Και χαρτιά υγείας.
Ναι. Κι από αυτά.
Ξέρω, ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και όσο περνούν οι μέρες, θα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο.
Υπάρχει αγωνία, ανησυχία, προβληματισμός, στεναχώρια, φόβος…
Νομίζω, ότι είναι περιττό να αναφέρω, πόσο σημαντικό είναι να τηρήσουμε όλες τις οδηγίες που έχουν δοθεί από όλους τους φορείς.
Η ασφάλειά μας και η ασφάλεια των υπολοίπων είναι σε προτεραιότητα.
Είναι σημαντικό να φροντίζουμε τον εαυτό μας, για να μπορέσουμε να προστατεύσουμε όσους περισσότερους μπορούμε, αλλά και για να έχουμε τη δυνατότητα να φροντίσουμε όσους το χρειαστούν.
Σκεφτείτε τις οδηγίες που μας δίνουν στο αεροπλάνο, όταν ταξιδεύουμε. Μας δείχνουν ότι σε περίπτωση ανάγκης και όταν πέσουν οι μάσκες οξυγόνου, πρώτα φορούν τη μάσκα όσοι συνοδεύουν ένα παιδί και μετά τη φορούν στο παιδί. Είναι πολύ λογικό, γιατί εμείς που φροντίζουμε άτομα που έχουν ανάγκη, πρέπει να είμαστε σε κατάσταση να μπορούμε να διαχειριστούμε ό,τι χρειάζεται.
Άρα και τώρα πρέπει να καταλάβουμε ότι η προσωπική μας φροντίδα, η πρόληψη που κάνουμε για τον εαυτό μας είναι μια πράξη ευθύνης απέναντι σε όλους.
Από την άλλη πλευρά χρειάζεται ψυχραιμία. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος και οι υπερβολές μόνο επιβαρύνουν την κατάσταση και δεν την βοηθούν.
Ένα από τα μέτρα που ελήφθησαν, για να περιορίσουν την κατάσταση είναι το κλείσιμο των σχολείων, των φροντιστηρίων και η παύση των αθλητικών δραστηριοτήτων.
Θα έλεγε κάποιος, ότι σε κάθε σπίτι με παιδιά θα έχει στηθεί ένα party.
Κι όμως στο δικό μας σπίτι, το εφηβάκι έχει πέσει σε θλίψη.
Επέστρεψα χτες από το γραφείο και την βρήκα πολύ στεναχωρημένη.
Δεν είχε όρεξη για πολλές κουβέντες.
Σύντομα και επιγραμματικά μου εξήγησε, πως την προβληματίζει όλη αυτή η κατάσταση και κυρίως την στεναχωρεί το γεγονός ότι θα κάνει αρκετές ημέρες να συναντήσει τους φίλους της από κοντά.
Κατανοεί τα πάντα και νιώθει την ανάγκη του μέτρου, αλλά δεν της αρέσει καθόλου. #hello_εφηβεία
Ίσως απορήσετε. Εμείς δεν απορήσαμε καθόλου και είναι πολύ λογικό για την ίδια.
Πριν από 2 μήνες πέρασε την Η1Ν1 και είχε πιεστεί πάρα πολύ που ήταν κλεισμένη μέσα στο σπίτι.
Ουσιαστικά ήταν σε μία απομόνωση – κατάσταση καραντίνας και έβλεπε κάθε ημέρα μόνο τον πατέρα της κι εμένα.
Προσπάθησα να της εξηγήσω, ότι θα το συζητήσουμε και θα κοιτάξουμε να κανονίσουμε βόλτες στο πάρκο ή να πάμε για τρέξιμο ή ακόμη και να συνεννοηθούμε με κάποιες από τις συμπαίκτριές της από το βόλλεϊ για να βρεθούν σε κάποιο ανοιχτό γήπεδο και να κάνουν μόνες τους μία άτυπη προπόνηση.
Όμως δεν ήθελε να ακούσει τίποτα. Δεν την πίεσα.
Μου είπε από μόνη της ότι ξέρει ότι για το καλό των παππούδων και των γιαγιάδων θα κάνει υπομονή, αλλά …ΑΛΛΑ!
Ξέρω, ότι οι ημέρες θα είναι πιεστικές ψυχολογικά για εκείνη, αλλά νομίζω ότι θα την βρούμε την άκρη.
Πρώτα από όλα γιατί το ηθικό μου είναι ακμαίο (λειτουργώ λίγο αυτόματα σε τέτοιες καταστάσεις- θα το ξεπεράσουμε). Πρέπει, όμως, να τηρήσουμε όλους τους κανόνες πρόληψης – προστασίας των γονιών μας.
Ανήκουν στην ευπαθή ομάδα, οπότε η σκέψη μου καθημερινά είναι σε εκείνους.
Πέρα από τους κανόνες υγιεινής (που είναι κάτι που δεν με δυσκόλεψε, γιατί τους τηρούσα πριν “σκάσει” όλο το πρόβλημα με τον κορωνοϊό), φροντίζω να τρέφομαι σωστά, ενώ πηγαίνω για ελαφρύ τρέξιμο στο μεγάλο ανοιχτό πάρκο της γειτονιάς.
Προβληματίζομαι και ανησυχώ για όλο τον κόσμο, αλλά εύχομαι και θέλω να πιστεύω, ότι το πρόβλημα στη χώρα μας δεν θα ξεφύγει.
Με δεδομένο πάντα, ότι θα τηρήσουμε τους κανόνες και ότι θα είμαστε ψύχραιμοι!
Είμαι φύσει και θέση αισιόδοξος άνθρωπος.
Είναι η δική μου άμυνα. (Νομίζω, ότι ωραία τα είχα πει και το 2012 εδώ )
Θέλω να πιστεύω, ότι όλα θα πάνε καλά και θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες όσο γίνεται πιο ανώδυνα και πιο γρήγορα.
Να έχουμε υγεία. Και μακαρόνια.
Μαμά Μαμαδοπούλου
Kαι στη φωτογραφία ένα τραγουδάκι ενώ πλένουμε τα χέρια μας αντί του Happy Birthday. 🙂
No Comments