slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD

“ΕΛΑ, ΜΩΡΕ! ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ!” ΝΑΙ, MEN, AΛΛΑ!

24 Μαρτίου, 2013

Κυριακή μεσημέρι!

Έχουμε αποφασίσει από το πρωί, ότι επειδή οι φίλες της μικρής λείπουν και άρα δεν θα κανονιζόταν κάποια συνάντηση για να παίξουν, θα πηγαίναμε οι τρεις μας βόλτα στο αγαπημένο μας Άλσος στη Νέα Σμύρνη.

Τελειώσαμε το μεσημεριανό μας γεύμα και μετά από λίγη ώρα βρεθήκαμε στο αγαπημένο σημείο.

Έκανε λίγο γυμναστική με τα όργανα γυμναστικής, έκανε κούνια, “γύρω-γύρω όλοι”, τσουλήθρα, κάθισε στο σκάμμα με την άμμο και έγινε σαν γουρουνάκι και μετά βαρέθηκε.

Λογικό, γιατί δεν βρήκε κάποιο άλλο παιδάκι για να παίξει.

Άρχισε, λοιπόν, τη μουρμούρα-γκρίνια, οπότε και με τον μπαμπά της προτείναμε, να περπατήσουμε μέχρι την πλατεία της Νέας Σμύρνης.

Συμφώνησε, αν και με διάθεση λίγο από “τραβάτε με κι ας κλαίω-άντε, γιατί το λέτε εσείς”.

Σε λίγα λεπτά βρεθήκαμε στην πλατεία. Περνώντας από ένα fast-coffee point της πήραμε ένα παγωτό χωνάκι, το οποίο απόλαυσε (κι εγώ ζήλεψα-να τα λέμε αυτά).

Αφού έφαγε το παγωτό της, κατευθυνθήκαμε προς τη mini-παιδική χαρά που έχει η πλατεία.

Παιδάκια είχε και με το που μπήκε μέσα η δεσποινίς ήταν χαμογελαστή και μας φωνάζει, “Είμαι χαρούμενηηηη!”.

Καθίσαμε αρκετή ώρα. Επειδή είχαμε αφήσει το αυτοκίνητο στο Άλσος, επιστρέψαμε εκεί και επειδή ήταν νωρίς ακόμη, της προτείναμε, αν ήθελε να παίξει λίγο ακόμη. Συμφώνησε, οπότε και έκανε κούνια.

Μετά από λιγη ώρα και ούσα κουρασμένη, άρχισε τη γκρίνια και όλα της έφταιγαν.

Αποφασίσαμε, ότι ήταν ώρα να φύγουμε.

Σε αυτό το σημείο και ενώ μουρμούραγε, λέει ένα “Είστε οι χειρότεροι γονείς!”.

Και βέβαια δεν το εννοούσε.

Και βέβαια δεν με στεναχώρησε ο χαρακτηρισμός της.

Με πείραξε όμως , ότι το είπε χωρίς να σκεφτεί, πως μπορεί να μας στεναχωρήσει και δεν είχα σκοπό να το αφήσω έτσι.

Ναι, “είναι παιδί, μωρέεεεε”, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσει να μαθαίνει και να εκτιμά, ότι κάποιες κουβέντες που ξεστομίζει απρόσεχτα, μπορεί να πληγώσουν.

Και ναι, βέβαια είναι ένα παιδί με ευαισθησίες, τρυφερό, ευγενικό, που πάντα νοιάζεται, αγαπησιάρικο, με αναπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη και αυτό σήμερα ήταν μία κακή εξαίρεση, αλλά πρέπει να μάθει, ότι τα όρια, είναι όρια και δεν μπορεί να μιλά απερίσκεπτα σε κατάσταση εκνευρισμού.

Και όλα αυτά βέβαια, με τη βάση, ότι στο σπίτι μας δεν χρησιμοποιούμε τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς και εκφράσεις.

Αυθόρμητα η αντίδραση, που είχα ήταν και βέβαια, να ΜΗΝ την επιπλήξω και να ΜΗΝ τη βάλω τιμωρία.

Κατάλαβε, τί είπε και ήρθε κοντά μου με μία αμυντική φατσούλα, έτοιμη για επίθεση, κοιτώντας με στα μάτια, ενώ κατευθυνόμασταν για το αυτοκίνητο.

Είχε αυτό το ύφος “Έλα! Πες μου ότι θα μπω τιμωρία, για να αρχίσω την γκρίνια!”

Δεν την κοίταξα και περπατούσα.

Με βούτηξε για αγκαλιά και ενώ συνήθως τη βουτάω με τον ίδιο έντονο τρόπο κι εγώ, απλά την κράτησα κοντά μου. Μου χάιδευε το χέρι κι εγώ απλά της το κρατούσα.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και άρχισε να μου χαϊδεύει την πλάτη.

– “Μαμά!”

– “Ορίστε;”

– “Μαμά! ……”

Και δεν έλεγε κάτι άλλο.

Φτάσαμε στο σπίτι και βγήκα στο μπαλκόνι, για να κάνω κάποια δουλειά.

Με ακολούθησε.

– “Μαμά!….”

– “Πήγαινε, αγάπη μου, να κάνεις μπάνιο.”

– “Μαμά!….” και δεν πήγαινε πουθενά.

Σε εκείνο το σημείο, μου λέει :

– “Μαμά….Δεν το εννοούσα!”

– “Ποιό;” τη ρωτάω.

– “Να….αυτό που είπα πριν.” Δεν μπορούσε να το ξαναπεί.

“Δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω. Συγγνώμη!”

– “Καταλαβαίνεις, ότι δεν μου άρεσε αυτό που άκουσα;  Ξέρω, ότι δεν το εννοούσες, αλλά με στεναχώρησες, έτσι όπως το είπες.  Δεν ήταν και ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να ακούσω! Θα ήθελα να είσαι πιο προσεκτική, όταν χαρακτηρίζεις τους άλλους ανθρώπους, γιατί μπορεί να τους πληγώσεις άθελά σου.”

Ζήτησε συγγνώμη και από τον μπαμπά.

Της εξήγησα, ότι καταλαβαίνω ότι ήταν κουρασμένη και  είχε εκνευρισμό, αλλά όταν έχουμε νεύρα, πρέπει να είμαστε ακόμη πιο προσεκτικοί, γιατί δεν είμαστε ψύχραιμοι.

Δεν ξέρω, εάν θα με πείτε υπερβολική, που δεν το άφησα να περάσει, αλλά μου βγήκε αυθόρμητα η αντίδραση και δεν το μετανοίωνω!

Νομίζω, ότι όσο μεγαλώνουν, δεν μπορούμε να αδιαφορούμε σε τέτοιες εκφράσεις τους. Δεν είναι καλό για τα ίδια. Είναι παιδιά μεν, αλλά τα μαθήματα και υποδείγματα καλής συμπεριφοράς πρέπει να τα παίρνουν από την οικογένειά τους πρώτα από όλα.  Όταν εμείς κάνουμε αποδεκτές τέτοιες συμπεριφορές, γιατί να τις θεωρήσουν λάθος εκείνα;

Είμαι της άποψης ότι  επιπλήξεις και τιμωρίες  δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, πράγμα για το οποίο και δικαιώθηκα. Έπρεπε να νιώσει μόνη της και να καταλάβει, πού ήταν το λάθος, όπως και έγινε.

Την ένοιαξαν τα συναισθήματά μας και κατάλαβε, αμέσως τί είπε.

Από εκείνη την ώρα ήταν μέσα στη γλύκα και με όλη αυτή την ενοχική αλλά και λυτρωτική διάθεση, που εμείς δεν της το συνεχίσαμε και το αφήσαμε πίσω.

“Μαμά…, θα έρθεις να δούμε παρέα Nickelodeon, μόλις τελειώσεις αυτό που γράφεις στο συννεφάκι σου;”

Πάω για αγκαλιές…. 🙂

(photo via https://pinterest.com )

4 Comments

  • Reply Όλγα Χατζηχρίστου 25 Μαρτίου, 2013 at 7:23 μμ

    και φυσικά δεν είσαι καθόλου υπερβολική!
    Σίγουρα τα παιδιά μας δεν εννοούν τις κακιούλες που λένε κατά καιρούς, ωστόσο πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα που προκαλούν στους άλλους. Και θα τα αναγνωρίσουν αν εμείς τους τα δείξουμε. Το θέμα δεν είναι μόνο αν είναι σωστό ή όχι να μιλάμε άσχημα ή με αγένεια. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα. Και θα το έκανα, όπως και εσύ, για το καλό του παιδιού πρώτα.

    • Reply KidsCloud 27 Μαρτίου, 2013 at 9:59 μμ

      Πάντα το καλό του παιδιού έχουμε ως προτεραιότητα και στη συνέχεια όλα τα υπόλοιπα.
      Όλα τα πρότυπα και τα μαθήματα από εμάς! Έτσι ακριβώς όπως τα λες!! 🙂

  • Reply katerina KaPa 25 Μαρτίου, 2013 at 7:25 μμ

    Σημαντικός ο τρόπος αντιμετώπισης σου.Συμφωνώ με όλα όσα γράφεις.Καμιά φορά ξέρουν πως να μας πληγώνουν και είναι σημαντικό να το καταλαβαίνουν. Αντε τώρα καλά ζουλίγματα και ζουμερά φιλιά.

    • Reply KidsCloud 27 Μαρτίου, 2013 at 9:59 μμ

      Tην καταζούληξα όμως!! Και το ευχαριστήθηκα!! 🙂

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!