ΔΕΝ ΣΤΟΛΙΖΩ ΝΩΡΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Καλέ, μην αρπάζεστε!

Δεν κρίνω τη χρονική στιγμή που στολίζει (ή ξεστολίζει) κάποιος. Αυτό έχει να κάνει με την ψυχολογία, τη διάθεση και κάποιες φορές και με την τεμπελιά.

Έχω φίλο που από τη βαρεμάρα του να ξεστολίσει είχε το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σαλόνι του μέχρι το Μάρτιο.

Εκεί κοντά στη Σαρακοστή ξεστόλισε.

Η μάνα του.

(Image by Marketa)

 

Σαφέστατα και βλέπω ιδέες και προτάσεις και χαίρομαι που βλέπω τη διάθεση του κόσμου να “ντύνεται” χριστουγενννιάτικα, αλλά  όλα τα χρόνια στολίζω αρχές Δεκεμβρίου (άντε, τέλος Νοέμβρη καμιά φορά).

Ο πρώτος λόγος είναι, ότι έτσι έχω συνηθίσει από τη μαμά μου.

Στο μυαλό και στην ψυχή μου τα  Χριστούγεννα πλησιάζουν μόλις μπει ο Δεκέμβρης.

Ιδανικά να έχει και κρύο, περικαλώ.

Οι τηγανίτες με μέλι και κανέλα να μοσχομυρίζουν στο τραπέζι.

Να είχε και χιόνι, αλλά ας μην το παρατραβήξουμε.

Οι αναμνήσεις μου είναι με το ημερολόγιο, να δείχνει τις πρώτες μέρες του χειμώνα.

 

Η μικρή ξέρει πότε στολίζουμε το σπίτι και δεν παραπονιέται.

Επιπλέον νιώθω, ότι ένας μήνας είναι αρκετός για να έχουμε το σπίτι βομβαρδισμένο με χριστουγεννιάτικα.

Eίναι αρκετός χρόνος για να τον απολαύσουμε και να το γευτούμε χωρίς να μειωθεί το ενδιαφέρον.

Να είναι η διαφορά, που θα κάνει αυτή την εορταστική περίοδο ξεχωριστή, αλλά  να γίνει ξεχωριστή και η μέρα του νέου χρόνου που θα ξεστολίσουμε και το σπίτι πια λιτό και απλό  θα  συνεχίσει στο νέο έτος.

Θα μπορούσα να σας πω, ότι δεν προλαβαίνω, ότι είμαι κουρασμένη, ότι χρειάζεται προετοιμασία, ότι….ότι.

Και βεβαία ισχύουν όλα αυτά, αλλά δεν είναι ο λόγος που στολίζω πιο μετά.

Γιατί και το Δεκέμβρη θα τρέχω και δεν θα προλαβαίνω και θα είμαι κουρασμένη, αλλά θα θέλω να το κάνω με χαρά, γιατί θα πλησιάζουν Χριστούγεννα αφού! 🙂

Kαι τότε θα μπορέθω να θαθ τραγουδήθω:

Μαμά Μαμαδοπούλου