Είχα υποσχεθεί στην έφηβη, ότι αφού πήγα με τη μαμά μου να δούμε την ταινία “Ευτυχία”, θα πηγαίναμε και μαζί να δούμε κάποια άλλη ταινία. #hello_εφηβεία
Πιστεύοντας, ότι το παιδί μου θα είναι παιδί, ως μανούλα πρότεινα να δούμε το Dr Dolittle και εκείνη μου είπε “Ναι… Ωραία θα ήταν, αλλά ας δούμε κάτι πιο σοβαρό” και τότε….μου ήρθε μία συγκίνηση….“ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΩΡΙΜΑΖΕΙ!” (η μάνα πάλι…καμία σωτηρία…:p).
Μου ζήτησε, λοιπόν, να δούμε την 1917, μία ταινία του Σαμ Μέντες, που είναι γνωστός από τις ταινίες American Beauty και Skyfall και ο οποίος αποφάσισε να κάνει ταινία, με μεγάλο σεβασμό στις διηγήσεις του παππού του για τον Α’Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η υπόθεση με λίγα λόγια, λοιπόν :
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου δίνεται μία αποστολή σε δύο νέους βρετανούς στρατιώτες.
Επειδή οι Γερμανόι έκοψαν τις επικοινωνίες, οι δύο ήρωες έπρεπε να μεταφέρουν ένα μήνυμα σωτηρίας σε τάγμα του βρετανικού στρατού που βρισκόταν 15 χιλιόμετρα μακριά, διασχίζοντας με τα πόδια εχθρικό έδαφος. Το μήνυμα που μετέφεραν, ήθελε να προλάβει την επίθεση που προετοιμαζόταν για τις πρώτες πρωινές ώρες, αφού ο εχθρός είχε στήσει μία παγίδα. Οι δύο στρατιώτες πρέπει να διασχίσουν 15 χιλιόμετρα μέσα σε λίγες ώρες, γιατί η επίθεση είναι προγραμματισμένο για το επόμενο πρωί. Η όλη προσπάθεια είχε και ένα συναισθηματικό βάρος: στο τάγμα ήταν ο αδερφός του ενός από τους δύο.
Δεν είμαι ειδικός-κριτικός κινηματογράφου για να σας πω με τεχνικούς όρους, τί μου άρεσε πολύ στην ταινία.
Α,ναι! Αυτό μου διέφυγε να σας το πω. Μας άρεσε πάρα πολύ!
Είναι μία πολύ δυνατή-συγκινητική ταινία, με υπέροχη φωτογραφία, σκηνοθεσία και ακόμη πιο υπέροχες ερμηνείες.
Παντού γράφεται ότι η σκηνοθεσία είναι με μονοκάμερο. Αυτό, έτσι όπως το αντιλήφθηκα εγώ, αφορά το σταθερό πλάνο, που ακολουθεί τους πρωταγωνιστές, όπου δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να καταλάβει κάποιος, ότι είναι κάτι πολύ δύσκολο. Αυτή η τεχνική, δημιουργεί μία περίεργη αίσθηση αμεσότητας με το θεατή, καθώς έχει την εντύπωση, ότι παρακολουθεί τους ήρωες σε κάθε βήμα τους. Είναι σαν να είσαι κι εσύ μέσα στις σκηνές βουβός παρατηρητής.
Θα έλεγε κανείς, ότι οι δύο πρωταγωνιστές είναι άγνωστοι.
Κι όμως τους δύο ρόλους υποδύονται ο Dean-Charles Chapman, που τον γνωρίσαμε σε μικρότερη ηλικία στο Got (υποδυόταν τον Tommen Baratheon) και ο George MacKay, που τον είχαμε ξαναδεί στο Captain Fantastic (που επίσης μας είχε αρέσει πολύ στους γονείς και σας είχα μιλήσει για αυτό εδώ).
Πινελιές guest star στην αρχή και στο τέλος από τους λατρεμένους Colin Firth, Benedict Cumberbatch και Richard Madden.
Ο Μέντες καταφέρνει να βάλει το θεατή μέσα στο πλάνο της κόλασης του πολέμου, αλλά και στη φρίκη που αφήνει πίσω του.
Είναι μία συγκλονιστική -συγκινητική αντιπολεμική, ουσιαστικά, ταινία από αυτές που όπως λέμε, γίνονται γροθιά στο στομάχι.
Επειδή η έφηβη ενθουσιάστηκε, συγκινήθηκε και προβληματίστηκε αρκετά, της ζήτησα,να γράψει σύντομα τη δική της άποψη και φυσικά δέχτηκε:
Η ταινία 1917 είναι μια ταινία, η οποία περιέχει ένα δυνατό περιεχόμενο με πολύ σύγκινηση.
Αναστατώνει την ψυχολογία, δείχνοντας την σκληρότητα του πολέμου και πώς μία κίνηση ανθρωπιάς μπορεί να καταλήξει σε μία αποτρόπαιη και αναπάντεχη πράξη. Όλοι θέλουν να τελειώσει ο πόλεμος. Περιγράφει τις δύσκολες θυσίες και το ρίσκο και την αυτοθυσία των ανθρώπων που προσπαθούσαν να σώσουν ζωές άλλων χιλιάδων ανθρώπων.
Μπορεί να είναι σκληρή, αλλά σκληρός είναι ο πόλεμος.
Χαίρομαι πάρα πολύ, όταν εκφράζεται για έργα τέχνης. Μου αρέσει γιατί προβληματίζεται, δοκιμάζει και αν ήθελα να χρησιμοποιήσω μια πιο περιεκτική έκφραση, θα έλεγα ότι “ακονίζει” τα κριτήρια αισθητικής της. Και χαίρομαι! 🙂
Εάν δείτε την ταινία προσέξτε τη σκηνή στην αρχή. Εάν και το τέλος είναι διαφορετικό, θα σας θυμίσει κάτι από την αρχή.
Αν το παρατηρήσετε κι εσείς, στείλτε μου μήνυμα γιατί δεν θέλω να κάνω spoiler.
Η ταινία 1917 είναι υποψήφια για 10 Oscar και η έφηβη δηλώνει, ότι αξίζει να πάρει πολλά.
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments