Παρασκευή βράδυ και όλα είναι πιο χαλαρά.
Δεν κοιτάμε το ρολόι.
Δεν αγχωνόμαστε, τί ώρα θα κάνουμε μπάνιο.
Οι ρυθμοί είναι άλλοι! Αύριο θα κοιμηθούμε όλοι (σταυρώνουμε δάχτυλα) λίγο παραπάνω.
Κανονίζουμε, ότι μετά το γάλα η δεσποινίς θα βουρτσίσει δόντια και μπορεί να χωθεί κάτω από τα σκεπάσματα στην κρεββατοκάμαρα της μαμάς και του μπαμπά και να χαζέψει λίγο από τις παιδικές σειρές (που δεν είναι μεταγλωττισμένες και απορώ, ειλικρινά, πώς καταλαβαίνουν σχεδόν τα πάντα…).
Ετοιμάζω το γάλα και έρχεται με ένα περιοδικό με κόμικς στο χέρι.
Κάθεται στην καρέκλα, απλώνει το περιοδικό μπροστά της και αρχίζει να πίνει γάλα με το καλαμάκι και να ξεφυλλίζει το περιοδικό. Και εκείνη την ώρα μου έρχεται εικόνα flash back με εμένα στην ίδια θέση!
Παντού κυκλοφορούσα με ένα βιβλίο ή ένα περιοδικό στο χέρι.
Δεν υπήρχε περίπτωση να πίνω γάλα μόνη μου στην κουζίνα “καλή ώρα” χωρίς ένα βιβλίο, μία Μανίνα, Κατερίνα, Πάττυ, Μίκυ, Ποπάυ, Mπλεκ (ναι, Μπλεκ!), ένα σταυρόλεξο, ένα κάτι που ξεφυλλιζόταν.
Ήταν τόσο γλυκειά η εικόνα αυτή και τόσο “εγώ, μικρή”, που με συγκίνησε!
Ελάτε τώρα….δεν είναι ωραία να βλέπεις κάπου έστω τόσο λίγο απειροελάχιστα μία τόσο δα μικρογραφία σου;
Είναι! 🙂
No Comments