Και μην μου πεις ότι τα ξέρεις, γιατί τα έχεις δει στο Alter ή γιατί έχεις ένα ανηψάκι, ξαδερφάκι, βαφτιστηράκι!
Αν δεν έχεις παιδί, απλά τα γνωρίζεις!
Σήμερα, είδαμε την παράσταση musical “ΑΚΑΝΤΟΥ”, που παρουσιάζουν τα ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ στο Θέατρο Αλίκη (Αμερικής 4, Αθήνα/ Τηλ:210-3212144 index.php?module=event&id=230&lang=el ).
Ενα θέατρο γεμάτο “ζουζούνια” πάνω και κάτω από την σκηνή! Τίγκα στο πιτσιρίκι! Στην αναμονή και ενώ “χτυπούν’΄τα κουδούνια, ακούγονται οι επιτυχίες των Ζουζουνίων! Η κόρη μου ανυπόμονη, γυρίζει και μου λέει, “Αυτά ήρθαμε να ακούσουμε;E;” και με πιάνουν τα γέλια γιατί ενώ έχουμε ξεπεράσει εδώ και 3 χρόνια την εμμονή “καθόμαστε μπροστά στην τηλεόραση και βλέπουμε σε repeat (γονείς, με νιώθετε, το ξέρω) όοοοολα τα τραγούδια τους”, την έχει πιάσει μία ανυπομονησία, ενώ τα τραγουδά και κουνιέται στον ρυθμό τους.
Κι αρχίζει η παράσταση! Μία καταπληκτική παραγωγή! Εντυπωσιακή! Έξυπνη! Λαμπερή και πολύ χαρούμενη! Το κείμενο “Ζουζουνίστικο”! Η ιστορία ήταν ο άξονας για να παρουσιαστούν τα πιο αγαπημένα τραγούδια του “συγκροτήματος” και οι ηθοποιοιοί ειλικρινά με εξέπληξαν! Πάντα θεωρούσα το παιδικό θέατρο, ίσως το πιο δύσκολο είδος θεάτρου, γιατί το κοινό είναι λίγο ιδιαίτερο! Ο “Λυκούργος” (Ευθύμης Κοκκιναράς) στην σημερινή παράσταση με μάγεψε! Ήταν ένα ζωντανό καρτούν και ενώ στα video clip του Mazoo and the zoo παρουσιάζεται έτσι, το ταλέντο του σε αυτήν την παράσταση δεν περιγράφεται (Τρέμε Γεωργουσόπουλε! Χα!-Για μένα το λέω αυτό!)! Η “Ακαντού” (Άρτεμις Κοκκιναρά) γλυκύτατη νονά, προσιτή στα παιδιά εξίσου ταλαντούχα, ενώ τα παιδιά και οι χορευτές-ηθοποιοί μοναδικά εκφραστικοί!
Κατάφεραν να ξεσηκώσουν όλα τα πιτσιρίκια αλλά και τους μεγάλους!! Το απόλαυσε η μικρή, αλλά το διασκέδασα κι εγώ! Δεν θα σας πω ψέμματα, ότι με ενθουσίασε η ιστορία, αλλά ήταν τόσο απολαυστικό θέαμα που ειλικρινά δεν με ενόχλησε καθόλου! Η εντύπωση που είχα ήταν ότι όλα αυτά τα πιτσιρίκια παρακολουθούσαν μία super special συναυλία και το απολάμβαναν! Μία συναυλία για αυτά! Και ξέροντας πώς είναι να εκστασιάζεσαι σε μία συναυλία με αγαπημένα τραγούδια και έχοντας ζήσει τις στιγμές χορού και τραγουδιού της κόρης μου με το “ΑΑΑΑΑΑΑκαντού, ντου, ντου, πάμε εκεί και πάμ’αλλού, ακαντού, ντου, ντου, πάμε στην Χονολουλού” τα ένιωθα! Φανταζόμουν πώς ένιωθε και η μικρή μου δίπλα μου και όλα τα υπόλοιπα που είχαν βγει στον διάδρομο του θεάτρου και χοροπηδούσαν!
Ναι, έχω κι εγώ ένσταση σε κάποια από αυτά και πολλοί θα πείτε (οι περισσότεροι δεν είστε γονείς), ότι δεν είναι και τα ποιοτικότερα τραγούδια, αλλά θα σας πω ότι τα τραγουδάκια είναι χαρούμενα, αρκετά από αυτά εκπαιδευτικά(όπως αυτά που μιλούν για σχήματα και για χρώματα) και τα περισσότερα είναι ατόφια παιδικά. Εντάξει…τα “καβουράκια” και “η Κική και η Κοκό” δεν τα λες και 100% παιδικά…αλλά…οκ!.. Προτιμώ στην ηλικία αυτή να τραγουδάει αυτά παρά το “Σ’αφήνω τώρα στον επόμενο τον άτυχο τον γκόμενο” γιατί θα το έχει ακούσει από το ραδιοφωνικό σταθμό που ακούει η γιαγιά στο σπίτι.
Τα ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ κάνουν όλα τα πιτσιρίκια να τραγουδούν και να χορεύουν! Συγγνώμη, αλλά δεν υπάρχει πιο χαρούμενη εικόνα από ένα μωρό, που μόλις έχει μάθει να στέκεται στα πόδια του, με την πάνα να φουσκώνει στον πωπό του, να κουνιέται με ρυθμό κοιτώντας την σκηνή και να χτυπά παλαμάκια!!
Κι εγώ μαζί “ΑΑΑΑΑΑΑΚΑΝΤΟΥ, ΝΤΟΥ, ΝΤΟΥ! Πάμε εκεί και πάμε αλλου, ΑΚΑΝΤΟΥ, ΝΤΟΥ, ΝΤΟΥ! Πάμε στην Χονολουλού!!” 😀
No Comments