Kαταμεσήμερο Αυγούστου.
Μπαμπάς και κόρη έχουν πέσει για ένα μεσημεριανό ύπνο (καθώς η κόρη ξύπνησε από τις 06:00 σήμερα-μην μου πείτε τίποτα, μην μου πείτε τίποτα).
Έχω μαζέψει τα πιάτα από το μεσημεριανό μας γεύμα και είναι αυτή η ώρα της ηρεμίας, όπου είμαι εγώ και η θάλασσα. Ψέμματα, είμαι εγώ, η θάλασσα και οι σκύλοι μας.
Ο μικρός με βλέπει που κάθομαι και χαζεύω το πέλαγος που απλώνεται μπροστά μου (τι ποιητικά, που τα λέω, μωρέ) και αρχίζει να κλαψουρίζει. Επειδή κάνει αταξίες για το μεσημέρι είναι δεμένος κάτω από ένα δέντρο. Έχει δροσιά και το μπωλ με το νερό του δίπλα.
Συνεχίζει να κλαψουρίζει και πάω και του μιλάω, του εξηγώ σε άπταιστα ελληνικά όλο γλύκα, ότι θα πρέπει να κάνει λίγο υπομονή για 2-3 ώρες.
Αφού βλέπει, ότι δεν γίνεται το δικό του, ξαναρχίζει το κλαψούρισμα και αφού δεν του δίνω σημασία, αδειάζει το μπωλ με το νερό. Θεώρησα, ότι μπερδεύτηκε με το λουρί του και έτρεξα να του ανανεώσω το νερό, αλλά μετά την 4η φορά κατάλαβα, ότι ο πονηρός είχε βρει τρόπο να με φέρνει κοντά του.
Εκείνος ηρέμησε, αλλά εμένα με είχε ξεσηκώσει, οπότε άρχισα να γυρίζω μέσα στην αυλή (εάν έμπαινα στο σπίτι, θα τους ξυπνούσα και ήταν κρίμα).
Και άρχισα να παρατηρώ τις μικρές λεπτομέρειες διακόσμησης, με τις οποίες έχει στολίσει η μαμά μου το εξοχικό μας.
Οι διακοπές των γονιών μου προηγήθηκαν των δικών μας. Έρχονται 1 μηνα πριν από εμάς, κάνουν τις διακοπες τους και παράλληλα κάνουν όλες τις απαραίτητες εργασίες συντήρησης και βελτίωσης του σπιτιού και της αυλής.
«Να έρθουν τα παιδιά και να το απολαύσουν».
Μέσα στο μήνα που παραθερίζουν, οι παρέες τους εναλλάσσονται. Φίλοι, συγγενείς ξέρουν ότι στο εξοχικό μας θα βρουν εκτός από ένα μέρος για να κάνουν τα μπάνια τους, ένα φιλόξενο περιβάλλον με ευχάριστη διάθεση και ένα σπίτι φροντισμένο με μεράκι και αγάπη.
Κάθε χρόνο η χαρά του μπαμπά μου είναι να φτιάξει έν καινούριο έργο (π.χ. να βάλει πλακάκια στο μπάνιο-μόνος του πάντα, να ρίξει τσιμέντο, να αλλάξει θερμοσίφωνα, να ξαναχτίσει το φούρνο για να ψήνουμε το φαγητό, γιατί ο προηγούμενος δεν του άρεσε) και η μαμά μου να εφαρμόσει νέες ιδέες διακόσμησης.
Και όλα αυτά για να τα χαρούν οι ίδιοι με την παρέα τους, αλλά «Για τα παιδιά!».
Κάθε χρόνο περιμένουν την ημέρα που θα φτάσουμε, να μας δείξουν με καμάρι ό,τι έφτιαξαν με αγάπη για να το χαρούμε.
Βλέπεις παντού την αγάπη τους και τη δημιουργική τους διάθεση (ποπό δεν βάζουν κάτω, για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους).
Επειδή είναι καλύτερο να σας δείξω κάποια «στολίδια» χειροποίητα διακοσμητικά, επέλεξα να σας δείξω φωτογραφίες με δημιουργίες της μαμάς μου, καθώς η φωτογραφία της αντλίας του νερού του πηγαδιού που έχει βάλει σε λειτουργία ο πατέρας μου μπορεί και να μην σας φανεί τόσο ενδιαφέρουσα! :p
Κάθε χρόνο η μαμά μου μας δείχνει και μια διαφορετική της ιδέα. Διακοσμεί το σπίτι με δικές της κατασκευές, όπως π.χ. αυτό το καράβι.
Δείτε με τι το έχει φτιάξει. Λίγο πανί, ένα ξύλο που βρήκε στην παραλία, λίγο δίχτυ και ένα κομμάτι σκοινί και ….τα ταααααα!!
Ομολογώ, ότι με ενθουσιάσε!
Στα πλαίσια των εργασιών του μπαμπά, όπου έριξε κι ένα τσιμεντάκι «για να έχουν καθαρό χώρο τα σκυλάκια», η μαμά πήρε ένα ξύλο, δέκα βότσαλα και σχεδίασε δύο πατούσες.
Όταν ο θείος μου ήρθε και βούτηξε, να ψαρέψει έβγαλε «πίνες» (αυτά τα μακρουλά κοχύλια που βλέπετε), οπότε και η μαμά μου βρήκε ένα κομμάτι δίχτυ, μερικές ακόμη αχιβάδες και στόλισε το φράχτη που βλέπετε.
Θα μπορούσα να σας γεμίσω εικόνες με όλα όσα φτιάχνε και με μηδενικό κόστος, όπως έναν καθρέφτη που τον έχει στολίσει με ξυλαράκια από τη θάλασσα, αχινούς, αχιβάδες και χτένια, αλλά θα πρέπει να μπω στο σπίτι και είπαμε, δεν θέλω να τους ξυπνήσω (ακόμα).
Επευκαιρίας βρήκα στο ύφασμα μίας από τις ξαπλωτές πολυθρόνες (πώς τις λένε, δεν θυμάμαι τώρα) ένα σχέδιο που είχε φτιάξει με κομμάτια υφάσματος η γιαγιά μου (πεθερά της μαμάς-για να μην πείτε, ότι το χάρισμα το έχει από εκείνη).
Η δημιουργικότητα της γιαγιάς είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο και της αξίζει ένα ολοδικό της αφιέρωμα, όταν επιστρέψω από τις διακοπές.
Λέω να πάω να φτιάξω έναν ελληνικό καφέ, να βάλω ένα κουλουράκι δίπλα ή και δύο και να τον απολαύσω βλέποντας τη θάλασσα και ακούγοντας μόνο τον αέρα και τα κύμματα.
Καλό Μήνα! 🙂
Mαμά Μαμαδοπούλου
x
6 Comments
Καλό μήνα! Γλυκό σαν την ανάρτηση!
Γλυκός θα είναι, νομίζω! 🙂
Καλλιτέχνες. Να τους χαίρεσαι! :))
Ευχαριστώ, ξαδέφη! Oικογενειακό μας, νομίζω! Ξέρεις εσύ! 😉
Δημιουργικός να είναι ο άνθρωπος και λεφτά πολλά δεν θέλει
kathy by anthomeli
Πολλές φορές δεν θέλει καθόλου χρήματα.
Aρκεί μια βόλτα στην παραλία. Μαζεύει κοχύλια, ξυλαράκια και αφήνει τη φαντασία ελεύθερη! 🙂