slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD

Σκέψεις σε χαρτί, μακροβούτια στην ψυχή μας

21 Ιουνίου, 2017

Εκείνες τις κενές ώρες μεταξύ σχολικής μελέτης και παιχνιδιού στο δρόμο, έβαζα τα αγαπημένα μου τραγούδια κι έγραφα.
Έγραφα ιστορίες, φανταστικά πιθανά -απίθανα σενάρια και όνειρα.
Έγραφα σκέψεις.
Κάποια ήταν μόνο για μένα.
Κάποια τα διάβαζα στη μητέρα μου.
Κάποια τα διάβαζα στις φίλες μου.

Περνούσαν τα χρόνια και συνέχισα να γράφω.
Τετράδια και  μπλοκ γέμιζαν το ένα μετά το άλλο.
Κάποια τα κρατούσα.
Κάποια τα έσκιζα.

Μεγάλη αποδέχτηκα την πρόκληση του blogging.
Δειλά.
Διστακτικά με προσεγμένες εκφράσεις και δίνοντας ελάχιστα κομμάτια του εαυτού μου.

Σιγά-σιγά αφέθηκα.
Όπως όταν μάθεις να κολυμπάς.
Έχεις στα μάτια σου την ακτή, αλλά ανοίγεσαι.
Κι όσο ανοίγεσαι, η θάλασσα σε ανεβάζει ψηλά, όταν χαλαρώνεις.
Οι βόλτες αυτές  σε απελευθερώνουν και  όταν έχεις παρέα, σου προσφέρουν χαρά και ασφάλεια.

Ανοίγεσαι σε μια θάλασσα και κολυμπάς .
Καμιά φορά κοιτάς κάτω.
Παίρνεις βαθιά ανάσα και κάνεις βουτιά.
Κάνεις μία, δύο, περισσότερες βουτιές.
Όσες χρειάζονται, μέχρι να δεις καλά αυτό που υπάρχει στο βυθό.

Ψάχνεις να βρεις κομμάτια του εαυτού σου, που λείπουν ή που δεν ήξερες ότι σου ανήκαν.
Παρέα με εκείνους που κολυμπούν μαζί σου στις ανοιχτές θάλασσες.
Πρέπει όμως πρώτα εσύ να διερευνήσεις στο βυθό, να ψάχνεις στις σκέψεις, στην ψυχή σου για να δεις τί κρύβεται.

Όταν έχεις την εικόνα, μπορείς να την μοιραστείς.
Μπορείς να συνειδητοποιήσεις, που βρίσκεσαι.
Καμιά φορά μπορεί να σε τρομάξει αυτό που κρύβει το μεγάλο βάθος.
Άλλες φορές όμως μπορεί να σε οδηγήσει σε μαργαριτάρια.

Δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει να είσαι χαλαρός και να κολυμπάς.
Να αφήνεσαι και να κολυμπάς στη θάλασσα.
Με το μυαλό σου στην ακτή.
Εκεί που είναι η αφετηρία σου.

Ευχαριστώ, που είστε εδώ. 🙂 

Μαμά Μαμαδοπούλου

 

No Comments

Leave a Reply

You Might Also Like

 

Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
διαγωνισμούς κ.α.

Διεύθυνση email

Subscribe!