Γενικά δεν μου αρέσει να αφήνω “Πρόχειρα” (drafts) κείμενα.
Νομίζω πως όταν ένα κείμενό μου δεν θα δημοσιευθεί την ώρα που το γράφω, αποδυναμώνεται μέσα μου.
Τα πρόχειρα μου λειτουργούν πιο πολύ ως “σημειωματάριο”, γιατί μου ήρθε μια ιδέα και δεν έχω χρόνο να την αναπτύξω εκείνη την ώρα.
Σήμερα μπήκα να τα ξεκαθαρίσω και διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει ένα κείμενο που είχα καταγράψει στις 06 Οκτωβρίου του 2015, δηλαδή, σχεδόν 3 χρόνια πριν.
Το διάβασα και γέλασα πολύ, γιατί θυμήθηκα όλο το σκηνικό και το πόσο αστείο ήταν όλο το περιστατικό και όχι μόνο.
Ήταν παραμονές των γενεθλίων της και για κάποιο ασήμαντο λόγο η κόρη μας είχε θυμώσει μαζί μου.
Εντελώς τυχαία εκείνο το βράδυ εμφανίστηκε ένα “Ανώνυμο” γράμμα. Εντελώς ανώνυμο! Lol! Όσο το σκέφτομαι, γελάω.
Το γράμμα ήταν χειρόγραφο και αφημένο επάνω στο τραπέζι της κουζίνας και έγραφε :
“Αγαπητά μέλη της οικογένειας !
Δεν σας μιλάω με εξαίρεση τα ξαδέρφια μου, τους φίλους μου και τον μπαμπά μου.
Αν κάποιος με πάρει τηλέφωνο, δεν το απαντάω.
Δεν σας μιλάω για ένα μήνα, δηλαδή από τις 03 Οκτωβρίου περίπου μέχρι τις 10 Νοεμβρίου.
Είναι σε εξαίρεση τα γενέθλιά μου, όπου θα δέχομαι τηλεφωνήματα από τις 07:00 μέχρι τις 12 το βράδυ.
Το ανώνυμο μέλος της οικογένειας.”
Ανώνυμα μέλη της 3μελούς οικογένειας, από την οποία εξαιρείται ο μπαμπάς της και η γράφουσα.
Επίσης δεν απαντάει το τηλέφωνο (που δεν είχε) και δεν μιλάει για 1 μήνα (που τον επεκτείνει μια εβδομάδα παραπάνω).
Ευτυχώς αφήνει ένα περιθώριο την ημέρα των γενεθλίων, όπου επιτρέπει τηλέφωνα (στο τηλέφωνο που δεν έχει) και για κάποιες ώρες.
Δεν θα ξεχάσω το γέλιο που ρίξαμε, όταν αφού βρήκα το σημείωμα, πήγα στο δωμάτιό της ρωτώντας την, αν ξέρει ποιό είναι αυτό ο “Ανώνυμο μέλος”. Προσπαθούσε να κρατηθεί και να δείξει το θυμό της, οπότε και ξεσπάσαμε σε γέλια.
Πόσο χαίρομαι που το είχα κρατήσει σημειωμένο εδώ.
Τώρα που έχει μεγαλώσει, χαίρομαι τόσο πολύ που έχω φτιάξει αυτό το blog (αν και μετανιώνω που δεν το δημιούργησα νωρίτερα).
Έχουν περάσει 7 χρόνια και μέσα από τα κείμενα θυμάμαι όμορφα και παρακολουθώ την εξέλιξή της.
Αχ! Βρείτε ένα τρόπο να σημειώνετε ατάκες και περιστατικά.
Φτιάξτε ένα blog, ένα λεύκωμα ή ένα χειρόγραφο ημερολόγιο και γεμίστε το με σημειώσεις ή δημιουργείστε ένα αρχείο power point στον υπολογιστή.
Αν προσθέσετε και φωτογραφίες, θα είναι ακόμη πιο όμορφο (και συναισθηματικό).
Μην τα σημειώνετε μόνο στα social media, γιατί με την πάροδο του χρόνου χάνονται.
Ακόμη κι αν δεν έχετε χρόνο να φτιάξετε κάτι τέτοιο, φροντίστε να έχετε μικρές κάρτες κάπου και όταν προκύπτει μία ατάκα ή ένα περιστατικό που θέλετε να το θυμάστε, σημειώστε το μαζί με την ημερομηνία, που ειπώθηκε ή έγινε.
Στη συνέχεια αφήστε την κάρτα σε ένα κουτί, μαζί με άλλα αναμνηστικά π.χ. φωτογραφίες, αποκόμματα από εισιτήρια παραστάσεων που παρακολουθήσατε και ξεχάστε τα για κάμποσο καιρό.
Αυτές οι κάρτες παίρνουν αξία ανάλογη με εκείνη του κρασιού.
Όσο περνά ο καιρός, τόσο καλύτερες γίνονται. 🙂
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments