Η κόρη μας είναι στην καρδιά της περιόδου της εφηβείας. #hello_εφηβεία
Έχει αφήσει πίσω της την παιδικότητα και σμιλεύεται για την ενήλικη ζωή.
Καθοριστικό στοιχείο για τη ζωή ενός έφηβου είναι η κατάσταση της αυτοπεποίθησης και σιγουριάς για τον εαυτό του.
Έχοντας αυτό στο μυαλό μας, οι δύο γονείς συνεργαζόμαστε έχοντας διαβάσει πολλά, αλλά έχοντας πάρει και συμβουλές από ειδικούς, προσπαθούμε με διάφορους τρόπους, να βοηθάμε την κόρη μας έτσι ώστε να έχει όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα για τον εαυτό της και να πατάει πιο γερά στα πόδια της.
Σαφέστατα υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, γιατί αυτό είναι το φυσιολογικό.
Αυτή η νέα κατάσταση της έχει δώσει δύναμη και έχω χαρεί πολύ.
Νιώθω, πως μία από τις εκφράσεις αυτής της δύναμης, είναι η διάθεσή της να μην διστάζει να απαντήσει – μιλήσει – αντιδράσει, για κάτι που διαφωνεί ή την ενοχλεί.
Θα χρησιμοποιήσω την έκφραση “αντιμιλάει”.
Όμως, αυτό γίνεται μέσα σε πλαίσια λογικής, ευγένειας και όσο την παρατηρώ, συνειδητοποιώ ότι τις περισσότερες φορές αυτό δεν γίνεται αδικαιολόγητα.
Βασικά, ποτέ δεν μου άρεσε η αρνητική χροιά που φέρει το ρήμα “αντιμιλάω”. Μπορεί να θέλει να δηλώσει την αυθάδεια, αλλά από μικρή δεν θεωρούσα ότι είναι λάθος.
Ουσιαστικά σημαίνει την απάντηση. Ο τρόπος είναι αυτός που καθορίζει τον αρνητικό ή θετικό χαρακτήρα.
Μπορεί κάποιος να θεωρήσει, ότι είναι λάθος ο τρόπος που το θέτω, αλλά συγχωρέστε με, δεν το νιώθω έτσι.
Όταν η συμπεριφορά και οι εκφράσεις της είναι μέσα στα πλαίσια της ευγένειας και του σεβασμού στον άλλον- όποιος κι αν είναι αυτός-το θεωρώ υγιέστατο, το να απαντήσει σε κάτι, να αντιπαρατεθεί.
Όσες φορές έχει απευθυνθεί έτσι σε εμένα, κάνω συζήτηση μαζί της και δεν την επιπλήττω, ούτε την επιβραβεύω. Το θεωρώ φυσιολογικό και την αντιμετωπίζω, όπως αντιμετωπίζω οποιοδήποτε ενήλικο άτομο.
Όσες φορές έχει αντιπαράθεση με κάποιον άλλον, δεν επεμβαίνω πια, ακόμη κι αν αυτός είναι ο πατέρας της.
Παλαιότερα το έκανα, αλλά κατάλαβα ότι αυτό ήταν κάτι που δεν έκανε καλό, ούτε στην ίδια, ούτε στον πατέρα της.
Μπορεί να αποφεύγαμε συγκρούσεις, αλλά έτσι δεν την άφηνα να διαχειριστεί την κατάσταση εντελώς μόνη της και να βρει τρόπο να επικοινωνήσει άμεσα και αυθεντικά, αυτό που ήθελε.
Έτσι, πλέον όταν θελήσει να υπερασπιστεί τον εαυτό της, τα δικαιώματά της ή τις απόψεις της,έχει το θάρρος και το κάνει μόνη της και νιώθω πως αυτό την κάνει πιο δυνατή και πιο σίγουρη.
Έπρεπε από καιρό να εφαρμόσω αυτή την πρακτική και από απόσταση να παρακολουθώ και όχι να επεμβαίνω-παρεμβαίνω με διάθεση προστασίας. Αυτό αφενός μεν υποσυνείδητα την εφησύχαζε, ότι υπάρχει η μαμά να σώσει την κατάσταση, αφετέρου δε την έκανε να μαθαίνει να μην αντιμετωπίζει διαφωνίες και εντάσεις τις οποίες συσσώρευε μέσα της.
Ευτυχώς το αντιλήφθηκα τα τελευταία χρόνια και πλέον βλέπω την εξέλιξή της.
Μην νομίσετε, ότι είναι εύκολο για έναν γονιό που έχει μάθει να είναι προστατευτικός να απέχει και να παρακολουθεί τέτοιες συμπεριφορές χωρίς να επεμβαίνει. Θέλει προσπάθεια, ψυχραιμία και καθαρό μυαλό.
Και για εκείνη να ξέρει, πως η συμπεριφορά της να είναι ευγενική και με γνώμονα το σεβασμό προς το συνομιλητή της ανεξαρτήτου θέσης και ηλικίας.
Ναι, λοιπόν! Χαίρομαι που “αντιμιλάει”! 🙂
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments