Η εργασία της για το σχολείο ήταν να αναζητήσει στο internet, ποιές ήταν οι 9 μούσες και τί προστάτευε η κάθε μία.
Απολάμβανα τη διαδικασία καθώς για την κάθε μία, που διάβαζε είχε να πει κάτι.
Η αναζήτηση γινόταν στο Kidrex.org (μηχανή αναζήτησης στο διαδίκτυο για παιδιά) από όπου συγκέντρωνε τις πληροφορίες για την κάθε μία.
- Καλλιόπη , η Μούσα της Επικής ποιήσεως
- Κλειώ , η Μούσα της Ιστορίας
- Ευτέρπη , η Μούσα της Μουσικής και της Λυρικής ποιήσεως
- Θάλεια , η Μούσα της βουκολικής ποιήσεως και της Κωμωδίας
- Μελπομένη, η Μούσα της Τραγωδίας
- Τερψιχόρη, η Μούσα του χορού
- Ερατώ, η Μούσα της Λυρικής και ειδικότερα της Ερωτικής ποιήσεως
- Πολύμνια, η Μούσα της Ιερής ποιήσεως και των Ύμνων
- Ουρανία , η Μούσα της Αστρονομίας
Την άκουγα να σημειώνει και μόλις φτάνει στη Μελπομένη, γίνεται έξαλλη!
“Μα, είναι δυνατόν, μαμά;
Όχι, πες μου! Είναι δυνατόν;
Υπάρχει μούσα που προστατεύει τη δυστυχία;
Να θέλει να προστατεύει τους ανθρώπους που πονούν και είναι στεναχωρημένοι και πληγωμένοι; Πώς είναι δυνατόν; Να προστατεύει το κακό και να την έχουν έτσι απλά να την θαυμάζουν;”
Ομολογώ ότι με έπιασαν τα γέλια.
“Γελάς; Γιατί γελάς, μαμά; Δηλαδη εσύ θεωρείς λογικό να θέλουν να προστατεύει κάποιος το τραγικό και τη δυστυχία;”
Αυτή τη φράση ήθελα να την πάρω και να την κάνω σημαία για όλους αυτούς που προκαλούν δυστυχία στον κόσμο.
(Image by Baltassare Perruzzi)
Σοβαρεύτηκα και της εξήγησα, ότι έχει απόλυτο δίκιο όπως το σκέφτεται.
Όμως η καημένη η Μελπομένη (κάνει και ρίμα) προστάτευε, ενέπνεε τους ανθρώπους που εκφράζονταν μέσα από την τραγωδία, το δράμα. Προστάτευε την ανάγκη έκφρασης της δυστυχίας και όχι τη γέννεση της.
Μιλήσαμε για την αξία που έχει για τον άνθρωπο γενικότερα η έκφραση και ειδικότερα η τέχνη και για πρώτη φορά η υποφαινόμενη “φύτουλας” της Γ’Δέσμης και λάτρης των Αρχαίων Ελληνικών βρήκα την ευκαιρία και το πρόσφορο έδαφος, να μιλήσω για την τραγωδία, την κάθαρση και τη σημασία αυτής της τέχνης.
Στο τέλος δε, ξεκίνησα να της απαγγέλω:
«Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»“
Και με κοίταξε περίεργα κουνώντας το χέρι της δείχνοντάς μου ότι δεν είμαι καλά:
“Α, καλά, μαμά! Το “έχασες”!”
Σκληρή η σημερινή νεολαία. :p
Μαμά Μαμαδοπούλου
5 Σχόλια
Εδώ φύτουλας της Γ’ Δέσμης κι εγώ! Μα πήγες κι εσύ και της είπες τον ορισμό της τραγωδίας! Κρατάς μυστικό; Κι εγώ του έχω πει το: Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε: κείμεθα, τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.
AΧαχααααααααααααααααααααααααααααα!!!!
Είμαι εγώ, αλλά είσαι κι εσύ!!! Χαχαχα!!! Σμουτς! 🙂
Τώρα διάβασα την ανάρτηση αυτή και μου ήρθε ενα τραγουδάκι στο μυαλό….
Οταν είχα Δ τάξη τα μικρά είχαν ξετραλαθεί …
Α καλά δεν πάω καλάαααα
Δε σου εστειλα το τραγούδι στο προηγούμενο σχόλιο
https://www.youtube.com/watch?v=MTKC3ju5wqU
Χαχαααααααααααα!! Τέλειο!! 🙂