Την προηγούμενη Κυριακή η δεσποινίς ετών 9,5 είχε να κάνει μια δουλειά στο δωμάτιό της.
Έπρεπε να ξεκαθαρίσει τη βιβλιοθήκη της και να διαλέξει ποιά βιβλία θα κρατήσει και ποιά όχι.
Είναι μια τακτική που έχουμε εφαρμόσει και γίνεται τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο.
Επειδή είναι (και αυτή) βιβλιοφάγος μαζεύει, μαζεύει βιβλία και κάποια στιγμή δεν χωράει να μπει στο δωμάτιo.
Γι’αυτό το λόγο τη βάζω στη διαδικασία ξεκαθαρίσματος.
Τα βιβλία που δεν θέλει να κρατήσει τα χαρίζουμε φίλους με μικρότερα παιδιά ή σε ιδρύματα ή ακόμη και στη δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου.
Πραγματικά μετά από 3 ώρες (!) τελείωσε.
Ναι, της πήρε 3 ώρες γιατί κάθε φορά που κάνει αυτό το ξεκαθάρισμα, ξεφυλλίζει τα περισσότερα βιβλία της.
Της αρέσει η διαδικασία αλλά πιο πολύ νιώθω ότι φρεσκάρει τις αναμνήσεις της πριν τα αποχαιρετήσει.
Συμφωνήσαμε ότι κάποια άλλη μέρα θα δούμε σε ποιόν θα τα χαρίσουμε.
Χτες το πρωί ξεκίνησε για το σχολείο αγκαλιά με το τεύχος “O Asterix και η Κλεοπάτρα.”
Είναι κάτι που δεν με παραξένεψε, γιατί από πολύ μικρή της αρέσει να κουβαλάει κόμιξ και βιβλία παντού.
Ειδικά στο σχολείο σχεδόν καθημερινά παίρνει μαζί της κι ένα άλλο βιβλίο.
Της αρέσει να μιλάει για αυτά στους φίλους της και στη δασκάλα της. (Από πού πήρε πια; :p)
Όταν γύρισε από το σχολείο με πήρε φορτσάτη τηλέφωνο.
“Μαμά, τα βιβλία που ξεχώρισα θα τα δώσω στη φίλη μου Α.”
Είχε πει σε μια φίλη της το περί ξεκαθαρίσματος βιβλίων και η άλλη μικρούλα της ζήτησε να της δώσει κάποια από αυτά.
Φυσικά και συμφώνησα.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από παιδί που διψά να διαβάσει βιβλίο.
Έμαθα επίσης ότι η μικρά δεσποινίς μου το σημερινό “Αsterix” τον πήρε μαζί της για να τον δανείσει σε μία άλλη φίλη της που της είχε δώσει για το Σαββατοκύριακο το “O Αsterix και οι Βίκινγκς”. H μικρή συμμαθήτρια επέστρεψε ενα τεύχος και πήρε το άλλο.
Όλα κι όλα! Αααα!Φέρνεις το ένα, παίρνεις το άλλο.
Μου είπε μάλιστα, ότι το εφαρμόζει και με άλλα παιδιά.
Ε, ξετρελλάθηκα με αυτό που έκανε.
Έγινε μια δανειστική βιβλιοθήκη!
Μου ήρθε να τη ζουλήξω.
Της είπα, ότι αυτό που κάνει είναι υπέροχο.
“Σκέφτηκα πως αφού το κάνει η μαμά, μπορώ να το κάνω κι εγώ”, είπε το λουλούυυυυυυυδι μου.
Η αλήθεια είναι, ότι μου αρέσει να δανείζω βιβλία σε φίλες μου.
Ξεκινήσαμε μια κουβέντα για το πόσο ωραίο είναι να κάνεις συζητήσεις με τους φίλους σου για τα βιβλία που έχετε διαβάσει.
Να μοιράζεστε εντυπώσεις, να συμφωνήσετε, να διαφωνήσετε.
Με άκουγε με τα μάτια της ορθάνοιχτα, εντυπωσιασμένα, χαρούμενα.
Έτσι σήμερα φόρτωσε την τσάντα της με τα βιβλία που διάλεξε να χαρίσει στη φίλη της και ετοιμάστηκε για να της προτείνει να ξεκινήσει κάποιο και στην πορεία να το συζητούν στα διαλείμματα.
Μία μικρή λέσχη βιβλίου στο σχολείο! 🙂
Εντάξει. Επιτρέψτε μου….
Τη λατρεύω! 🙂
Μαμά Μαμαδοπούλου
2 Σχόλια
Αυτή τη σκέψη την έκανα πριν καιρό. Ομως καμιά μαμά που της το πρότεινα δεν έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον (ας λάβουμε υπόψιν και την μικρή ηλικία των παιδιών μου. Τελικά τα παιδιά μεταξύ τους τα βρίσκουν καλύτερα. Μπράβο στην μικρή σου που το σκέφτηκε και κυρίως που το έκανε πράξη. Όλοι τους θα βγουν ωφελημένοι!
Kathy by anthomeli
Είναι υπέροχη αυτή η μοιρασιά και υλικά και πνευματικά.
Κρίμα που δεν βρήκες ανταπόκριση.
Θα σου πρότεινα να επιμείνεις. Αρκεί ένα “Ναι” για να ξεκινήσει η παρέα!!
Φιλιά, Kathy μου! 🙂