“Ένα κομμάτι πανί κάνει την εμφάνισή του σε μια παραλία.
Ο αέρας, η βροχή και η άμμος γίνονται οι καλύτεροί του φίλοι.
Μια μέρα ένα μικρό κορίτσι το αρπάζει και το παίρνει μακριά.
Μια ραπτομηχανή, ένα ψαλίδι, μια βελόνα και κλωστή το μεταμορφώνουν σε μια σε μια πάνινη κούκλα.”
Η Μαρίνα είναι η πρώτη που παίρνει στα χέρια της την πάνινη κούκλα.
Όμως το μικρό κορίτσι τη βαριέται γρήγορα και αρχίζει να ξεσπά τα νεύρα του στο παιχνίδι, που έχει κομμάτι της ψυχής των φίλων της, φυλακισμένα μέσα της.
Και η κούκλα είναι τρομαγμένη. Όπως ένα κακοποιημένο παιδί.
Οι φιλοι της κούκλας τη βοηθούν να το σκάσει, να φύγει μακριά από τη Μαρίνα και τα καταφέρνουν.
Ένα άλλο κοριτσάκι, βρίσκει την κούκλα ταλαιπωρημένη.
Την εκτιμά, τη φροντίζει και κάνει την κούκλα ευτυχισμένη.
Μέχρι που εμφανίζεται πάλι η Μαρίνα….
Το βιβλίο “Είναι κάτι που μένει” του Βασίλη Κουτσιαρή με μία καταπληκτική εικονογράφηση από την Κατερίνα Βερούτσου είναι ένα βιβλίο που αγγίζει απαλά χορδές της παιδικής ψυχής, αλλά και της ενήλικης, μπορώ να σας πω.
Η ιστορία περνά αρκετά διαφορετικά μηνύματα.
* Για τα παιδιά που βαριούνται εύκολα τα παιχνίδια, δεν εκτιμούν την αξία τους (υλική και όχι μόνο, όμως) και τα κακομεταχειρίζονται
* Ότι η κακή συμπεριφορά, τα νεύρα και η βία, προκαλούν φόβο, πόνο, τάση για φυγή και απομάκρυνση και ένα σωρό άλλα δυσάρεστα συναισθήματα
Και βέβαια μεταξύ όλων, πόσο σημαντικό είναι να έχεις φίλους.
Φίλους, που σε δύσκολες στιγμές θα βάλουν τα δυνατά τους, για να σε βοηθήσουν.
Το “Είναι κάτι που μένει” είναι ένα βιβλίο, που δίνει τροφή για σκέψη, προβληματισμό και πολλή για συζήτηση.
Βραβεύτηκε με έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παρρησία.
Και του αξίζει.
Γιατί είναι από τα βιβλία, που τα διαβάζεις και κάτι μένει. 🙂
Mαμά Μαμαδοπούλου
No Comments