ΜΕΡΕΣ ΑΛΛΟΥ – MΕΡΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ. :)

Μέρες, που ξεχνούσα το κινητό μου.

 

Σαν να είχε ξεκολλήσει από τα χέρια μου και από το μυαλό μου από τη μέρα που βρεθήκαμε εκεί,

στο άγριο τοπίο της όμορφης φύσης.

Μέρες, που γέμισα μάτια και καρδιά από όμορφες εικόνες, αγαπημένα πρόσωπα, φροντισμένα γεύματα, καλοστρωμένα κρεβάτια.

Μέρες, που έξω έκανε πολύ κρύο και έβρεχε συνέχεια, αλλά μέσα είχε καλοκαίρι.

Mέρες, που ενώ είχα πάρει μαζί μου να κάνω δουλειά, να διαβάσω βιβλία, να γράψω…μα, δεν μου άφηνε χρόνο η ηρεμία.

Μέρες, που χάθηκα για ώρες με τη φωτογραφική μου, γιατί ω, ναι, ανακάλυψα πώς γίνονται κάποιες ρυθμίσεις και έβγαζα-έβγαζα-έβγαζα.

Μέρες που μόνη μου περπάτησα μακριά σε δρόμους, που ακούγονταν μόνο τα πουλιά στα δάση και η αναπνοή μου.

Πόσο απίστευτο, που ενώ δεν πάω πουθενά χωρίς τη μουσική στα ακουστικά μου,

εκεί αναζητούσα μόνο τη μελωδία της φύσης.

Μέρες, που δεν ήταν περισυλλογής.

Μέρες, που ήταν ηρεμίας.

Μέρες, που βρέθηκα αγκαλιά με τον καλό μου και το παιδί μου χωρίς να κοιτάζω το ρολόι, χωρίς την πίεση της καθημερινότητας.

Παίζοντας και πειράζοντάς τη μικρή.

Εγώ να της λέω, “Δεν σε θέλω κοντά μου! Φύυυυυυγεεε!”

Κι εκείνη χωρίς ίχνος ανασφάλειας και με σιγουριά για την αγάπη μου, να μου λέει :

“Nαι, ναι! Μας έεεεεεπεισες! Μούσια!Δεν μπορείς μακριάααα μου!” και μετά να μου κάνει επίθεση γαργαλητού.

Να ξέρει τόσο βαθιά και αληθινά το πόσο την καμαρώνω, που μεγαλώνει στα μάτια μου,

ενώ στην καρδιά μου είναι για πάντα το μωρό μου.

Μέρες όμορφες!

Μέρες αγάπης!

Μέρες, που άδειασε το μυαλό μου και γέμισε η ψυχή μου!

Μέρες, που ψιθυρίζουν γλύκα μέσα μου δύναμη και όρεξη, να συνεχίσω τα όνειρά μου.

Χρόνια πολλά! 🙂

Mαμά Μαμαδοπούλου