“Κι εσύ όταν είχες πάει εκεί ήσουν κι εσύ αγανα(χ)τισμένη; Και τί έκανες; Eίχες θυμωμένη φάτσα; Γιατί;”
Kι εκεί η εύκολη απάντηση είναι “Φάε μία σοκολάτα!“. Αλλά ως υπεύθυνη μητέρα (τό’χω, το’χω, σας λέω), είπα να κάτσω και να εξηγήσω. (Τί να εξηγήσω;;;;; Και νόμιζα ότι η δύσκολη μέρα θα ήταν αυτή που θα μιλούσα για το πώς γεννιούνται τα παιδιά . Μόνο που εκεί υπάρχουν και βιβλία να εξηγήσεις. Εδώ? Τί να πω? “Έλα, αγάπη μου, να σε βάλω στο Fan Page των Αγανα(χ)τισμένων για να καταλάβεις; ή Διάβασε τα tweet του Πρωθυπουργού; ή Θα σου δείξω το blog του pitsirikoυ (όχι, μάτια μου, δεν είναι παιδάκι που μπορείτε να παίξετε Gormiti);” Γιατί?
Αυτοσυγκεντρώθηκα, λοιπόν, και άρχισα να της εξηγώ (όχι για το ΔΝΤ, τα μνημόνια και τα O.M.G. του Στρος Καν) ότι κάποιοι άνθρωποι που παίρνουν αποφάσεις για να γίνουν πράγματα στην χώρα μας, έχουν κάνει κάποια λάθη, τα οποία κάνουν την ζωή μας πιο δύσκολη και ότι όλοι αυτοί οι αγανα(χ)τισμένοι προσπαθούμε να τους δείξουμε ότι θέλουμε να κάνουν τα πράγματα καλύτερα. Προς μεγάλη μου (ευχάριστη) έκπληξη, με ρώτησε αν φωνάζουμε “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία” , όπως έμαθαν στο σχολείο για το Πολυτεχνείο (ναι, ναι το νήπιαγωγείο μας “φυσάει”:D). Της εξήγησα ότι είναι κάτι παρόμοιο, αλλά λίιιιιγο διαφορετικό.
Χωρίς να πω περισσότερα (γιατί φοβάμαι ότι θα αρχίσουμε ΚΑΙ τις οικονομικοπολιτικές συζητήσεις μαζί της και προβλέπω να με “κολλάει στον τοίχο”) την άφησα να δει κάποιες εικόνες που έδειχνε η τηλεόραση για να καταλάβει πόοοσο σημαντικό είναι όλο αυτό!
Νομίζω ότι για σήμερα κάτι κάναμε!
Αν αύριο με ρωτήσει για την αναδιάρθρωση…..θα της πω να διαβάσει το The Economist!
Keep Μαμάδing! 🙂
No Comments