν έκτακτο προγραμματισμό για τη ζωή μας και ναι, και τα οικονομικά μας.
Σαφέστατα και όλα αυτά που καταγράφονται δημιουργούν ανησυχία και δεν μπορούμε να κάνουμε χαρές, μπορούμε όμως να προσπαθούμε για το καλύτερο και να έχουμε μια ελάχιστη μικρή συγκρατημένη αισιοδοξία ότι θα τα καταφέρουμε.
Όλοι μαζί.
Το χιούμορ είναι κάτι που χρειαζόμαστε επίσης και ευτυχώς ο λαός μας έχει μπόλικο(αν και κάποιες φορές ξεφεύγει σε σαχλό ή κακό).
Δεν πρέπει να απελπιζόμαστε.
Πρέπει όμως να τηρούμε όλα όσα χρειάζονται και κυρίως…
Πρέπει να μείνουμε στο σπίτι.
Με μία ευχή, ότι αυτή η δύσκολη περίοδος θα περάσει με όσο τον δυνατόν λιγότερες απώλειες και πόνο.
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments