slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD ΜΟΥΣΙΚΗ

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ -ΕΝΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΕΥΤΥΧΙΑ! :)

29 Σεπτεμβρίου, 2013

Ήταν ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο.

Τόσο γεμάτο, που πάλι δεν έμεινε χώρος να κάνω αρκετά από τα πράγματα, που έχω στη “(Have) To Do” λίστα μου.Και δείτε κάτι περίεργο. Όσο δεν μου μένει χώρος-χρόνος για να κάνω αυτά που πρέπει και με κυνηγούν, τόσος χώρος δημιουργείται στην καρδιά μου και στο μυαλό μου.

Oπότε η ζυγαριά γέρνει πάντα προς αυτή τη μεριά.

Όπως ίσως θα φαντάζεστε, το Σαββατοκύριακο ήταν γεμάτο από την κόρη μου.

Ήταν ένα 3ήμερο (υπολογίζοντας και την Παρασκευή) που θέλω να το καταγράψω, γιατί ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστό από εμπειρίες. Καινούριες εμπειρίες για εκείνη, που αυτομάτως δημιουργούν καινούριες εικόνες και συναισθήματα σε εμένα.

Την Παρασκευή το βράδυ, πήραμε τη νονά της και πήγαμε οι τρείς μας να παρακολουθήσουμε τους Stomp στο Badminton.

stomp

Δεν τους είχα ξαναδεί και επειδή είχα ακούσει πολλά, ανυπομονούσα.

Λίγα βράδια πριν πάμε στην παράσταση, άνοιξα τον υπολογιστή (ψέμματα λεώ-ανοιχτός ήταν) και καθίσαμε με τη μικρή για να δούμε μερικά βιντεάκια στο youtube, έτσι ώστε να έχουμε μία γνωριμία με τους καλλιτέχνες που θα παρακολουθήσουμε.

Μας άρεσε πολύ, αλλά όταν το δεις από κοντά τα πράγματα είναι αλλίως!

Δεν το περίμενα, ότι θα είναι τόσο εκπληκτικό show!

Ειλικρινά, μας συνεπήρε. Ο ήχος των ξεχωριστών “μουσικών οργάνων”, ο ρυθμός, οι χιουμοριστικές σκηνές, το κλείσιμο της παράστασης με την καταπληκτική διαδραστικότητα μας ενθουσίασε και δεν θέλαμε να τελειώσει.

Αυτό όμως που έκανε ακόμη πιο απολαυστική την παράσταση ήταν η παρέα μου.

Καθόμασταν στη σειρά νονά-μικρή-μαμά και δεν χόρταινα να ακούω τη μικρή μου να γελάει ξεκαρδιστικά και να χαίρεται το ρυθμό.

Νομίζω, ότι δεν υπάρχει πιο υπέροχος ήχος για ένα γονίο από το να ακούει το παιδί του να γελάει τόσο πολύ από τα βάθη της ψυχής του. Να το ακούει χαρούμενο. Να ζει ευτυχισμένες στιγμές.

Δεν άντεξα κι έβγαλα το κινητό για να την ηχογραφήσω. Για να έχω το γέλιο της για πάντα.

Πόσο εύχομαι, να γελάει για πάντα έτσι! Πόσο!!

Ελάτε να το ακούσετε μαζί μου: (Πατήστε το βελάκι για να ξεκινήσει)

Το Σάββατο πέρασε με τα γνωστά (προπόνηση, super market, λαϊκή, μελέτη), αλλά το βράδυ μας περίμενε μία συναυλία.

Οι Pink Martini στο Λυκαβηττό.

Όταν είχαν έρθει πριν από 3 χρόνια ήθελα να πάω και δεν μπορούσα, γιατί ήταν πιο μικρή και την ημέρα της συναυλίας δεν μπορούσε να την κρατήσει κανείς.

Φέτος όταν άκουσα, ότι θα έρθουν πάλι στο Λυκαβηττό και αφού είχα μάθει πόσο καταπληκτικοί ήταν, αποφάσισα ότι θα πάω! Και εάν δεν μπορούσε να την κρατήσει κανείς, θα την έπαιρνα μαζί μου.

Και να που ο μπαμπάς δεν μπορούσε να την κρατήσει. Και να που η γιαγιά έλειπε, οπότε….θα πηγαίναμε παρέα.

Είχα μία συστολή.

Η μικρή δεν ήξερε τα τραγούδια τους και σκεφτόμουν ότι θα βαρεθεί.

Από την άλλη, έλεγα, ότι όσο κι αν αντέξει, όσο κι αν καθίσει, κέρδος θα είναι.

Θα παρακολουθούσε μία μουσική παράσταση με όλα αυτά τα υπέροχα όργανα και μία καταπληκτική φωνή σε έναν μοναδικό χώρο (που τον είχε ξαναδεί, αλλά πιο μικρή).

Οπότε πήρα αμπάριζα και βγήκα.

Ανεβήκαμε στο Λυκαβηττό και μαγεύτηκε από τη θέα της φωτισμένης Αθήνας.

Στάθηκε λίγο να θαυμάσει το τοπίο κι εγώ βρήκα ευκαιρία να αποθανατίσω τη στιγμή.

Όταν μπήκαμε στο θέατρο, μας περίμεναν οι φίλοι μας, που είχαν πάει πολύ νωρίτερα για να πιάσουν καλές θέσεις.

Καθίσαμε στο κέντρο του θεάτρου και περιμέναμε να ξεκινήσει η παράσταση.

Υπήρξε καθυστέρηση και περίμενα ότι θα αρχίσει τη μουρμούρα. Όμως λίγο η κουβέντα με τη φιλενάδα μας, που ήταν μαζί, λίγο που το σαλιγκάρι είχε πάρει μαζί του διάφορα (μπλοκ ζωγραφικής, μαρκαδόρους και παραμύθια) πέρασε η ωρα.

 pink martini ζωγραφική

Και ξεκίνησε η συναυλία!

Παίζει το πρώτο τραγούδι που ήταν ορχηστρικό και μετά…Amaaaaaado Mio και η μικρή φορά την κουκούλα από το ζακετάκι της και ξαπλώνει στα πόδια μου! Γκλουπ!

Να’ταααα!!

Όμως όχι! Δεν θα την άφηνα έτσι. Απολάμβανα το τραγούδι και έτσι όπως ήταν ξαπλωμένη, με τα δάχτυλά μου έκανα ότι έπαιζα πιάνο ή  κιθάρα στο ρυθμό του τραγουδιού, στην κοιλιά της! Και τη γαργαλούσα! Και γελούσε! Κι άρχισε να της αρέσει.

pink martini

Στη συνέχεια, όταν άρχισε το “Donde Estas Yolanda”, την ανακάθισα και πήρα τα χέρια της και τους έκανα “χορευτικά”. Οδηγούσα εγώ τα χέρια της (σαν να τα κουνούσε εκείνη) κάτι που της άρεσε και ήθελε να το συνεχίσω και στο επόμενο τραγούδι.

Σε ένα από τα επόμενα τραγούδια, που ήταν low tempo της είπα να κλείσει τα μάτια της και να προσπαθήσει να ακούσει το πιάνο, μετά το βιολί, μετά την κιθάρα και της άρεσε.

Και  άρχισε να παρακολουθεί την καταπληκτική performer, τη μουσική, τον κόσμο που χόρευε και όχι μόνο δεν γκρίνιαξε, μου ζήτησε να της πάρω το cd τους.

Σε κάποιο σημείο η τραγουδίστρια είπε, ότι μετά το τέλος της συναυλίας θα υπέγραφαν αυτόγραφα.

Ήταν η πρώτη φορά στη μέχρι τώρα ζωή της, που η μικρή μου ζήτησε να μείνουμε για αυτόγραφο.

Ήθελε να  μιλήσει στην τραγουδίστρια και να τη δει από κοντά!

Μάλιστα άρχισε να κάνει πρόβα, πώς θα τη χαιρετίσει στα αγγλικά.

Όμως ήρθε η απογοήτευση, καθώς για άγνωστους λόγους, δεν πραγματοποίησαν αυτή την υπόσχεσή τους.

Γυρίσαμε στο σπίτι αργά και αφού κοιμήθηκε, έμεινα να σκέφτομαι τί ωραία που πέρασα.

Πόσο ευτυχισμένη ήμουν, που μοιράστηκα μαζί της αυτές τις βραδιές!

Που πλέον η παρέα μαζί της έχει περάσει σε άλλο επίπεδο.

Αγγίζει διαφορετικά την ψυχή μου, γιατί νιώθω ακόμη πιο πολύ τη δική της.

Βέβαια, και σε αυτό το Σαββατοκύριακο είχαμε τη μελέτη μας (ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΗ, ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ!!), όπου άκουσα και την ατάκα( “με ρούμπωσε πάλι”), την οποία και παραθέτω ακριβώς:

Μου λέει Ιστορία : “Η Άρτεμη, η θεά του κυνηγιού κυκλοφορούσε όλη τη μέρα στο δάσος με το τόξο και τα βέλη της. Προστάτευε τα δάση και τα ζώα. (παύση)…..

Μαμά, πώς γίνεται να είναι θεά του κυνηγιού, άρα να σκοτώνει ζωάκια και να τα προστατεύει κιόλας;”

(Ε; )

Εμ, κοίτα. Ίσως να σκότωνε μόνο όσα χρειαζόντουσαν για να τρέφονται χωρίς να ταράσσει την ισορροπία.

– “Μαμάαααα (επιπληκτικά), οι θεοί έτρωγαν αμβροσίιααααα!!!”

Και απάντηση δεν έδωσα! ;p

Δεν ξέρω, τί έχουν να πουν οι ιστορικοί!

Μαμά Μαμαδοπούλου

 

 

 

 

6 Comments

  • Reply anna 30 Σεπτεμβρίου, 2013 at 9:55 πμ

    Παντα τετοιες στιγμες ευχομαι.

    • Reply KidsCloud 1 Οκτωβρίου, 2013 at 9:54 μμ

      Ευχαριστώ πολύ πολύ!
      Να είσαι καλά! 🙂

  • Reply Alexandra 4 Οκτωβρίου, 2013 at 9:37 πμ

    Τέλεια!!!
    Το έχω κάνει κι εγώ με τα δύο μικρά παιδιά μου -7 1/2 και 6 ετών- φέτος.
    Τα πήγα σε μία συναυλία στο Ηρώδειο και νομίζω πως ήταν από τα πιο ωραία πράγματα που έκανα μαζί τους. Όσο για εκείνα…. Μαγεύτηκαν!
    Φύγαμε από ΄κει και οι τρεις πλημμυρισμένοι συναισθήματα, αναμνήσεις και νοσταλγία γιατί ακούσαμε τραγούδια μιας άλλης εποχής που όμως τα έχουμε κάνει δικά μας….
    Είμαι σίγουρη πως θα επιδιώξω να το ξανακάνω και εκείνα θα ακολουθήσουν χωρίς αντίρρηση. Γιατί τα παιδιά θέλουν να είναι μαζί μας κι ας γκρινιάζουν καμιά φορά.
    Σου εύχομαι ολόψυχα και σ’ άλλα πολλά και πάντα παρέα με την μικρή σου!!!!

    • Reply KidsCloud 4 Οκτωβρίου, 2013 at 10:34 πμ

      Ευχαριστούμε πολύ!! 🙂
      Να το ξανακάνεις. Όσο μεγαλώνουν τα πράγματα είναι πιο εύκολα και πολύ πιο συναρπαστικά!
      Εύχομαι το ίδιο και για εσάς!!

  • Reply Kathy by anthomeli 13 Οκτωβρίου, 2013 at 10:03 πμ

    Τι ατάκες Θεε μου αυτο το κορίτσι! Τους στομπ κι εγω θα ηθελα να τους δω. Νομιζω θα παιξουν στο μεγαρο εδω!
    Kathy by anthomeli

    • Reply KidsCloud 15 Οκτωβρίου, 2013 at 11:59 μμ

      Aπό ατάκες…χρόνο και χώρο να σημειώνουμε! 🙂

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!