ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΤΖΕΡΟΝΙΜΟ ΣΤΙΛΤΟΝ! ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ. :P

Πώς; Δεν ξέρετε τον γνωστό Τζερόνιμο Στίλτον; 

Μα, είναι δυνατόν;

Eίναι o διευθυντής της εφημερίδας Ηχώ των Τρωκτικών, της πιο διάσημης σε ολόκληρη την Ποντικόνησο!

Γνώρισα τον Τζερόνιμο  από το βιβλίο “Ταξίδι στο Βασίλειο της Φαντασίας”, που μου ζήτησε η μικρή μετά το Πάσχα και το διάβασε μονοκοπανιά (όπως λέμε).

Το βιβλίο και το Τζερόνιμο Στίλτον διηγείται ιστορίες με περίεργα και μυστηριώδη πλάσματα, όπως μάγισσες, γοργόνες, δράκους, ξωτικά, νάνους, γίγαντες, νεράιδες, μονόκερους, τρολ και λυκάνθρωπους.

Κάπου εκεί συναντά και το Δράκο του Ουράνιου Τόξου, τη Bασίλισσα των νεράιδων και άλλα περίεργα.

Το βιβλίο, το είχε δει σε μία εκπομπή στο Nickelodeon,που λέγεται “Happy End” στο οποίο παρουσιάζονται βιβλία και γίνονται αφηγήσεις αποσπάσμάτων από κάποια από αυτά.

Ε, ναι! Αυτή η εκπομπή πολύ μου αρέσει. Δεν την έχω δει (δεν έχει καμία σημασία), καθώς μεταδίδεται πάντα σε ώρα που δεν είμαι στο σπίτι, αλλά και μόνο το γεγονός, ότι παρακινεί τα παιδιά έμμεσα αλλά και άμεσα να διαβάσουν βιβλία, το βρίσκω εξαιρετικό.

Από ό,τι είδα στο site του Nickelodeon (www.nickelodeon.gr) μεταδίδεται μία φορά στις 8 το πρωί και μία στις 6 – 6.30 το απόγευμα.

Παράλληλα με την ανάγνωση του βιβλίου, η δασκάλα της μικρής τους έβαλε εργασία για το μάθημα της Γραπτής Έκφρασης, να γράψουν μία φανταστική ιστορία στο διάστημα.

Ήταν από τις λίγες φορές, αν όχι η μόνη πoυ κάθισε με τόση όρεξη και εντελώς μόνη της, να κάνει Γραπτή Έκφραση.

Όταν μου έφερε 3 γεμάτες σελίδες, δεν πίστευα στα μάτια μου. Συνήθως είναι λακωνική.

Η ιστορία της στηρίζεται (νομίζω) εξ ολοκλήρου στο βιβλίο του Τζερόνιμο.

Έβαλε σίγουρα και δικά της, αλλά η ανάγνωση του βιβλίου τη βοήθησε πολύ στην εργασία της.

Σας παραθέτω την ιστορία που έγραψε η μικρή σε συνεργασία με το μυαλό του κυρίου Στίλτον ή ο κύριος Στίλτον με τη συνεργασία της κόρης μου! Αχμ! Θα το διαλευκάνω, αφού διαβάσω κι εγώ το βιβλίο.

 

Tαξίδι στον πλανήτη της Φαντασίας!

Μια μέρα με την ξαδέλφη μου νοικιάσαμε έναν χρυσό δράκο που όταν πέταγε άφηνε πίσω του χρυσή σκόνη.

Ο δράκος θα μας πήγαινε στον Πλανήτη της Φαντασίας για να σώσουμε τη Bασίλισσα των νεραϊδών, τη Φλόριντα, που την είχε απαγάγει η βασίλισσα των Μαγισσών, η Στριμένη.

Αργότερα φτάσαμε στον Πλανήτη της Φαντασίας και βρήκαμε έναν βάτραχο, τον Μουτζούρη.

Μόλις μας είδε ο Μουτζούρης μας είπε :

“Σας περίμενα πολύ καιρό. Θα σας οδηγήσω σε ένα βασίλειο των τρολ και των μαγισσών. Εκεί είναι φυλακισμένες η Φλόριντα και εκατό νεράιδες.

Πρέπει να τις σώσετε.”

Ο Μουτζούρης μας οδήγησε στην Πύλη του Βασιλείου των Μαγισσών και των Τρολ.

Καθώς περνούσαμε την Πύλη με τον δράκο του ουράνιου τόξου, είδαμε τη Στριμένη, τη Βασίλισσα των Μαγισσών, που ήταν επάνω στη σκούπα της.

Άρχισε να μας κυνηγάει και κάποια στιγμή ο δράκος του ουράνιου τόξου πέταξε χρυσή σκόνη και η σκούπα της τρελάθηκε. Έτσι της ξεφύγαμε.

Ο Μουτζούρης μας πήγε στη φυλακή που ήταν η Φλοριντα και οι νεράιδες.

Είχε ρίξει ένα ξόρκι η Στριμένη και είχαν πέσει σε βαθύ ύπνο.

Ο Μουτζούρης μας είπε “Tα μάγεια θα λυθούν από μία δυνατή αγάπη φίλων ή ξαδελφών”.

Γι’αυτό μόλις φτάσαμε στην είσοδο της φυλακής, επειδή ήμασταν αγαπημένες ξαδέλφες εμείς οι δύο, ξυπνήσαμε τη Φλόριντα και τις νεράιδες.

Στη συνέχεια ανεβήκαμε στο δράκο του ουράνιου τόξου και βγήκαμε από την Πύλη μα δεν καταλάβαμε  ότι μας ακολούθησαν οι Μάγισσες και τα τρόλ.

Στη συνέχεια άρχισε να ανατέλει ο ήλιος και τα τρολ και οι μάγισσες έκαναν πίσω γιατί οι ηλιαχτίδες μπορούσαν να τους σκοτώσουν.

Ακούσαμε τη Στριμένη  από μακριά να φωνάζει:

“Πού θα μου πάτε; Θα σας πιάσω!”

Στο τέλος αφήσαμε τις νεράιδες, τη Φλόριντα και το Μουτζούρη στην Πύλη του Βασιλείου των νεραϊδών.

Η Φλόριντα μας ευχαρίστησε και μας είπε :

“Mπορείτε να έρχεστε στον Πλανήτη μας με τη σκέψη σας όποτε θέλετε”.

Ο δράκος του ουράνιου τόξου χαρούμενος έβγαλε από το στόμα του ένα ουράνιο τόξο, που έφτανε έως τη γη.

Εγώ και η ξαφέλφη μου, αφού τους χαιρετήσαμε όλους,

ανεβηκαμε στο ουράνιο τόξο και κάναμε τσουλήθρα έως τη γη.

Τέλος.

****

Στην ιστορία θριαμβεύει η αγάπη, που υπερισχύει του κακού και φέρνει όμορφα χρώματα και φως.

Το πρώτο σίγουρο είναι, ότι χάρηκα πολύ, γιατί και μόνο το ότι διηγήθηκε γραπτά την ιστορία αξίζει πολλά “Μπράβο!” κατά τη γνώμη μου.

Το δεύτερο είναι, ότι αποδεικνύεται πόσο υπέροχο είναι, να κάνουν τα παιδιά ταξίδι στη φαντασία και πόσο πολύ βοηθούν τα βιβλία.

Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης εργασίας είναι η κόρη μου να έχει ενθουσιαστεί με τη διαδικασία και να αποφασίζει να γράφει δικές της ιστορίες και ίσως κάποια στιγμή γράψει το δικό της βιβλίο. (Υπέροχο, ακούγεται).

Τελευταίο, αφήνω το γεγονός, ότι πρέπει να διαβάσω κι εγώ το βιβλίο του κυρίου Στίλτον.

Μου είπε η μικρή, ότι θα μου το δανείσει.

Αφού της αγόρασα τον 2ο τόμο. :p

Υ.Γ. Kάτι μου λέει ότι στο επόμενο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής του Bαγγέλη Προβιά, θα πάω με παρέα.

Λες, να είμαι συμμαθήτρια με την κόρη μου; :p